“သုဒတၳ၏ ဘဝပုံရိပ္္ ( ၃ )

                                 

လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္၌   “ ေပးကမ္းခ်ီးျမွင့္  ကို္ယ္ႏွင့္ယွဥ္ထား စီးပြါးေဆာင္ရြက္

ႏႈတ္ျမြက္ခ်ိဳသာ  သစၥာမွန္ေစ ၀တ္ငါးေထြ  က်င့္ေလမိတ္သဟာ ”  ဟူေသာ မူ၀ါဒကို သုဒတၱသည္   ခုိင္ခုိင္ျမဲျမဲ လက္ခံက်င့္သုံးသူလည္း ျဖစ္၏၊  ထုိ႔ေၾကာင့္ သူသည္ မိတ္ ေဆြမ်ား၏ ၊သူငယ္ခ်င္းေပါ၏၊ သူ႔ေျပာလွ်င္ ဘယ္သူ႔မွႏွစ္ခြန္း မေျပာရ၊ အဲဒီ ေလာက္ ထိ  မိတ္ေဆြေကာင္း  သူငယ္ခ်င္းေကာင္းရွိ၍  ၾသဇာေညာင္းသူလည္း ျဖစ္ပါ၏။

သူကိုယ္တုိင္လည္း မိတ္ေဆြေကာင္းတုိ႔၏ က်င့္၀တ္ႏွင့္ျပည့္စုံေအာင္ ေနထုိင္သူျဖစ္၏၊

သူတစ္ပါး ေပးနုိင္ခဲေသာ အရာကုိ မိတ္ေဆြအတြက္ အမွန္တကယ္လုိအပ္မည္္ဆုိလွ်င္

ေပးဖုိ႔ရန္ စိတ္မတြန္႔ လက္မရြံ႕သူျဖစ္၏။သူ႔အေပၚ ေျပာမွားျပဳမွားဆုိမွားရွိခဲ့လွ်င္လည္း

သည့္ခံတတ္္သူျဖစ္၏။သူတစ္ပါးတု႔ိ ျပဳနုိင္ခဲေသာအမႈကုိလည္း သူသည္ ျပဳလုပ္ေဆာင္ ရြက္ေပးသူျဖစ္၏။ ထုိ႔ျပင္မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား မက်န္းမာျခင္း မီးေဘးသင့္ျခင္း ေရ  ေဘးသင့္ျခင္း ေလေဘးသင့္ျခင္း စီးပြါးပ်က္ျခင္းစသည့္ေဘးမ်ား ၾကဳံေတြ႔ေသာအခါ ၌လည္း သြားေရာက္ေမးျမန္း၍ လုိအပ္သည္မ်ားကုိ စိတ္ပါလက္ပါကူညီေဆာင္ရြက္ ျဖည့္ဆည္း ေပးသည္သာျဖစ္၏။ မိတ္ေဆြ သူငယ္မ်ားအတြက္ ေလာကအတြက္ သူ၏ လက္သည္ အခ်ိန္ျပည့္“ စုိေန ” သည္သာ ျဖစ္ပါ၏။သူသည္ “ စုိျပီးေသာလက္” ကုိ မည့္သည့္အခါမွ် မည့္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ် ေျခာက္ေသြ႔ခံလိမ့္မဟုတ္ေသာ “ ေပးဆပ္မႈ၌  ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူ ” ျဖစ္၏၊၊ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူ႔ကုိ “ ဒါနာဘိရတာ ” ဟူ၍ ပိဋကတ္ မွတ္တမ္း၌ မွတ္တမ္းတင္ထားျခင္းျဖစ္၏၊ သူလုိ လက္စုိသူမ်ား ေပါမ်ားေလေလာကႀကီးလည္း  စုိေျပေလသာ ျဖစ္ပါ၏၊စုိေျပေနေသာ အရပ္ေဒသကုိ ေလာကီ လူသားမ်ားအတြက္ေတာ့ “ ေလာကနိဗၺာန္ ” ဟုပင္ တင္စားေခၚဆုိနိုင္ပါ၏၊

