ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔အတြက္ သတိထားဖြယ္အခ်က္ကို တင္ျပလုိပါ၏၊အဆင့္နိမ့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔
၏ အဂၤါ(ငါး)ရပ္တုိ႔တြင္ “ မဂၤလံ ပေစၥတိ၊ ေနာ ကမံၼ ” ဟူေသာ အဂၤါရပ္သည္လည္း တစ္ပါး အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါ၏၊
၏ အဂၤါ(ငါး)ရပ္တုိ႔တြင္ “ မဂၤလံ ပေစၥတိ၊ ေနာ ကမံၼ ” ဟူေသာ အဂၤါရပ္သည္လည္း တစ္ပါး အပါအ၀င္ ျဖစ္ပါ၏၊
ျမန္မာလုိ ျပန္ရလွ်င္ “ ဒိ႒မဂၤလာ သုတမဂၤလာ မုတမဂၤလာ အျမင္ အၾကား အေတြ႔စသည္နွင့္ အတိတ္နိမိတ္ ဓါတ္ရုိက္ ဓါတ္ဆင္ ယၾတာကုိ ယုံၾကည္၍ ကံကုိ မယုံၾကည္ ( ယုံၾကည္မႈအား နည္း)ျခင္း ျဖစ္၏။( ေကာတုဟလမဂၤလာကုိ ယုံၾကည္မႈ ရွိ၏၊ မဂၤလာကုိ ယုံၾကည္၍ ကံကုိ မယုံၾကည္)။
လူတုိ႔သည္ စီးပြါးေရး အဆင္ေျပခုိက္ ဓါတ္ရိုက္ ဓါတ္ဆင္ ယၾတာ အေဆာင္မ်ားကို ဘယ္သူမွ သတိမရၾကေပ၊ယင္းသု႔ိ စီးပြါးျဖစ္ခ်ိန္၌ ဘာသာေရးအားသန္သူမ်ားက လွဴဒါန္းမႈဘက္ အားစုိက္
ၾက၏၊လူမႈေရးအားသန္သူမ်ားက ေထာက္ပန္႔မႈဘက္ အားျဖည့္ၾက၏၊ေလာကီဘက္ အားသန္သူ
မ်ားၾကေတာ့ ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ိဳးစုံ ၀ယ္ယူ၍ အသုံးအဆာင္မ်ား ျဖည့္ဆည္းၾက၏၊ သူတုိ႔ရည္မွန္း ခ်က္သူတုိ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားနွင့္ သူတုိ႔ေပ်ာ္ေနၾကပါ၏၊သူတုိ႔သည္ (ကုသုိလ္ကံအက်ဳိးေပးေန
သည္ျဖစ္၍ ) ၾကံတုိင္းေအာင္၍ ေဆာင္တို္င္ျပီးေျမာက္ေနၾက၏၊ ကံျမင့္ခ်ိန္၌ ကံျမွင့္ဖုိ႔ အလြန္ အေရးၾကီး၏၊ ေရလာခုိက္ ေျမာင္းေပးဖုိ႔ လိုအပ္ပါ၏၊
အခ်ဳိ႕ ကံျမင့္ခ်ိန္၌ ( ေလာကေကာင္းက်ဳိးျပဳျခင္းျဖင့္) ကံျမွင့္ရန္ အမွတ္မရၾက။ ဘ၀ျမင့္ခ်ိန္၌ ဘ၀င္ျမင့္ေနၾက၏၊ တနည္းအားျဖင့္ ပစၥည္းအရွိန္ျဖင့္ ၾကြေနၾက၏ဤေနရာ၌ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါ၏(အေဟာင္းစားဟူေသာ )စကားတစ္ခြန္းကုိ သတိယမွိ၏၊ တစ္ေန႔ ၀ိသာခါသည္ ထမင္း စားေနသည့္ ေယာကၡမၾကီးကုိ ေဘးမွ ယပ္ခပ္ေပးေန၏၊ထုိအခုိက္ ရဟန္းတစ္ပါး ဆြမ္း လာရပ္ေလ၏၊ေယာကၡမၾကီးသည္ ရဟန္းေတာ္ ဆြမ္းရပ္ေနသည္ကုိ ျမင္ပါလွ်က္ (ကန္႔ေတာ့ ဆြမ္းေလးေတာင္ မေလာင္းပဲ ) မသိက်ဳိးႏြံျပဳကာ ထမင္းကုိသာ စားျမဲ ဆက္စားေန၏။ ထုိအခါ ၀ိသာခါက “ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ေယာကၡၾကီးက အေဟာင္းစားပါ ဘုရား ” ေလွ်ာက္ ထားေလ၏။
