သီတင္းကြ်တ္ျပီး တူရာသီ၊ အႆ၀ဏီ ရွိန္၀ါရႊန္း
ၾကာမ်ိဳးလည္းစုိ မီးျမင့္မုိရ္ ဗဟုိရ္အျခာထြန္း။
သီတင္းကြ်တ္ေတာ့မည္၊ သီးတင္း၀ါလ ကြ်တ္ေပေတာ့မည္။သီတင္းကြ်တ္လကုိ ထူးျခားေသာလဟု ေခၚဆုိလုိက ေခၚဆုိႏိုင္မည္ ျဖစ္၏၊သီတင္းကြ်တ္လသည္ ပုရိမ၀ါဆုိေတာ္မူၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား
၀ါမွ ( ၀ါဆုိျခင္းမွ ) ကြ်တ္လြတ္ေသာ လျဖစ္၏၊
၀ါတြင္းကာလ၀ယ္ “ ဒါနဥၥ ဒါတုံ - ဓမၼဥၥ ေသာတုံ - ဘိကၡဴစ ပႆိတုံ ” ဟူေသာ တုံ ( ၃ ) တုံရွိမွ ခရီး သြားခြင့္ရ၏၊ (အႏုပညတ္အေနနွင့္ က်န္အေၾကာင္းမ်ားလည္း ရွိပါ၏၊)သုိ႔ေသာ္( ၇ )ရက္အတြင္း မိမိ၀ါ
ဆုိရာ ေက်ာင္းသုိ႔ အေရာက္ျပန္လာရ၏၊ ျပန္မေရာက္လွ်င္ ၀ါက်ိဳး၀ါျပတ္၏၊ ယင္းသုိ႔ျဖင္လွ်င္ ကထိန္ခံ
ခြင့္ လုံး၀ မရရွိေတာ့ေပ။
ယခု ၀ါကြ်တ္ျပီးဆုိေတာ့ သြားလိုရာ ခရီးရက္ရွည္ သြားနိုင္ျပီျဖစ္၏၊ ရက္သတ္မွတ္ခ်က္ လ သတ္မွတ္
ခ်က္ မရွိေတာ့၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခရီးသြားမႈ လြတ္လပ္ခြင့္ရသြားေတာ့၏။ယင္းသို႔ ခရီးမသြားခင္ “ သံဃပ၀ါရ
ဏာ ” ကုိလည္း သီတင္းကြ်တ္လမွာပင္ ျပဳလုပ္ရ၏၊
ပ၀ါရဏာဟူသည္ အခ်င္းခ်င္း အျပစ္မကင္းေသာ လုပ္ရပ္နွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာမွား ျပဳမွားမႈမ်ားအေပၚ
“ ျမင္ . ၾကား . ယုံမွားမႈ ” ရွိပါက ( အျပစ္တင္ျခင္း ရႈတ္ခ်ျခင္းသေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ) အစဥ္သနား ေသာစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ကာ အျပစ္ကုိ ေထာက္ျပရန္ ဖိတ္မာန္ျခင္း ျဖစ္၏။
ဖိတ္မာန္ပုံမွာ “ သံဃံ ဘေႏၱ ပ၀ါေရမိ၊ ဒိေ႒န ၀ါ၊ သုေတန ၀ါ၊ ပရိသကၤာယ ၀ါ၊ ၀ဒႏၱဳ မံ အာယသၼေႏၱာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ ပႆေႏၱာ ပဋိကရိႆာမိ ” ဟု သုံးၾကိမ္ ဖိတ္မာန္မႈ ျပဳရ၏။ဤသည္မွာ ေကာင္းျမတ္ ေသာ အစဥ္အလာျဖစ္ပါ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသာ မဟုတ္၊လူ႔ေလာက၌လည္း ရွိသင့္ ရွိထုိက္ေသာ အစဥ္အလာ ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါ၏၊ ပုထုဇဥ္သည္ အမွားမကင္းနုိင္ေသးေပ၊မိမိအေနျဖင့္ မိမိလုပ္ရပ္မွားမွန္း သိခ်င္မွ သိမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ပါတ္၀တ္က်င္းကား သိေနမည္သာ ျဖစ္၏။ ထိုအခါမိမိက ဖိတ္ထားသူျဖစ္လွ်င္ မမွားသင့္တန္ မမွားေအာင္ အျပစ္ကိုေထာက္ျပ၍ ေျပာလာမည္ျဖစ္၏၊ အကယ္၍ မိမိက သူ႔ေထာက္ျပ သည့္အတုိင္း “ ျပဳမွား ေျပာမွား ” ရွိေနပါက ျပဳျပင္ရမည္ျဖစ္၏၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶက “ အျပစ္ကုိ ေထာက္ ျပ၍ ဆုံးမသူ ” ကုိ အဘုိးတန္ ေရႊအုိးႀကီးညြန္ျပသူ ေပးသူကဲ့သုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳရမည္ ေက်းဇူးတင္ရမည္
