“ ေရးအားလုံးကုိ သြန္ပစ္လုိက္ၾက ” ။
ေနာက္လုိက္မ်ားသည္ သူတုိ႔ေခါင္းေဆာင္၏ အမိန္႔အရ ေရအားလုံးကုိ သြန္ပစ္လုိက္ၾက၏၊
လက္တစ္ခုပ္စာမွ်ပင္ ခ်န္မထားၾကေတာ့…။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ခရီးဆက္လာၾကရာ လမ္းခရီး၌ ေရအုိင္လည္း မေတ႔ြရ၊ေရကန္လည္း မေတြ႔ရ၊
ေရဗြက္လည္း မေတ႔ြရေပ၊ၾကာပန္းကေတာ့ ပုိလိုေတာင္ ေ၀းေနေသး၏၊
ဤသုိ႔ျဖင့္ သူတုိ႔အုပ္စုသည္ ခရီးဆက္ရင္း ဆက္ရင္းျဖင့္ ေန၀င္၍
ေမွာင္စပင္ ပ်ုိဳးလာေပျပီ၊ ေသာက္စရာပင္ ေရမရွိေတာ့၍ လူမ်ားလည္း ပမ္း၊ ႏြားမ်ားလည္း
ပမ္းလာေပျပီ၊ သုိ႔ျဖစ္၍ လွည္းမ်ားကုိ ရပ္ကာ နြားမ်ားကို လွည္းေဘး ခ်ိီထားလုိက္ၾက၏၊
ႏြားမ်ားေသာက္စရာ ေရလည္း မရွိေတာ့၊ လူမ်ား ခ်က္စရာ ျပဳတ္စရာ ေသာက္စရာေရလည္း
လုံး၀မရိွေတာ့ ၊ အားလုံး လူပမ္းစိတ္ပမ္းျဖစ္၍ ႏြမ္းနယ္ေနၾက၏၊ “ ထမင္းအသက္ ခုနွစ္ရက္
ေရအသက္ တစ္မနက္ ” ဟု အဆုိရွိသည္ မဟုတ္ပါလား။ သူတုိ႔သည္ ဟုိနားအိပ္ ဒီနားအိပ္ျဖင့္ေရမေသာက္ရ၍ အားအင္ခ်ိနဲ႔ကာ အိပ္စက္ေနၾကေတာ့၏၊
ညဥ့္သည္ နက္သထက္နက္လာေတာ့၏၊ အေမွာင္မ်ား ၾကီးစုိး၍ လာေပျပီ၊ အေမွာင္နွင့္အတူ
အၾကံသမား (ခြင္သမား ) ဘီလူးတုိ႔သည္ သူတုိ႔စခန္းခ်ရာသို႔ အုပ္စုလုိက္ လာၾကေလျပီ၊
အားလုံး အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနသည္ျဖစ္၍ ဘီလူးမ်ားကုိ ဘယ္သူမွ မတြန္းလွန္ႏုိင္ၾကေတာ့၊
လည္စင္း၍ ဘီးလူးမ်ား၏စားေသာက္ျခင္းကုိ လူေရာႏြားမ်ားပါ ခံလုိက္ရေတာ့၏။
လွည္းမ်ားတင္ထားေသာ ၀န္မ်ားက အျပည့္႕ရွိေနဆဲပင္၊ သို႔ေသာ္ လူရုိး ႏြားရုိးမ်ားကား
ေနရာအနွံ႔ က်ဲပ်ံ႕လွ်က္ ….