( အေဟာင္းစား ဟူသည္ ကံေဟာင္းေပးသည့္ စည္းစိမ္ကုိသာ ခံစားေနျပီး ( ေနာင္အတြက္ ) ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကံသစ္ ဆက္လက္ မျပဳလုပ္ျခင္းကို ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏)။ ယခုလည္း ဘ၀ျမင့္ခ်ိန္၌ ေလာကေကာင္းက်ိဳးျပဳရန္ အမွတ္မရၾကပဲ ဘ၀င္ျမင့္ေနသူမ်ားသည္ အေဟာင္း စားမ်ား ျဖစ္ပါ၏။ အေဟာင္းကုန္ ေသာအခါ အသစ္လည္း မရွိၾက၍ “ အျမင့္မွက်ေသာ အက်နာသူမ်ား ” ျဖစ္သြားတတ္ပါ၏။
ထုိသုိ႔ စီးပြါးေရး အဆင္မေျပေသာအခါ အားကုိးရာကုိ ရွာတတ္ၾကသည္မွာ အမ်ားစု၏ ဓမၼတာပင္ျဖစ္ပါ၏၊ သို႔ေသာ္ အားကိုးရာ အမွန္ကုိ ရွာမိဖုိ႔ အလြန္အေရးၾကီးပါ၏၊ စီးပြါးေရး ျဖတ္လမ္းလုိက္လုိသူမ်ားသည္“ ဓါတ္ . ယၾကာ . အေဆာင္ ” စသည္ကုိ အားကုိး ၾက၏၊ လူမ်ားအထင္ၾကီးသည့္စကားလုံးမ်ားကုိ တြင္တြင္သုံးလွ်က္ “ မီးလြတ္ . ၀စီပိတ္ . ကုိးန၀င္း . သက္သတ္လြတ္ ” စသည့္ဆရာၾကီးမ်ားကို အထင္ၾကီးၾက၏၊ အားကုိးၾက၏၊ သီလ သမာဓိ ပညာယွဥ္သည့္ က်င့္စဥ္ ဟုတ္ မဟုတ္ကုိ သူတုိ႔ သတိမမူမိၾက၊ သူမ်ား ထူးသည္ ဆုိတုိင္း လုိက္ထူးလုိက္ၾက၏၊ အၾကားျဖင့္ ယုံၾကည္မႈ လမ္းဆုံးလုိက္ၾက၏ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစား ေ၀ဘန္ျခင္း မရွိေတာ့။ ထုိအခါ ယုံ၍ပုံအပ္ၾကေတာ့၏၊ေတာင္းသေလာက္ေပး၍ ခုိင္းသမွ် လုပ္ၾကေတာ့၏၊ ထုိ ဆရာၾကီးမ်ားသည္ မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလ ျဖစ္ေလေတာ့၏၊
(ထုိဆရာၾကီးမ်ားသည္ ေၾကာက္စရာေဘးျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္ျပီး . ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္စည္းစိမ္ျဖင့္ ေျမွာက္လုံးမ်ားသုံးၾကရင္း သူတုိ႔ဘ၀ ျပည့္စုံဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ) အခ်ိဳ႕သူမ်ား သည္ “ ထန္းသိီးေၾကြခုိက္ က်ီးနင္းခုိက္ ” ၾကဳံ၍ ( အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးခ်ိန္နွင့္တုိက္ဆုိင္ သြား၍ ) အဆင္ေျပသြားသည့္အခါ ထုိဆရာၾကီးမ်ား “ မ.၍သာ ” ဟု ထင္မွတ္ မွားသြားၾက၏၊ ကံလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖယ္မွန္း မသိ ေသြဖယ္သြားၾကေတာ့၏၊ “ မဂၤလံ ပေစၥတိ၊ ေနာ ကမံၼ ” ျဖစ္မွန္း မသိ ျဖစ္သြားၾကေတာ့၏၊အဆင္မေျပသူမ်ားမွာေတာ့ ဤဆရာမေကာင္း ေနာက္ဆရာ ေျပာင္းၾကေပေတာ့၏၊ ဤသို႔ျဖင့္ ဟုိဆရာကပ္ ဒီဆရာေျပာင္းၾကရင္းျဖင့္ သူတုိ႔သည္ အားကိုး ရာ ရွာၾကရင္းမွ အားထားစရာ ေပ်ာက္ေနၾက ေတာ့၏
ေဆးေကာင္းေတာ့ တစ္စက္၊ အင္းေကာင္းေတာ့ တစ္ကြက္၊ ယၾတာေကာင္းေတာ့ တစ္ခ်က္တဲ့။