ဟု မိန္႔ေတာ္မူထားပါ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ “ ရဟန္းရွင္လူ ” မည္သူမဆုိ မိမိအေပၚ မေကာင္းမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ “ ျမင္ ၾကား သံသယ ” ရွိပါက အျပဳသေဘာျဖင့္ သတိေပး ေထာက္ျပန္ရန္ ဖိတ္မာန္းထားအပ္ပါ၏၊ မိမိတို႔အေနႏွင့္လည္း သူေျပာသည့္အတုိင္း ေထာက္ျပသည့္အတုိင္း “ အျပစ္တစ္စုံတစ္ခုကို ျပဳမွား ေျပာမွားရွိခဲ့လွ်င္ ျပဳျပင္ သင့္ပါ၏၊ သုိ႔မွသာ အျပစ္ကင္းေသာ အျပစ္နည္းေသာဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္နုိင္မည္ျဖစ္ပါ၏။ အျပစ္
နည္းသူ အျပစ္ကင္းသူတုိ႔ ေနရာေဒသသည္ အလြန္ပင္ ေအးခ်မ္းသာယာပါလိမ့္မည္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ “ သႏၱဳသိတ နတ္သား ” ကုိ အမွဴွးျပဳ၍ နတ္ ျဗဟၼာ အေပါင္းအား အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကား၍ ျပီးဆုံးေသာ လသည္လည္း သီတင္းကြ်တ္လပင္ ျဖစ္ပါ၏။
၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ပ႑ဳကမၺ
လာ ျမေက်ာက္ျဖာထက္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္၊ ဆြမ္းခံခ်ိန္က်ေရာက္လွ်င္ ကုိယ္စား နိမၼိတရုပ္ပြါး ေတာ္ျမတ္ကုိ အစားထား၍ ဆက္လက္ေဟာၾကားပါသည္၊ အဘိဓမၼာတရားေတာ္သည္ အလြန္ရွည္လ်ား ေသာ တရားေတာ္ျဖစ္၍ ( လူတုိ႔ တစ္ထုိင္တည္းျဖင့္ နာယူျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ) နတ္ျပည္၌ ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ဟုအ႒ကထာဆရာ အရွင္ျမတ္တုိ႔ မိန္႔ဆုိေတာ္မူၾကပါသည္၊
အဘိဓမၼာႏွင့္ပါတ္သက္၍ “ ဓမၼသဂၤဏီ၊ ၀ိဘင္း၊ ဓာတုကထာ၊ ပုဂၢလပညတ္၊ ကထာ၀တၳဳ ၊ယမုိက္ ၊
ပ႒ာန္း ” ခုနုစ္က်မ္းရွိသည္ကုိ လူတုိင္း သိၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားမႈႏွင့္ ပါတ္
သက္၍ “ ဓမၼသင္ ၀ိဘဂၤ ဒြါဒသရက္စီ၊ ေျခာက္ရက္ၾကာက်မ္းဓာတုရယ္နွင့္၊ ပုဂၢလာ ခုနစ္ရက္ ၊ ေဟာ
ျမြက္ခဲ့သည္၊ ကထာ၀တ္ ရွစ္ရက္ညီ ၊ ၀ီသာပ ယမုိက္က်မ္း၊ ပဥၥ၀ီ ပ႒ာနရယ္လို႔ လသုံးလီ မယ္ေတာ္မိ
ကုိ ေဟာသည့္ရက္တမ္း ” ဟူေသာကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ဘူးပါ၏၊ (သုိ႔ေသာ္ ယင္းကဗ်ာသည္ မည့္သည္
ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ အႏုမဓု စသည္ကုိ မီွ၍ ေရးသည္ကုိေတာ့ မသိပါ)။
အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းနွင့္ပါတ္သက္၍ အနည္းငယ္စီမွ် တင္ျပလုိုပါ၏။
၁။ ဓမၼသဂၤဏီ .. ယင္းက်မ္းသည္ အဘိဓမၼာ၏အစ ပရမတၱတရားတုိ႔၏ အေျခခံဟု ေျပာမည္ဆုိလွ်င္ လည္းရပါ၏။ယင္းဓမၼသဂၤဏီ၌ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ ၀ိပါက္အဗ်ာကတ ၾကိယာ ၊စိတ္ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗၺာန္တုိ႔ကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါ၏။