သူသည္ ရာဇျဂိဳဟ္၌ မိမိ၏ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းကိစၥ ျပီးေသာအခါ သာ၀တိၱသုိ႔ျပန္ရန္စီစဥ္ ေတာ့၏။ သူ၏ျပည္ေတာ္ျပန္ခရီးသည္လန္းဆန္းတက္ႀကြေန၏။သာ၀တိၳသို႔  ဘုရားရွင္ ၾကြေတာ္မူူရန္သူပင့္ေလွ်ာက္ ခဲ့ျပီးျဖစ္၏။သာ၀တိၱသုိ႔ျပန္ေရာက္လွ်င္တိတ္ဆိတ္ေသာေန ရာကုိ ရွာေဖြမည္၊ ျပီးလွ်င္ ဘုရားရွင္နွင့္သံဃာေတာ္မ်ား ခ်မ္းသာစြာသီတင္းသုံးေန ထုိင္ႏုိင္ရန္ ေက်ာင္းေဆာင္မ်ားေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းမည္၊သာ၀တိၳျပည္သူျပည္သားတုိ႔ သည္ သူ “ သိျမင္ ” ေသာ သစၥာတရားကုိ သိျမင္ခြင့္ရၾကေပေတာ့မည္၊တရားအရသာ “ ၀ိမုတိၱသုခ - ဓမၼရသ ” ကုိ ခံစားခြင့္  ရၾကေပေတာ့မည္။သာ၀တိၱျပည္သူ ျပည္သား မ်ားအတြက္ “ နတ္ရြာ နိဗၺာန္တံခါးႀကီးကုိ ” မၾကာမွီ ဖြင့္လွစ္နုိင္ေတာ့မည္ျဖစ္၏။

သာ၀တိၳနွင့္ရာဇျဂိဳဟ္သည္ (၄၅)ယူဇနာေ၀း၏၊သုဒတၱသည္ တစ္ရြာတစ္က်ည္ေဆာက္ စနစ္ကုိ က်င့္သုံးသူျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လမ္းခရီး၌ သူမသိေသာ ျမိဳ႕ရြာမရွိ၊သူ႔ကုိ  မသိေသာသူသည္လည္း မရွိသေလာက္ပင္ ရွား၏။ ဤသည္မွာ သူ၏ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာ မႈႏွင့္ ေလာကအတြက္ အက်ိဳးေဆာင္မႈ လူထုအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းတုိ႔ကုိ လုပ္ကုိင္ ေဆာင္ရြက္မႈတုိ႔ေၾကာင့္ျဖစ္၏။သူက“ ေလာကကုိ အေလးထားေလ ေလာက ကလည္း သူ႔ကိုျပန္၍ေလးစားေလ ျဖစ္၏၊( သူ႔မွသာ မဟုတ္ေပ၊ မည္သူမဆုိ ေလာကကုိ အေလး ထားလွ်င္ေလာကကလည္း အညမညသေဘာတရားအရ ျပန္လည္ ေလးစားမည္သာ ျဖစ္ပါ၏)

သူသည္ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္၌ သူ႔မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ ေလာက၌ ၾကဳံဖုိ႔ ေတြ႕ဖုိ႔ရန္ ခဲယဥ္းလွေသာ သဗၺညဴ ဘုရားရွင္သည္္  ပြင့္ထြန္း ေပၚေပါက္ေတာ္မူလာျပီ၊ ဘုရားရွင္ကို သာ၀တိၳသို႔ ၾကြေတာ္မူရန္လည္း မိမိ ပင့္ေလွ်ာက္ခဲ့ျပီးျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤလမ္းျဖင့္ ဘုရားရွင္ၾကြလာေတာ္မူလိမ့္မည္၊လမ္းခရီး၌ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ရဟန္းသံဃာ ေတာ္မ်ား ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံး ေနနုိင္ရန္အတြက္ အရာမ္မ်ား ေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္း၏၊ဆြမ္းကိစၥအတြက္ မပူပင္ရေစရန္လည္း  တတ္နုိ္င္သမွ်  လွဴဒါန္းၾကဖုိ႔ ႏႈိးေဆာ္၏။ တတ္နိုင္သူမ်ားက ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္ပုိင္ျဖင့္ အရာမ္မ်ား ေက်ာင္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ၾက၏၊ မတတ္နုိင္သူမ်ားကို သူက ထုတ္ေပး၍အရာမ္မ်ား ေက်ာင္းမ်ား  ေဆာက္လုပ္ေစ၏၊ဤသို႔ျဖင့္ ရာဇျဂိဳဟ္နွင့္သာ၀တိၳအၾကား တစ္ယူဇနာ တစ္ ေက်ာင္းႏႈံးျဖင့္ ေက်ာင္းေပါင္း( ၄၅ ) ေက်ာင္းကုိ  ေဆာက္လုပ္ေစ၏၊ သူသည္ လမ္းခရီး၌ လုိအပ္သည္မ်ား အသုုံးျပဳရန္ အသျပာတစ္သိန္းႏွင့္ တစ္သိန္းတန္ ဘ႑ာ ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း ထုတ္ေပးခဲ့၏။သူ၏ အစီအစဥ္သည္ ေစ့စပ္လွ၏၊