ၾကားေတာ့ ၾကားဘူးပါ၏။သုိ႔ေသာ္ အင္းေကာင္းတစ္ကြက္သည္လည္း လူတုိင္း ရနုိင္မည္ မဟုတ္၊ ယၾတာေကာင္း တစ္ခ်က္သည္လည္း လူတုိင္းအတြက္ ျဖစ္နုိင္မည္ မဟုတ္၊ ကံ ေကာင္းသူ အတြက္သာျဖစ္ပါ၏၊ (အနာထပိဏ္သူေဌး၏ ၾကက္သေရကုိ ခိုးယူရန္ၾကံ စည္ေသာ ပုဏၰာၾကီးကုိ သတိမူထုိက္၏) “ ကံ မရွိ ဥာဏ္ရွိတုိင္း မဲြ ” ဟူေသာ ေရွးလူၾကီးတုိ႔၏ ဆုံးမစကားကုိလည္း သတိျပဳသင့္ပါ၏။
ဥစၥာကုန္ရင္ ဥစၥာျဖည့္ရမည္ ျဖစ္၏၊ ကံကုန္ရင္လည္း ကံကုိ ျဖည့္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတိတ္ကံနည္း၍ ဆင္းရဲေသာအခါ ကံကို မျမွင့္ပဲ ( ေကာင္းကံကုိ မျပဳလုပ္ပဲ ) ေဗဒင္ ယၾတာ အေဆာင္ကုိသာ အားကုိးၾကလွ်င္ျဖင့္ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ ေလွ်ာ္ရင္းနစ္သည့္ ေလွသမားကဲ့သုိ႔ ျဖစ္မည္ကုိ စုိးရိမ္မွိပါ၏၊
ငါသည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိ၏၊ ကံ၏ အေမြခံျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏၊ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ိဳးရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္ မီွခုိရာရွိ၏၊ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ငါ ျပဳမွိေသာ ကံ၏ အေမြခံသာ ျဖစ္ရေပမည္ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏ ဟူေသာ အဘိဏွသုတၱန္လာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား စကားေတာ္ကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားလွ်က္. မေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမည့္ မေကာင္းမႈမ်ား ေရွာင္ရွား၍ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ထြန္းေစမည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား တတ္စြမ္းသမွ် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ကံျမင့္ခ်ိန္၌ ကံျမွင့္ၾက၍ ကံနိမ့္ခ်ိန္၌ ကံဆင့္နုိင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း…
အခ်ဳိ႕ ကံျမင့္ခ်ိန္၌ ( ေလာကေကာင္းက်ဳိးျပဳျခင္းျဖင့္) ကံျမွင့္ရန္ အမွတ္မရၾက။ ဘ၀ျမင့္ခ်ိန္၌ ဘ၀င္ျမင့္ေနၾက၏၊ တနည္းအားျဖင့္ ပစၥည္းအရွိန္ျဖင့္ ၾကြေနၾက၏ဤေနရာ၌ ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါ၏(အေဟာင္းစားဟူေသာ )စကားတစ္ခြန္းကုိ သတိယမွိ၏၊ တစ္ေန႔ ၀ိသာခါသည္ ထမင္း စားေနသည့္ ေယာကၡမၾကီးကုိ ေဘးမွ ယပ္ခပ္ေပးေန၏၊ထုိအခုိက္ ရဟန္းတစ္ပါး ဆြမ္း လာရပ္ေလ၏၊ေယာကၡမၾကီးသည္ ရဟန္းေတာ္ ဆြမ္းရပ္ေနသည္ကုိ ျမင္ပါလွ်က္ (ကန္႔ေတာ့ ဆြမ္းေလးေတာင္ မေလာင္းပဲ ) မသိက်ဳိးႏြံျပဳကာ ထမင္းကုိသာ စားျမဲ ဆက္စားေန၏။ ထုိအခါ ၀ိသာခါက “ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ေယာကၡၾကီးက အေဟာင္းစားပါ ဘုရား ” ေလွ်ာက္ ထားေလ၏။
( အေဟာင္းစား ဟူသည္ ကံေဟာင္းေပးသည့္ စည္းစိမ္ကုိသာ ခံစားေနျပီး ( ေနာင္အတြက္ ) ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကံသစ္ ဆက္လက္ မျပဳလုပ္ျခင္းကို ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါ၏)။ ယခုလည္း ဘ၀ျမင့္ခ်ိန္၌ ေလာကေကာင္းက်ိဳးျပဳရန္ အမွတ္မရၾကပဲ ဘ၀င္ျမင့္ေနသူမ်ားသည္ အေဟာင္း စားမ်ား ျဖစ္ပါ၏။ အေဟာင္းကုန္ ေသာအခါ အသစ္လည္း မရွိၾက၍ “ အျမင့္မွက်ေသာ အက်နာသူမ်ား ” ျဖစ္သြားတတ္ပါ၏။
ထုိသုိ႔ စီးပြါးေရး အဆင္မေျပေသာအခါ အားကုိးရာကုိ ရွာတတ္ၾကသည္မွာ အမ်ားစု၏ ဓမၼတာပင္ျဖစ္ပါ၏၊ သို႔ေသာ္ အားကိုးရာ အမွန္ကုိ ရွာမိဖုိ႔ အလြန္အေရးၾကီးပါ၏၊ စီးပြါးေရး ျဖတ္လမ္းလုိက္လုိသူမ်ားသည္“ ဓါတ္ . ယၾကာ . အေဆာင္ ” စသည္ကုိ အားကုိး ၾက၏၊ လူမ်ားအထင္ၾကီးသည့္စကားလုံးမ်ားကုိ တြင္တြင္သုံးလွ်က္ “ မီးလြတ္ . ၀စီပိတ္ . ကုိးန၀င္း . သက္သတ္လြတ္ ” စသည့္ဆရာၾကီးမ်ားကို အထင္ၾကီးၾက၏၊ အားကုိးၾက၏၊ သီလ သမာဓိ ပညာယွဥ္သည့္ က်င့္စဥ္ ဟုတ္ မဟုတ္ကုိ သူတုိ႔ သတိမမူမိၾက၊ သူမ်ား ထူးသည္ ဆုိတုိင္း လုိက္ထူးလုိက္ၾက၏၊ အၾကားျဖင့္ ယုံၾကည္မႈ လမ္းဆုံးလုိက္ၾက၏ ကုိယ္ပုိင္ဥာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစား ေ၀ဘန္ျခင္း မရွိေတာ့။ ထုိအခါ ယုံ၍ပုံအပ္ၾကေတာ့၏၊ေတာင္းသေလာက္ေပး၍ ခုိင္းသမွ် လုပ္ၾကေတာ့၏၊ ထုိ ဆရာၾကီးမ်ားသည္ မ်က္ျဖဴဆုိက္ေလ ဆရာၾကိဳက္ေလ ျဖစ္ေလေတာ့၏၊
(ထုိဆရာၾကီးမ်ားသည္ ေၾကာက္စရာေဘးျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္ျပီး . ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္စည္းစိမ္ျဖင့္ ေျမွာက္လုံးမ်ားသုံးၾကရင္း သူတုိ႔ဘ၀ ျပည့္စုံဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ) အခ်ိဳ႕သူမ်ား သည္ “ ထန္းသိီးေၾကြခုိက္ က်ီးနင္းခုိက္ ” ၾကဳံ၍ ( အတိတ္ကံ အက်ိဳးေပးခ်ိန္နွင့္တုိက္ဆုိင္ သြား၍ ) အဆင္ေျပသြားသည့္အခါ ထုိဆရာၾကီးမ်ား “ မ.၍သာ ” ဟု ထင္မွတ္ မွားသြားၾက၏၊ ကံလမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖယ္မွန္း မသိ ေသြဖယ္သြားၾကေတာ့၏၊ “ မဂၤလံ ပေစၥတိ၊ ေနာ ကမံၼ ” ျဖစ္မွန္း မသိ ျဖစ္သြားၾကေတာ့၏၊အဆင္မေျပသူမ်ားမွာေတာ့ ဤဆရာမေကာင္း ေနာက္ဆရာ ေျပာင္းၾကေပေတာ့၏၊ ဤသို႔ျဖင့္ ဟုိဆရာကပ္ ဒီဆရာေျပာင္းၾကရင္းျဖင့္ သူတုိ႔သည္ အားကိုး ရာ ရွာၾကရင္းမွ အားထားစရာ ေပ်ာက္ေနၾက ေတာ့၏
