တစ္စုံတစ္ခုကို ပုိင္ဆုိင္ရဘုိ႔အတြက္ တစ္စုံတစ္ခုကို စြန္႔လႊြတ္ရျခင္းဟာ သဘာ၀ပဲလို႔ဆုိရင္
တန္းဘုိးရွိတဲ့ အရာကုိ မစြန္႔လႊတ္မိဘုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
ပုတ္သင္ညိဳဟာ “ေရ ေျမ သစ္ပင္ ” လုိက္ျပီး အေရာင္ေျပာင္းတတ္တယ္တဲ့၊
လူေတြလဲ အေဆာင္အေယာင္ အေယာင္အေဆာင္ေတြကုိ လုိက္ျပီး
အေရာင္ေျပာင္း ( စိတ္ထားေျပာင္း ) တတ္ၾကတာပါပဲေလ။
မာန - တဲ့ ။
မာလြန္းရင္ ကုိယ့္ဘ၀ “ န” သြားတတ္တယ္။
တစ္ေန႔ ...
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကဆားေနတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ေနမိတယ္၊
မိခင္ၾကီး ခုပ္လာတဲ့ “ ၾကြက္ ” ကုိ ျမင္ရတဲ့အခါ လက္သဲေတြထုတ္ျပီး
အခ်င္းခ်င္း မာန္ဖီလာၾကတယ္ေလ၊ သူတုိဟာ အစာေၾကာင့္ ရန္သူ
ေတြလို ျပဳမူ လာၾကတယ္၊
လူ႔ေလာက လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာေကာ .. ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိႏိုင္မလား ရွိေနမလားလု႔ိ
စဥ္းစားၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ..
မိဘအေမြႏွင့္ပါတ္သက္ျပီး တစ္ေသြးထဲကေန “ ေသြးကြဲသြားတဲ့ ” သူေတြကုိ
ျမင္ေယာင္ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္၊ ေၾသာ္ ေလာဘေနာက္မွာ ေဒါသ ေမာဟေတြ
ပါလာေနပါလား။
အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး အရြယ္မေရြး ေသနုိင္တယ္လို႔ သိေပမဲ့
မသိစိတ္ကေတာ့ “ ငါ ” မေသႏိုင္ေသးဘူးလို႔ပဲ ထင္မွတ္ေနတယ္ေလ..။
ျပဳခဲ့ေျပာခဲ့ ၾကံခ့ဲတာေတြကုိ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္လုိ႔ သေဘာထားၾကေပမဲ့
ကံတရားကေတာ့ ေမ့ေပ်ာက္မသြားေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။
အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့.
ဟုတ္တယ္ လူတုိင္းဟာ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
( အရင္ထက္ အရာရာပ်က္စီးသြားတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ျပည့္စုံလာတာလဲ
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ စိတ္ဓာတ္ - ပညာ - ပစၥည္း - ပါ၀ါ အစစ အရာရာေပါ့)။
မျပည့္စုံတဲ့ဘ၀မွာ
လူမႈက်င့္၀တ္တရားေတြလဲ ခ်ိဳ႕ယြင္းလာတတ္တယ္၊
( မျပည့္စုံ၍ မျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ျခင္းကို ဆုိလုိပါသည္)။
“အေမ” ... တဲ့၊
တမ္းတသူရဲ႕ရင္ကုိ ေအးခ်မ္းသြားေစတဲ့ ႏႈိင္းဆမဲ့ “ စကားလုံးေလးပါပဲ ”။
ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ အရင္ဆုံး တမ္းတမိတာဟာလဲ “အေမ”ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးပါပဲေလ။
အသက္ ႀကီးလာတာကုိ လက္ခံေပမဲ့
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အရြယ္မၾကီးေသးဘူးလို႔ ထင္မွတ္ေနတတ္ၾကတယ္ေလ။
ေက်းဇူးရွင္ကုိ
ေက်းဇူးမဲ့ ဆုိတဲ့သူဟာ အရိပ္ခုိျပီး အရိပ္ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ သူလိုပါပဲ၊
မၾကာခင္ အရိပ္မဲ့တဲ့လြင္ျပင္မွာ ကံတရားက ေနရာခ်ထားေပးပါလိမ့္မယ္။
ေကာင္းသစ္...