ဘုရားရွင္အား သံဃာေတာ္မ်ားနွင့္အတူ သာ၀တိၳသို႔ၾကြေတာ္မူ၍ ၀ါဆုိရန္ မိမိေလွ်ာက္ ထားေသာအခါ  
“ ဘုရားရွင္တုိ႔မည္သည္ တိိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေသာ ေနရာ၌ ေပ်ာ္ေမြ႕ ေတာ္မူၾက၏ ” ဟု ဘုရားရွင္မိန္ေတာ့မူလုိက္ေသာစကား သူ႔ နားထဲက မထြက္ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သာ၀တိၳိသုိ႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ၌ လူသံတိတ္ဆိတ္ေသာ အရပ္ကုိ  သူလုိက္ၾကည့္၏၊ သူသည္ အေပါင္းအသင္း ၀င္ဆန္႔သူပီပီ သာ၀တိၳျမိဳ႕တြင္းသာမက  ျမိဳ႕နား၀န္းက်င္ အထိ ႏွံစပ္သိျမင္ထားသူျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနရာလုိက္ၾကည့္ေသာအခါ “ ျမိဳ႕ေတာ္နွင့္  ေ၀းလြန္းသည္လည္းမဟုတ္၊ နီးလြန္းသည္လည္းမဟုတ္၊ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔လာေရာက္၍ “ ဘုရားဖူး တရားနာ ဒါနျပဳ တရား႐ႈလုိ ”  သူမ်ားအတြက္ အသြားအလာလြယ္ကူေသာ အရပ္ျဖစ္ျခင္း၊ညခ်မ္းအခါ အသံတိတ္ဆိတ္မႈ ရွိျခင္း၊ေန႔အခါလူသူေလးပါးမရႈပ္ေထြးျခင္း၊ျမိဳရြာ တြန္သံျဖစ္ေသာ (အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ဆုိင္းသံဗုံသံ) ဆူဆူညံညံ အသံမရွိျခင္း၊လူတို႔၏အနံံ႔ံအသက္ မရွိျခင္း စေသာအဂၤါတုိ႔နွင့္ျပည့္စုံသည့္ ” ေဇတမင္းသား၏ဥယ်ာဥ္ျခံကုိ သူ ေတြ႔ရ၏၊ ေဇတမင္းသား၏ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သည္  ဘုရားရွင္ သေဘာက်နုိင္ေသာ ေနရာမ်ိဳးျဖစ္၏ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေဇတမင္းသားထံ  ဥယ်ာဥ္ေျမ၀ယ္ရန္အတြက္ သူ႔မိတ္ ေဆြမ်ားနွင့္ အတူ သြားေလေတာ့၏၊ေဇတမင္းသားနွင့္ေတြ႔ေသာအခါ “ အရွင့္သား သင္၏ဥယ်ာဥ္ျခံကုိ အရံျပဳလုပ္ရန္ ( ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ရန္ ) ကြ်ႏု္ပ္အား ေပးပါ ေရာင္းပါ ” ဟု ၀ယ္ယူ ေလေတာ့၏၊