ေဆးေကာင္းေတာ့ တစ္စက္၊ အင္းေကာင္းေတာ့ တစ္ကြက္၊ ယၾတာေကာင္းေတာ့ တစ္ခ်က္တဲ့။
ၾကားေတာ့ ၾကားဘူးပါ၏။သုိ႔ေသာ္ အင္းေကာင္းတစ္ကြက္သည္လည္း လူတုိင္း ရနုိင္မည္ မဟုတ္၊ ယၾတာေကာင္း တစ္ခ်က္သည္လည္း လူတုိင္းအတြက္ ျဖစ္နုိင္မည္ မဟုတ္၊ ကံ ေကာင္းသူ အတြက္သာျဖစ္ပါ၏၊ (အနာထပိဏ္သူေဌး၏ ၾကက္သေရကုိ ခိုးယူရန္ၾကံ စည္ေသာ ပုဏၰာၾကီးကုိ သတိမူထုိက္၏) “ ကံ မရွိ ဥာဏ္ရွိတုိင္း မဲြ ” ဟူေသာ ေရွးလူၾကီးတုိ႔၏ ဆုံးမစကားကုိလည္း သတိျပဳသင့္ပါ၏။
ဥစၥာကုန္ရင္ ဥစၥာျဖည့္ရမည္ ျဖစ္၏၊ ကံကုန္ရင္လည္း ကံကုိ ျဖည့္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတိတ္ကံနည္း၍ ဆင္းရဲေသာအခါ ကံကို မျမွင့္ပဲ ( ေကာင္းကံကုိ မျပဳလုပ္ပဲ ) ေဗဒင္ ယၾတာ အေဆာင္ကုိသာ အားကုိးၾကလွ်င္ျဖင့္ ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ ေလွ်ာ္ရင္းနစ္သည့္ ေလွသမားကဲ့သုိ႔ ျဖစ္မည္ကုိ စုိးရိမ္မွိပါ၏၊
ငါသည္ ကံသာလွ်င္ မိမိဥစၥာရွိ၏၊ ကံ၏ အေမြခံျဖစ္၏၊ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းရွိ၏၊ကံသာလွ်င္ အေဆြအမ်ိဳးရွိ၏၊ ကံသာလွ်င္ ကုိးကြယ္ မီွခုိရာရွိ၏၊ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ ငါ ျပဳမွိေသာ ကံ၏ အေမြခံသာ ျဖစ္ရေပမည္ဟူ၍ မိန္းမျဖစ္ေစ ေယာက္်ားျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ ရဟန္းျဖစ္ေစ မျပတ္ ဆင္ျခင္အပ္၏ ဟူေသာ အဘိဏွသုတၱန္လာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား စကားေတာ္ကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားလွ်က္. မေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္ေစမည့္ မေကာင္းမႈမ်ား ေရွာင္ရွား၍ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ထြန္းေစမည့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား တတ္စြမ္းသမွ် ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ ကံျမင့္ခ်ိန္၌ ကံျမွင့္ၾက၍ ကံနိမ့္ခ်ိန္၌ ကံဆင့္နုိင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း…
ေကာင္းသစ္
No comments:
Post a Comment