မိမိတုိ႔သြားေနသည္ခရီးသည္ ဘီလူးမ်ားၾကီးစုိးေသာ ေရမရွိေသာ ခရီးဟု သိေနပါလွ်က္
စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္းမဲ့ကာ သူေျပာ(ေဘး)စကား အၾကြင္းမဲ့ ယုံစားေသာ ေခါင္း ေဆာင္မုိက္၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ အမိန္႔ မွားယြင္းမႈေၾကာင့္ ေနာက္လုိက္ငါးရာနွင့္အတူ ႏြားမ်ာပါ အသက္ဆုံးရႈံးလုိက္ရ၏၊ ( သတိထားဖြယ္ သခၤန္းစာ ယူဖြယ္ပင္ )။
ယင္းအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ျပီးေနာက္ လခြဲေလာက္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ဘုရားအေလာင္းသည္
ေနာက္လုိက္ငါးရာႏွင့္အတူ ယင္းလမ္းခရီးအတုိ္င္းပင္ ခရီးနွင္လာရာ ယင္းကႏၱာရအ၀သုိ႔ပင္
ဆုိက္ေရာက္လာေပျပီ၊
ဘုရားအေလာင္းသည္ ေရမ်ားကုိ အျပည့္ျဖည့္ေစ၏၊ထုိ႔ေနာက္ သူ႔ေနာက္လုိက္အားလုံးကုိ
စုေ၀းေစ၍ သတိေပးစကား ၾကိဳတင္ေျပာၾကားထား၏၊ ဤလမ္းခရီးသည္ ေရမရွိေသာ ခရီးျဖစ္
၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကုိ အသိမေပးပဲ ေရမ်ားကုိ သုံးျဖဳန္းျခင္း စြန္႔ပစ္ျခင္း မျပဳရ၊ ထို႔ျပင္ ဤလမ္း
ခရီး၌ အဆိပ္ပင္မ်ား ေပါမ်ား၏၊ သူ႔ကုိ အသိမေပးပဲ ေရွး၌ မေတြ႔ဘူး မျမင္ဘူး မစားဘူးေသာ
မည့္သည့္ အသီး အပြင့္ အရြက္ကုိမွ် မစားၾကရန္လည္း သတိေပးထား၏။ ျဖစ္ေပၚလာမည့္
အေကာင္းအဆုိးမွန္သမွ်သည္ ေခါင္းေဆာင္သာလွ်င္ အဓိက တာ၀န္ရွိေနသည္ မဟုတ္ ပါလား။ သတိေပးစကား ေျပာၾကားျပီးသည္ျဖစ္၍ ေရွ႕ဆက္ကာ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကေတာ့၏။
ကႏၱာရအလယ္ ဘီလူးနယ္သုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိခဲ့ေပျပီ၊ ဘီလူးတုိ႔သည္ ေရွးနည္းအတုိင္းပင္
မိမိတုိ႔ကုိယ္ကုိ္ လူအသြင္ ဖန္ဆင္း၍ ေရမ်ားစုိရႊဲဟန္ ၾကာပန္းမ်ားပန္လွ်က္ ၾကာ၀တ္ဆံကုိ
စားကာ ေရွးနည္းအတုိင္းပင္ ေရွ႔တစ္ေလွ်ာက္ ေရမ်ားေပါမ်ားျပီးျဖစ္၍ ေရမ်ားကုိ အေလးခံ
အပင္ပမ္းခံကာ သယ္စရာမလိုေတာ့။ ေရအားလုံးကုိ သြန္ပစ္ရန္ ေျပာေလေတာ့၏၊
သုိ႔ေသာ္ ဘုရားေလာင္းသည္ စဥ္းစား၏၊ ဤအရပ္သည္ ေရမရွိေသာ ကႏၱာရျဖစ္၏၊
သူတုိ႔ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာလည္း အေၾကာက္အလန္႔မရွိ ၊ရဲတင္းလွ၏၊ ေနာက္ျပီး သူတုိ႔၏