 “ တစ္သက္လုံးေပ်ာ္ခ်င္ ဥယ်ာဥ္စုိက္ ” ဆုိသည့္အတုိင္း သူ႔တစ္သက္ သူ႔အတြက္ ဤဥယ်ာဥ္ျခံေလးသည္ စိတ္အပမ္းေျဖစရာ ျဖစ္၏၊ႏြမ္းေနေသာစိတ္မ်ားပင္ ဤဥယ်ာဥ္

သို႔ေရာက္လွ်င္ လန္းလာေတာ့၏၊ အပမ္းေျဖစရာ သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္မ်ား အဆာေျပစားစရာ

သီးပင္မ်ိဳးစုံမ်ား ေလေကာင္းေလသန္႔နွင့္အတူ ေမႊးပ်ံ႕သင္းၾကိဳင္ေသာ ပန္မ်ားကလည္း စုံလင္လွေပ၏၊ထုိ႔အျပင္ ၾကာျဖဴ ၾကာနီ ၾကာညိဳ ၾကာတံဆိပ္ ၾကာေခါင္းေလာင္း (ၾကာပဒုမၼာ) ၾကာမ်ိဳးေပါင္းစုံံတုိ႔ျဖင့္ လွခ်င္တုိင္းလွ ေနေသာ ေရကန္သည္လည္း ၾကည္ လင္ေအးျမ ၾကက္သေရရွိလွေပ၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ေဇတမင္းသားသည္သူ႔ဥယ်ာဥ္ကုိ ခ်စ္၏၊ သူ႔ဥယ်ာဥ္ကုိ ျမတ္နုိး၏၊သူ႔ယ်ာဥ္ကုိ တန္ဘုိးထား၏။အျမဲတန္းလည္း ျပဳျပင္ေန၏။

ယခု လူအမ်ားက တေလးတစား အနာထပိဏ္ဟု ေခၚေနၾကေသာ သာ၀တိၳျမိဳ႕၏ မ်က္

နွာဖုံး လူခ်မ္းသာ သုဒတၱသူေဌးသည္ သူ႔ဥယ်ာဥ္ျခံေျမကို အရံျပဳရန္(ေက်ာင္းေဆာက္ ရန္)အတြက္ဟုုလာေရာက္၀ယ္ယူေနေလျပီ၊မေရာင္းပါဟုဆုိရန္လည္းမသင့္၊ထုိ႔ေၾကာင့္  သူ႔စိတ္ထဲ မျဖစ္ႏုိင္ဟုထင္ေသာ စကားတစ္ခြန္းကို သူ သုဒတၱကုိ ေျပာလိုက္၏။

ေဇတမင္းသား သုဒတၱသူေဌးကို ေျပာလုိက္ေသာစကားမွာ “ သူေဌးမင္း အသျပာစြန္း ခ်င္းထိေအာင္ ခင္းျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ဤဥယ်ာဥ္ျခံကုုိ ေပးထုိက္၏ ” ဟု ျဖစ္၏၊

(ယင္းစကားရပ္သည္ သာ၀တိၳ၏ ဥပေဒအရ ေျမသားအထက္ ေငြျပားယွက္၍ ၀ယ္နုိင္ လွ်င္ ေရာင္းမည္ဟူေသာ သေဘာသက္ေရာက္၏ )

စကားအရာ ဥပေဒအရာ လိမၼာပါးနပ္ေသာ သုဒတၱသည္ အရွင့္သား ဤဥယ်ာဥ္ ျခံကုိယူျပီးျပီးဟုေျပာ၏၊ေဇတမင္းသားက ေရာင္းမည္ဟု မေျပာ၍ မယူရေသးဟု ျငင္း၏၊ ဤသုိ႔ ယူျပီးျပီး မယူူရေသး ျငင္းခုံၾကရင္းျဖင့္  သူတို႔သည္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အဆုံးအျဖတ္ခံယူရန္ တရားသျဖင့္ဆုံးျဖတ္ေပးေသာ တရားသူႀကီးထံသြားေရာက္ၾက၍  အမႈကုိ အပ္ၾက၏၊တရားသူႀကီးသည္ အမႈသြားအမႈလာကုိ ေသေသ ခ်ာခ်ာ  စိစစ္၏၊ ေသခ်ာတိက်ေအာင္ေမးျမန္း၏၊ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ ေဇတမင္းသားအား “ အရွင့္သား သင္သည္ အဖုိးျဖတ္ျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သုဒတၱသည္ အရံ (ဥယ်ာဥ္ျခံ) ကုိယူအပ္၏ ”  ဆုံးျဖတ္ေပးလုိက္၏။