၂။၀ိဘင္းက်မ္း … ယင္းက်မ္း၌ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔ကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါသည္၊ထုိ႔ျပင္ အာတန တစ္ဆယ့္နွစ္ပါး၊ ပထ၀ီဓာတ္ ေတေဇာဓာတ္ အာေပါဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္အာကာသဓာတ္
၀ိညာဏဓာတ္ဟူေသာ ဓာတ္ေျခာက္ပါး၊ သုခဓာတ္ ဒုကၡဓာတ္ ေသာမနႆဓာတ္ ေဒါမနႆဓာတ္ ဥေပကၡာဓာတ္ အ၀ိဇၨာဓာတ္ဟူေသာ ဓာတ္ေျခာက္ပါး၊ စကၡဳဓာတ္ ရူပဓာတ္ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတ္
စေသာ ဓာတ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး၊သစၥာေလးပါးစသည္တုိ႔ကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါ၏၊
၃။ဓာတုကထာက်မ္း .. ယင္းက်မ္း၌ “ သဂၤေဟာ အသဂၤေဟာ ။ ပ။ ၀ိပၸယုေတၱန သဂၤဟိတံအသဂၤ
ဟိတံ ” ဟု နယမာတိကာ ( ၁၄ ) ခုထား၍ ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္ သစၥာ ဣေျႏၵ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သတိ
ပ႒ာန္စသည္တုိ႔ကုိ အေမးအေျဖျပဳကာ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္၊
ဥပမာ “ ရူပကၡႏၶာကုိ ခႏၶာ ဘယ္နွစ္ပါး၊ အာယတန ဘယ္နွစ္ပါး ဓာတ္ဘယ္နွစ္ပါးျဖင့္ ေရတြက္အပ္ပါ သနည္းဟုေမး၍ ရူပကၡႏၶာကုိ ခႏၶာ တစ္ပါး၊ အာယတန တဆယ့္တစ္ပါး၊ ဓာတ္တစ္ဆယ့္တစ္ပါးျဖင့္ သိမ္းၾကံဳးေရတြက္အပ္ေၾကာင္း ေျဖဆုိထား၏ ဆက္လက္၍ ခႏၶာေလးပါး၊ အာယတန တစ္ပါး၊ ဓာတ္ ခုနစ္ပါးျဖင့္ မေရတြက္အပ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျဖဆုိ ေဟာၾကား ထားပါ၏။
ဆက္ရန္ . ေကာင္းသစ္..
ၾကာမ်ိဳးလည္းစုိ မီးျမင့္မုိရ္ ဗဟုိရ္အျခာထြန္း။
သီတင္းကြ်တ္ေတာ့မည္၊ သီးတင္း၀ါလ ကြ်တ္ေပေတာ့မည္။သီတင္းကြ်တ္လကုိ ထူးျခားေသာလဟု ေခၚဆုိလုိက ေခၚဆုိႏိုင္မည္ ျဖစ္၏၊သီတင္းကြ်တ္လသည္ ပုရိမ၀ါဆုိေတာ္မူၾကေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား
၀ါမွ ( ၀ါဆုိျခင္းမွ ) ကြ်တ္လြတ္ေသာ လျဖစ္၏၊
၀ါတြင္းကာလ၀ယ္ “ ဒါနဥၥ ဒါတုံ - ဓမၼဥၥ ေသာတုံ - ဘိကၡဴစ ပႆိတုံ ” ဟူေသာ တုံ ( ၃ ) တုံရွိမွ ခရီး သြားခြင့္ရ၏၊ (အႏုပညတ္အေနနွင့္ က်န္အေၾကာင္းမ်ားလည္း ရွိပါ၏၊)သုိ႔ေသာ္( ၇ )ရက္အတြင္း မိမိ၀ါ
ဆုိရာ ေက်ာင္းသုိ႔ အေရာက္ျပန္လာရ၏၊ ျပန္မေရာက္လွ်င္ ၀ါက်ိဳး၀ါျပတ္၏၊ ယင္းသုိ႔ျဖင္လွ်င္ ကထိန္ခံ
ခြင့္ လုံး၀ မရရွိေတာ့ေပ။
ယခု ၀ါကြ်တ္ျပီးဆုိေတာ့ သြားလိုရာ ခရီးရက္ရွည္ သြားနိုင္ျပီျဖစ္၏၊ ရက္သတ္မွတ္ခ်က္ လ သတ္မွတ္