ကုိယ္ရိပ္မ်ားလည္း မထြက္၊ မ်က္စိလည္း နီ၏၊ နဖူးလည္းေမာက္၏၊ ဖေနာင့္လည္း တုိ၏၊
သူတုိ႔သည္ ဘီးလူးမ်ားသာျဖစ္ရာ၏၊ လာတုိင္းေသာ လူမ်ားအား ေရမ်ားကုိ စြန္႔ပစ္ေစကာ
အားအင္နည္းေအာင္ျပဳျပီး စားေနၾကျဖစ္တန္ရာ၏၊
ထိုသုိ႔ စဥ္းစားလွ်က္ လူေရျခဳံထားေသာ ဘီလူးမ်ားကုိ “ သင္တု႔ိခရီး သင္တုိ႔ ဆက္လက္
သြားႏုိင္ ၾကပါျပီ၊ မိမိတုိ႔သည္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေရ မေတြ႕မျမင္သမွ် လက္ရွိသယ္ေဆာင္
လာ ေရမ်ားကုိ စြန္႔ပစ္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ေရမ်ားကုိမ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္သည္ဆုိွမွ
လက္ရွိေရမ်ားကုိ စြန္႔ပစ္ကာ မပင္မပမ္း ေပ့ါေပါ့ပါးပါးလိုရာခရီး ဆက္လက္သြားၾကပါမည္ ”
ဟု ေျပာၾကားလုိက္၏၊ လူေရျခံဳဘီလူးမ်ားသည္လည္း အတန္ငယ္ ဆက္လက္သြားကာ
မျမင္ေလာက္သည့္ ေနရာေလာက္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ မိမိတုိ႔ ဘီးလူးေနရာသုိ႔သာလွ်င္ ျပန္သြားၾကေတာ့၏၊
လူေရျခဳံထား ဘီလူးမ်ား မရွိေတာ့သည့္အခါ ေနာက္လုိက္မ်ားသည္ ဘုရားေလာင္း
ေခါင္းေဆာင္ကုိ သူတုိ႔ အထင္ သူတုိ႔အျမင္ကုိ တင္ျပၾကေတာ့၏၊
ယခု မိမိတုိ႔ ျမင္ေတြြ႔လုိက္ေသာ လူမ်ားသည္ ၾကာမ်ိဳးစုံ ပန္ဆင္ကာ ၾကာ၀တ္ဆံမ်ား ၾကာစြယ္
မ်ားကုိ စားလွ်က္ရွိၾက၏၊ ေနာက္ျပီး သူတုိ႔အ၀တ္အစားမ်ား၌ ေရမ်ားစုိရႊဲေနသည့္အျပင္ လွည္းဘီးမ်ားမွာလည္း ရႊံႏြံညြန္မ်ား ေပပြေနသည္ကို ျမင္ရပါ၏၊ ယင္းကုိ ေထာက္ဆေသာ
အားျဖင့္ သူတုိ႔ ေျပာေသာ “ ေရွ႕ေရွာက္ ေရေပါပါသည္ ” ဆုိေသာ စကားသည္ မွန္ကန္
ေလာက္ပါ၏၊ ေရမ်ားကုိ အေလးခံ အပင္ပမ္းခံကာ သယ္မေနပါေတာ့နဲ႔၊ သူတုိ႔ ေျပာသည့္
အတုိ္င္း ၀န္သက္သာေအာင္ ေရမ်ားကို သြန္ပစ္ပါရေစဟု ေျပာၾကေတာ့၏၊
ထုိအခါ ဘုရားေလာင္းက ေနာက္လုိက္အားလု႔ံးကုိ စုေ၀း၍ အားလုံး အျမင္ရွင္းေအာင္
သူတို႔ႏွင့္ အေမးအေျဖလုပ္၍ ရွင္းျပရေတာ့၏၊
ဤလမ္းခရီး၌ သဘာ၀ျဖစ္ေနေသာ ေရအုိင္၊ သုိ႔မဟုတ္ လူမ်ား တူူးထားေသာ ေလးေဒါင့္
ေရကန္ ရွိ၏ဟု ေျပာစကားကုိ သင္တုိ႔ထဲက ၾကားဘူးသူ ရွိပါသလား၊
မၾကားဘူးပါ။
ဆက္လက္၍ ေနာက္လုိက္မ်ားကုိ ေမးခြန္းထုတ္လုိက္ျပန္၏။
မိမိတုိ႔ ေတြလိုက္ေသာလူမ်ား ေျပာသြားသည္မွာ ေရွ႔ေတာတန္းညိဳ႕ညိဳ႕ေရာက္လွ်င္ မုိးရြာသြန္း