ထုိအခါ သုဒတၱသည္ လွည္းတုိ႔ျဖင့္ ေငြအသျပာကုိ ထုတ္ေစယူ ေဇတမင္းသား၏ျခံေျမ ကုိ အသျပာ အစြန္းခ်င္းထိေအာင္ ခင္းျခင္းျဖင့္ ခင္းေစ၏၊(ေရကန္- သစ္ပင္္ႀကီးမ်ား ေနရာ၌ ေပႀကိဳးျဖင့္တုိင္းတာေစ၍ အစားထုိးခင္း၏)  ထုတ္ယူလာေသာ ေငြတဆယ့္ ရွစ္ကုုေဋ (သန္း၁၈၀) သည္ တံခါးမုခ္၀န္းက်င္ေနရာ အနည္းငယ္လုိေန သည့့္အတြက္  သူ႔ လူမ်ားကုိေငြျပန္၍ယူရန္ ေျပာေန၏။

ေဇတမင္းသားသည္ သုဒတၱ၏လုပ္ရပ္ကုိ ၾကည့္၍ “ သုဒတၱသူေဌးသည္ မ်ားျပားေသာ  ေငြအသျပာကုိ စြန္႔လႊတ္၏၊ ဤကိစၥသည္ ယုတ္ညံ့လိမ့္မည္မဟုတ္၊ျမင့္ျမတ္ေသာ  လုပ္ရပ္သာ ျဖစ္တန္ရာ၏ငါသည္လည္း တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ပါ၀င္သင့္၏ ”ဟု  ၾကံစီေန၏၊ထုိ႔ေနာက္သုဒတၱသူေဌးအားေဇတမင္းသားက“သူေဌးမလုိေတာ့ပါ၊ခင္းရန္ က်န္ေနသည့္  ေနရာ(တစ္ကြက္စာ)ကုိ မခင္းပါေတာ့နဲ႔၊ ထုိေနရာကုိ က်ႏု္ပ္အားေပးပါ၊ ဤ အလွဴသည္ ကြ်ႏု္ပ္၏အလွဴျဖစ္ပါေစေတာ့” ဟု ကုသိုပ္ပါ၀င္ခြင္ျပဳဖုိ႔ ေျပာၾကား လုိက္၏၊သုဒတၱသည္လည္း ( ျခံေျမေရာင္းေသာ သူ၏ေက်းဇူးကုိ ေထာက္ဆ၍လည္း ေကာင္း ေဇတမင္းသားသည္ ထင္ရွားသူျဖစ္၍ သူ႔အတြက္ေရာ သာသနာအတြက္ေရာ အက်ိဳးမ်ားေစရန္ရည္ရြယ္၍လည္းေကာင္း ) ကုသုိ္လ္ ပါ၀င္ခြင့္္ ျပဳလိုက္၏၊ေဇတမင္း သားသည္ ထုိေနရာကုိ တစ္ကုေဋ(သိန္းတစ္ရာ)အကုန္က်ခံကာ  ပန္းကႏုတ္တုိ႔ျဖင့္ စီခ်ယ္ထား ေသာ လွပဆန္းၾကယ္သည့္ မုခ္ဦးကို လွဴဒါန္းေလ၏။

သုဒတၱသည္ ျခံေျမေငြေပးေခ်ျပီးသည့္နွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ သူ၏ ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္

လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကုိ စတင္ေတာ့။

ဥယ်ာဥ္၏ အလယ္ဗဟုိလ္ေနရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးေတာ္မူရန္ တစ္သိန္းစီ ကုန္က်ေသာ  “ ဂႏၶကုဋီ - ကေရရိကုဋီ - ေကာသမၺကကုဋီ ” ဟူေသာ စံေက်ာင္းေတာ္

တုိ႔ကုိေဆာက္၏၊(ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္လည္းတစ္သိန္းတန္“သလဠာဂါရ   ကုဋီ  ” စံေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းထား၏)၊ဂႏၶကုဋီ၌ ဘုရားရွင္အမ်ားဆုံး