တန္းဘုိးရွိတဲ့ အရာကုိ မစြန္႔လႊတ္မိဘုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။
ပုတ္သင္ညိဳဟာ “ေရ ေျမ သစ္ပင္ ” လုိက္ျပီး အေရာင္ေျပာင္းတတ္တယ္တဲ့၊
လူေတြလဲ အေဆာင္အေယာင္ အေယာင္အေဆာင္ေတြကုိ လုိက္ျပီး
အေရာင္ေျပာင္း ( စိတ္ထားေျပာင္း ) တတ္ၾကတာပါပဲေလ။
မာန - တဲ့ ။
မာလြန္းရင္ ကုိယ့္ဘ၀ “ န” သြားတတ္တယ္။
တစ္ေန႔ ...
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကဆားေနတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ေနမိတယ္၊
မိခင္ၾကီး ခုပ္လာတဲ့ “ ၾကြက္ ” ကုိ ျမင္ရတဲ့အခါ လက္သဲေတြထုတ္ျပီး
အခ်င္းခ်င္း မာန္ဖီလာၾကတယ္ေလ၊ သူတုိဟာ အစာေၾကာင့္ ရန္သူ
ေတြလို ျပဳမူ လာၾကတယ္၊
လူ႔ေလာက လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာေကာ .. ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိႏိုင္မလား ရွိေနမလားလု႔ိ
စဥ္းစားၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ..
မိဘအေမြႏွင့္ပါတ္သက္ျပီး တစ္ေသြးထဲကေန “ ေသြးကြဲသြားတဲ့ ” သူေတြကုိ
ျမင္ေယာင္ ၾကားေယာင္ေနမိတယ္၊ ေၾသာ္ ေလာဘေနာက္မွာ ေဒါသ ေမာဟေတြ
ပါလာေနပါလား။
အခ်ိန္မေရြး ေနရာမေရြး အရြယ္မေရြး ေသနုိင္တယ္လို႔ သိေပမဲ့
မသိစိတ္ကေတာ့ “ ငါ ” မေသႏိုင္ေသးဘူးလို႔ပဲ ထင္မွတ္ေနတယ္ေလ..။
ျပဳခဲ့ေျပာခဲ့ ၾကံခ့ဲတာေတြကုိ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္လုိ႔ သေဘာထားၾကေပမဲ့
ကံတရားကေတာ့ ေမ့ေပ်ာက္မသြားေအာင္ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။
အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့.
ဟုတ္တယ္ လူတုိင္းဟာ အရင္လုိ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
( အရင္ထက္ အရာရာပ်က္စီးသြားတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ျပည့္စုံလာတာလဲ
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ စိတ္ဓာတ္ - ပညာ - ပစၥည္း - ပါ၀ါ အစစ အရာရာေပါ့)။
မျပည့္စုံတဲ့ဘ၀မွာ
လူမႈက်င့္၀တ္တရားေတြလဲ ခ်ိဳ႕ယြင္းလာတတ္တယ္၊
( မျပည့္စုံ၍ မျဖည့္ဆည္းေပးနုိင္ျခင္းကို ဆုိလုိပါသည္)။
“အေမ” ... တဲ့၊
တမ္းတသူရဲ႕ရင္ကုိ ေအးခ်မ္းသြားေစတဲ့ ႏႈိင္းဆမဲ့ “ စကားလုံးေလးပါပဲ ”။
ဒုကၡေရာက္တဲ့အခါ အရင္ဆုံး တမ္းတမိတာဟာလဲ “အေမ”ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလးပါပဲေလ။
အသက္ ႀကီးလာတာကုိ လက္ခံေပမဲ့
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အရြယ္မၾကီးေသးဘူးလို႔ ထင္မွတ္ေနတတ္ၾကတယ္ေလ။
ေက်းဇူးရွင္ကုိ
ေက်းဇူးမဲ့ ဆုိတဲ့သူဟာ အရိပ္ခုိျပီး အရိပ္ဖ်က္ဆီးေနတဲ့ သူလိုပါပဲ၊
မၾကာခင္ အရိပ္မဲ့တဲ့လြင္ျပင္မွာ ကံတရားက ေနရာခ်ထားေပးပါလိမ့္မယ္။
ေကာင္းသစ္...
No comments:
Post a Comment