ေနပါျပီဟု ေျပာသြားၾက၏၊ယင္းသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ “ မုိုးသက္ေလသည္ ” မည္မွ်ေလာက္ေသာ အရပ္
ထိ တုိက္ခပ္သည္ဟု ၾကားဘူးပါသနည္း။
တစ္ယူဇနာ ( ၈ - မုိင္ ) ေလာက္ေသာ အရပ္ထိ တုိက္ခပ္သည္ဟု ၾကားဘူးပါသည္၊
သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ သင္တုိ႔ထဲက မုိးသက္ေလတုိုက္ခပ္ခံရသူ ရွိပါသလား။ မရွိပါ ။
မုိးတိမ္ညြန္႔တုိ႔ကုိ မည္မွ်ေလာက္ေသာ အရပ္မွ် ျမင္ရသည္ဟု ၾကားဘူးပါသနည္း
သုံးယူဇနာ( ၂၄ - မုိင္ )ေလာက္က ျမင္ရသည္ဟု ၾကားဘူးပါသည္။ဒါဆုိ သင္တုိ႔ထဲက မုိးတိမ္ညြန္႔ဘယ္သူမ်ား ျမင္ရပါသလဲ။ မျမင္ရပါ။
လွ်ပ္စီးလက္သည္ကုိ မည္မွ်ေလာက္ေသာ အရပ္က ျမင္ရသည္ဟု ၾကားဘူးပါသနည္း။
ေလးယူဇနာ ( ၃၂ - မုိင္ ) ေလာက္က ျမင္ရသည္ဟု ၾကားဘူးပါသည္။
သင္တုိ႔ လွ်ပ္စီးလက္သည္ကုိ ျမင္ရပါသလား၊ မျမင္ရပါ။
မုိးခ်ိမ္းသံသည္ မည္မွ်ေလာက္ေသာ အရပ္က ၾကားရသည္ဟု ၾကားဘူးပါသနည္း
တစ္ယူဇနာ ( ၈ - မိုင္ ) ေလာက္ေသာ အရပ္က ၾကားရပါသည္။
သင္တုိ႔ မုိးခ်ိမ္းသံ ၾကားရပါသလား ၊ မၾကားရပါ။
မုိးနွင့္ပါတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းအရာ ( ေမဃေဗဒ ) တစ္စုံတစ္ခုမွ မထင္
မျမင္ရပါပဲလွ်က္သူတုိ႔ေျပာစကား “ ယုံ ” ထုိက္ပါသလား။အားလုံး “ မယုံ ” ထုိက္ပါ။
မိမိေတြ႔လုိက္ေသာ သူမ်ားသည္ လူအစစ္ မဟုတ္ၾက၊ လူေရျခံဳထားေသာ သားစားဘီလူး
မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္၊ သူတုိ႔သည္ အျမင္ေကာင္းေအာင္ ဟန္ေဆာင္ျပကာ သူတုိ႔စကား
ယုံၾကည္၍ ေရမ်ား စြန္႔ပစ္မိကာ အားအင္ခ်ိနည္သူမ်ားကုိ အလြယ္တကူ စားသုံးေနသူမ်ား
ျဖစ္ၾကသည္၊ ေစတနာအေရျခံဳထားေသာ (ဂြင္ဆင္ ေထာက္ေခ်ာက္ ) စကားမ်ားကုိ
သင္တုိ႔ လုံး၀ မယုံၾကကုန္လင့္။
ေဒသ၏ အေျခအေနနွင့္မုိးရိပ္ေလရိပ္မွ်ကုိပင္ အကဲမခပ္တတ္ေသာ ေရွ႕သြားနွင့္သည့္
ကုန္သည္အုပ္စုသည္ ဘီလူးမ်ားစကား ယုံစား၍ ဘီလူးစား ခံျပီးေလာက္ေပျပီ။
မၾကာခင္ သူတုိ႔၏ အရုိးမ်ားနွင့္၀န္အျပည့္ရွိေသးေသာ လွည္းမ်ား ေတြ႔ရေပလိမ့္မည္၊
မည္သူမွ် ေရကုိ မသြန္ပစ္ခဲ့ၾကနဲ႔၊ ကဲကဲ ခရီးဆက္ၾကစုိ႔…။
ဤသို႔ျဖင့္ မၾကာမီမွာပင္ အရင္ကုန္သည္မ်ား၏ ပ်န္႔က်ဲေနေသာ အရုိးမ်ားနွင့္ ၀န္အျပည့္ရွိ