သီတင္းသုံးေတာ္မူ၏၊

ဂႏၶကုဋီစံေက်ာင္းေတာ္တုိ႔ကို ၀န္းရံ၍ အသီတိမဟာေထရ္တုိ႔ (မေထရ္ၾကီးရွစ္ဆယ္)သီ

တင္းသုံးရန္ တစ္ပါးေနေက်ာင္းတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ဟသၤာေတာင္အမြန္းရွိေသာ ရွည္

ေသာတန္ေဆာင္းမ႑ပ္စေသာအစြမ္းအားျဖင့္ၾကြင္းေသာ ေက်ာင္းတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း

စည္းေ၀းရာခန္းမ၊ကပိၸယကုဋီ၊၀စၥကုဋီ၊ပႆာ၀ကုဋီ၊ မီးတင္းကုုပ္၊ ေရကန္၊ ေခြ်းထုတ္

ရာဇရုံးအိမ္၊ စၾကႍ ၊ဇရပ္၊ ညဥ့္သန္႔ရာ၊ ေန႔သန္႔ရာတုိ႔ကို လည္းေကာင္း တဆယ့္ရွစ္ ကုေဋအကုန္အက်ခံ၍ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေလ၏၊

ေက်ာင္းေတာ္ေဆာက္လုပ္ျပီးလွ်င္ျပီးျခင္းပင္ ရာဇျဂိဳဟ္မွ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားနွင့္ သံံ ဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔ကို ပင့္ေလွ်ာက္၍ ေက်ာင္းေရစက္ခ် ေက်ာင္းလႊတ္ သဘင္ကုိ ျပဳလုပ္ေလ၏၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၏ ေျမ၀ယ္ ကုန္က်စရိတ္ တဆယ့္ရွစ္ကုေဋ၊ ေက်ာင္းေဆာက္ရာ၌ ကုန္က်စရိတ္တဆယ့္ရွစ္္ကုေဋ၊ေက်ာင္းေရစက္ခ် ေက်ာင္းလႊတ္ သဘင္ကုန္က်စရိတ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ကုေဋ၊ စုစုေပါင္းကုန္က်စရိတ္ငါးဆယ့္ေလးကုေဋ (သန္းေပါင္း ၅၄၀) အကုန္ အက် ခံကာ လွဴဒါန္း ေလ၏၊

သုဒတၱ၏ေက်းဇူးသုဒတၱ၏အက်ဳိးေဆာင္မႈေၾကာင့္သာ၀တိၳျမိဳ႔၏သာသနာ့အေရာင္အ၀ါ

သည္ ေနလို လလုိ ထြန္းလင္းလာေတာ့၏၊( သာ၀တိၳ၌ လူဦးေရ သန္း(၇၀)ရွိ၏၊) လူဦးေရ ခုႏွစ္ပုံ ငါးပုံသည္ အရိယာမ်ားျဖစ္သြားၾက၏၊သုဒတၱ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္း ေသာ “ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သည္ ” သာသနာေတာ္၏ ဗဟုိလ္ဌာနခ်ဳပ္္ျဖစ္လာ ေတာ့၏။ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ “ ၁၉ ” ၀ါ- ၀ါဆုိ၀ါကပ္၍  လူနတ္ျဗဟၼာတုိ႔၏ အက်ုဳိးစီးပြါးအလို႔ငွာ ခ်မ္းသာရန္အလို႔ငွာ “ ဓမၼ ” မ်ားကုိ  ျဖန္႔ျဖဴး ေတာ္မူ၏၊ ယေန႔ထက္တုိင္ သာသနာထြန္းကားေသာ  ေနရာတုိင္း၌ “ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တိၳယံ ၀ိဟရတိ၊ ေဇတ၀ေန အနာထပိ႑ိကႆ ( သုဒတၱႆ) အာရာ ေမ” ဟူေသာအသံကုိ ၾကားေနရဆဲျဖစ္ပါ၏။သာသနာတည္ေနသ၍ ေနာင္လည္းၾကား