ေနေသာ ကုန္တင္လွည္းမ်ားကုိ ျမင္ေတြ႔ရေပျပီး။မုိးခ်ဳပ္ျပီးျဖစ္၍ သူတုိ႔သည္ လွည္းမ်ားကုိ
ရပ္လုိက္ၾက၏၊
ထုိ႔ေနာက္ သစ္ခဲတဲမ်ားထုိးကာ ႏြားမ်ားကုိ အစာေၾကြးၾက၏။ သူတုိ႔သည္လည္း ခ်က္ျပဳတ္စား
ေသာက္ၾက၏၊ အားလုံးျပီးေသာအခါ ႏြားမ်ားကုိ အလယ္မွာထား၍ လူမ်ားက ၀န္းရံကာေဘး
ပတ္ပတ္လည္မွ အိပ္စက္ အနားယူၾက၏၊ဘုရားေလာင္းလွည္းကုန္သည္ကား သန္လွ်က္ဓား
ကုိင္လွ်က္ ညဥ့္သုံးယာမ္ပတ္လုံး မအိပ္ပဲေနာက္လုိက္မ်ားကုိ ေစာင့္ေရွာက္ေန၏၊
အေရွ႕ေလာကဓာတ္မွ ပန္းႏုေရာင္သမ္းေသာ အရုဏ္ေရာင္သည္ တေျဖးေျဖး ေတာက္ပ၍
လာေနေပျပီ၊ေစာေစာစီးစီးပင္ႏြားမ်ားကုိအစာေၾကြးျခင္းလူမ်ားခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ျခင္း
ကိစၥမ်ားလည္း ျပီးေပျပီ၊(ပုိင္ရွင္မဲ့ပစၥည္းသည္ ပံသူကူပစၥည္းသဖြယ္ ယူငင္ေသာ္လည္း
အျပစ္မရွိေပ) သုိ႔ျဖစ္၍ ခံနုိင္ရည္အားနည္းေသာ လွည္မ်ားကုိထားခဲ့ေစ၍ ေကာင္းေသာ
လွည္းမ်ားကုိ ယူေစ၏၊ အရည္အေသြးည့ံေသာ ကုန္မ်ားကုိလည္း စြန္႔ပစ္ေစ၍ အရည္ အေသြးေကာင္းေသာ ကုန္မ်ားကုိ တင္ေစ၏၊
အားလုံးျပီးေသာအခါ ေရွ႔ဆက္ ခရီးထြက္ခဲ့ၾက၏။မိမိတုိ႔ ရည္မွန္းထားေသာ ျမိဳ႔သုိ႔ေရာက္
ေသာအခါ ေရာင္းကုန္မ်ားကုိ ( နွစ္ဆတက္ေစ်းျဖင့္ ) ေရာင္းၾက၏၊ မိမိတုိ႔အလုိရွိေသာ
ကုန္မ်ားကုိလည္း အျပန္ကုန္အျဖစ္သယ္ေဆာင္လာကာ မိမိတုိ႔ဌာနီ ဗာရဏသီျပည္သုိ႔
ေဘးရန္းကင္းစြာ ျပန္လည္ေရာက္ရွိၾက၏။ ( ဤသည္မွာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ရွိေသာ ေခါင္း
ေဆာင္ေကာင္းေၾကာင့္ ေဘးမသီ ရန္မခ “ ပစၥည္း အသက္ ” ဆုံးရႈံးျခင္းမရွိပဲ မိမိတုိ႔ဌာနီ
ဗာရာဏသီသုိ႔ ျပန္ေရာက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏၊ ပထမ သြားနွင့္ေသာ လွည္းကုန္သည္မ်ားသည္ကား
ဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္းမဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္၏အမိန္႔စကားေၾကာင့္ “ ပစၥည္း အသက္ ” ဆုံးရႈံး
ရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါေစ(သုိ႔မဟုတ္)
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း၏ ေနာက္လုိက္ မီွခုိသူမ်ားျဖစ္ႏို္င္ၾကပါေစ…။
ၿပီးပါျပီ .. ေကာင္းသစ္