ေနရအုံးမည္သာ ျဖစ္ပါ၏၊

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သုဒတၱအား “ လွဴဒါန္းျခင္း၌ ေမြ႔ေလ်ာ္ကုန္ေသာ ငါဘုရား၏

တပည့္ ဥပါသကာတုိ႔တြင္ သုဒတၱမည္ေသာ အနာထပိဏ္သူေဌးသည္ အျမတ္ဆုံး အ သာဆုံးျဖစ္၏” ဟု(သာသနာတစ္ရပ္လုံး၌တစ္ဦးတည္းသာ ရေသာ)“ ဧတဒဂ္ရာထူး ” ကုိ ေပးေတာ္မူ၏။

(သုဒတၱကြယ္လြန္ေသာအခါ တုသိတာနတ္ျပည္၌ နတ္သားျဖစ္၏၊ေဖၚျပပါ  စကားရပ္ မ်ားသည္ နတ္သားျဖစ္ျပီးသည့္ေနာက္ ေဇ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔လာ၍ ျမတ္စြာဘုရား ရွင္ကုိေလွ်ာက္ထားေသာ စကားရပ္မ်ား ျဖစ္ပါ၏)

ဤေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သည္ ရဟန္းအေပါင္းတုိ႔၏ အျမဲေနရာလည္းျဖစ္၏၊

တရားမင္းျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသုံးရာလည္း ျဖစ္၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္

ငါအား နွစ္သိမ့္မႈပီတိကုိ ျဖစ္ေစ၏။

“အလုပ္ကိစၥ အသိဥာဏ္ တည္ၾကည္မႈ ကုိယ္က်င့္သီလ ျမတ္ေသာအသက္ေမြးမႈ”

ဟူေသာ ဤတရာအေပါင္းေၾကာင့္ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ စင္ၾကယ္ကုန္၏၊အမ်ဳိးအႏြယ္

ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ဥစၥာေၾကာင့္လည္းေကာင္း စင္ၾကယ္သည္ မဟုတ္ကုန္။

ထုိ႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ ပညာရွိေသာပုဂၢိဳလ္သည္ မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြါးကုိ ရႈေမွ်ာ္၍ သင့္

ေလွ်ာ္ေသာအေၾကာင္းအားျဖင့္ တရားကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္ရာ၏၊ဤသုိ႔ ဆင္ျခင္သည္

ရွိေသာ္ အရိယာမဂ္တရားတုိ႔၌ စင္ၾကယ္၏။

အၾကင္ရဟန္းသည္ (တစ္ဖက္ကမ္း)နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္၏၊ထုိရဟန္းသည္ ဤတစ္ဖက္

ကမ္း(နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ရုံမွ်သာလွ်င္ ျမတ္၏၊ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္သာလွ်င္

ပညာျဖင့္လည္းေကာင္း သီလျဖင့္လည္းေကာင္း ျငိမ္သက္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း

ထုိ ( တစ္ဖက္ကမ္းနိဗၺာန္)သုိ႔ ေရာက္ေသာရဟန္းဟူသမွ်ထက္ ျမတ္၏၊

( သုဒတၱကဲ့သို႔  ေပးဆပ္ျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ေမြ႔သူမ်ား ျဖစ္နုိင္ၾက၍ ေလာကကုိ လွသထက္

လွေအာင္ ဘ၀ကုိ လွသထက္လွေအာင္ တည္ေဆာက္နုိင္ၾကပါေစ..)

                     

                        ပုိ္င္္ဆုိင္မႈ အတြက္

                        အျပိဳင္လုေနၾကေသာ ေလာကမွာ

                        ငါ .ေပးဆပ္ျခင္းျဖင့္ အလွဆင္မယ္။

                       ဖ်က္ဆီးျခင္းျဖင့္

                       ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ေနသူတုိ႔အၾကားမွာ

                       ငါ . ျဖည့္ဆည္းျခင္းျဖင့္ အလွဆင္မယ္။

                       ဘယ္သူေတြ တရားပ်က္ပ်က္

                       အမွားမဆက္ဖုိ႔ အတြက္

                       တရားလက္နက္ကုိ သုံး

                       ငါ .ျပဳံးျပဳံးေလးပဲ ေနေတာ့မယ္။

                         ျပီးပါျပီး - ေကာင္းသစ္