ခ်က္ မရွိေတာ့၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခရီးသြားမႈ လြတ္လပ္ခြင့္ရသြားေတာ့၏။ယင္းသို႔ ခရီးမသြားခင္ “ သံဃပ၀ါရ
ဏာ ” ကုိလည္း သီတင္းကြ်တ္လမွာပင္ ျပဳလုပ္ရ၏၊
ပ၀ါရဏာဟူသည္ အခ်င္းခ်င္း အျပစ္မကင္းေသာ လုပ္ရပ္နွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာမွား ျပဳမွားမႈမ်ားအေပၚ
“ ျမင္ . ၾကား . ယုံမွားမႈ ” ရွိပါက ( အျပစ္တင္ျခင္း ရႈတ္ခ်ျခင္းသေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ) အစဥ္သနား ေသာစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္ကာ အျပစ္ကုိ ေထာက္ျပရန္ ဖိတ္မာန္ျခင္း ျဖစ္၏။
ဖိတ္မာန္ပုံမွာ “ သံဃံ ဘေႏၱ ပ၀ါေရမိ၊ ဒိေ႒န ၀ါ၊ သုေတန ၀ါ၊ ပရိသကၤာယ ၀ါ၊ ၀ဒႏၱဳ မံ အာယသၼေႏၱာ အႏုကမၸံ ဥပါဒါယ ပႆေႏၱာ ပဋိကရိႆာမိ ” ဟု သုံးၾကိမ္ ဖိတ္မာန္မႈ ျပဳရ၏။ဤသည္မွာ ေကာင္းျမတ္ ေသာ အစဥ္အလာျဖစ္ပါ၏။
အမွန္အားျဖင့္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသာ မဟုတ္၊လူ႔ေလာက၌လည္း ရွိသင့္ ရွိထုိက္ေသာ အစဥ္အလာ ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါ၏၊ ပုထုဇဥ္သည္ အမွားမကင္းနုိင္ေသးေပ၊မိမိအေနျဖင့္ မိမိလုပ္ရပ္မွားမွန္း သိခ်င္မွ သိမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ပါတ္၀တ္က်င္းကား သိေနမည္သာ ျဖစ္၏။ ထိုအခါမိမိက ဖိတ္ထားသူျဖစ္လွ်င္ မမွားသင့္တန္ မမွားေအာင္ အျပစ္ကိုေထာက္ျပ၍ ေျပာလာမည္ျဖစ္၏၊ အကယ္၍ မိမိက သူ႔ေထာက္ျပ သည့္အတုိင္း “ ျပဳမွား ေျပာမွား ” ရွိေနပါက ျပဳျပင္ရမည္ျဖစ္၏၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶက “ အျပစ္ကုိ ေထာက္ ျပ၍ ဆုံးမသူ ” ကုိ အဘုိးတန္ ေရႊအုိးႀကီးညြန္ျပသူ ေပးသူကဲ့သုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳရမည္ ေက်းဇူးတင္ရမည္
ဟု မိန္႔ေတာ္မူထားပါ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ “ ရဟန္းရွင္လူ ” မည္သူမဆုိ မိမိအေပၚ မေကာင္းမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ “ ျမင္ ၾကား သံသယ ” ရွိပါက အျပဳသေဘာျဖင့္ သတိေပး ေထာက္ျပန္ရန္ ဖိတ္မာန္းထားအပ္ပါ၏၊ မိမိတို႔အေနႏွင့္လည္း သူေျပာသည့္အတုိင္း ေထာက္ျပသည့္အတုိင္း “ အျပစ္တစ္စုံတစ္ခုကို ျပဳမွား ေျပာမွားရွိခဲ့လွ်င္ ျပဳျပင္ သင့္ပါ၏၊ သုိ႔မွသာ အျပစ္ကင္းေသာ အျပစ္နည္းေသာဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္နုိင္မည္ျဖစ္ပါ၏။ အျပစ္
နည္းသူ အျပစ္ကင္းသူတုိ႔ ေနရာေဒသသည္ အလြန္ပင္ ေအးခ်မ္းသာယာပါလိမ့္မည္။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးေသာ “ သႏၱဳသိတ နတ္သား ” ကုိ အမွဴွးျပဳ၍ နတ္ ျဗဟၼာ အေပါင္းအား အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကား၍ ျပီးဆုံးေသာ လသည္လည္း သီတင္းကြ်တ္လပင္ ျဖစ္ပါ၏။
၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံး အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ပင္လယ္ကသစ္ပင္ရင္း ပ႑ဳကမၺ
လာ ျမေက်ာက္ျဖာထက္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္၊ ဆြမ္းခံခ်ိန္က်ေရာက္လွ်င္ ကုိယ္စား နိမၼိတရုပ္ပြါး ေတာ္ျမတ္ကုိ အစားထား၍ ဆက္လက္ေဟာၾကားပါသည္၊ အဘိဓမၼာတရားေတာ္သည္ အလြန္ရွည္လ်ား ေသာ တရားေတာ္ျဖစ္၍ ( လူတုိ႔ တစ္ထုိင္တည္းျဖင့္ နာယူျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ) နတ္ျပည္၌ ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္ဟုအ႒ကထာဆရာ အရွင္ျမတ္တုိ႔ မိန္႔ဆုိေတာ္မူၾကပါသည္၊
တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္၌ ၀ါတြင္းသုံးလပါတ္လုံး အဘိဓမၼာတရားေဟာၾကားစဥ္ ေျမာက္ကြ်န္းသို႔ ဆြမ္းခံ
ၾကြ၍ ု အေနာတၱအုုုုုုုုုုုုိင္အနီး၌ ဆြမ္္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူျပီး ေန႔သန္႔စင္ရန္အလုိ႔ငွာ စႏၵကူးေတာသုိ႔ ၾကြေတာ္မူ၏၊ယင္းစႏၵကူးေတာ၌ အရွင္သာရိပုတၱရာကုိနတ္ျပည္၌ ေဟာျပီးျဖစ္ေသာ အဘိဓမၼာတရားမ်ားကုိ အက်ဥ္းမွ် နည္းေပးေတာမူ၏၊အရွင္ျမတ္မွ တဆင့္ မိမိတပည့္မ်ား နားလယ္ လြယ္ကူေစရန္ မက်ဥ္းမက်ယ္ ျပန္လည္ေဟာျပေတာ္မူပါ၏၊
အဘိဓမၼာႏွင့္ပါတ္သက္၍ “ ဓမၼသဂၤဏီ၊ ၀ိဘင္း၊ ဓာတုကထာ၊ ပုဂၢလပညတ္၊ ကထာ၀တၳဳ ၊ယမုိက္ ၊
ပ႒ာန္း ” ခုနုစ္က်မ္းရွိသည္ကုိ လူတုိင္း သိၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားမႈႏွင့္ ပါတ္
သက္၍ “ ဓမၼသင္ ၀ိဘဂၤ ဒြါဒသရက္စီ၊ ေျခာက္ရက္ၾကာက်မ္းဓာတုရယ္နွင့္၊ ပုဂၢလာ ခုနစ္ရက္ ၊ ေဟာ
ျမြက္ခဲ့သည္၊ ကထာ၀တ္ ရွစ္ရက္ညီ ၊ ၀ီသာပ ယမုိက္က်မ္း၊ ပဥၥ၀ီ ပ႒ာနရယ္လို႔ လသုံးလီ မယ္ေတာ္မိ
ကုိ ေဟာသည့္ရက္တမ္း ” ဟူေသာကဗ်ာေလးကုိ ဖတ္ဘူးပါ၏၊ (သုိ႔ေသာ္ ယင္းကဗ်ာသည္ မည့္သည္
ပါဠိ အ႒ကထာ ဋီကာ အႏုမဓု စသည္ကုိ မီွ၍ ေရးသည္ကုိေတာ့ မသိပါ)။
အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းနွင့္ပါတ္သက္၍ အနည္းငယ္စီမွ် တင္ျပလုိုပါ၏။
၁။ ဓမၼသဂၤဏီ .. ယင္းက်မ္းသည္ အဘိဓမၼာ၏အစ ပရမတၱတရားတုိ႔၏ အေျခခံဟု ေျပာမည္ဆုိလွ်င္ လည္းရပါ၏။ယင္းဓမၼသဂၤဏီ၌ ကုသုိလ္ အကုသိုလ္ ၀ိပါက္အဗ်ာကတ ၾကိယာ ၊စိတ္ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗၺာန္တုိ႔ကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါ၏။
၂။၀ိဘင္းက်မ္း … ယင္းက်မ္း၌ ခႏၶာငါးပါးတုိ႔ကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါသည္၊ထုိ႔ျပင္ အာတန တစ္ဆယ့္နွစ္ပါး၊ ပထ၀ီဓာတ္ ေတေဇာဓာတ္ အာေပါဓာတ္ ၀ါေယာဓာတ္အာကာသဓာတ္
၀ိညာဏဓာတ္ဟူေသာ ဓာတ္ေျခာက္ပါး၊ သုခဓာတ္ ဒုကၡဓာတ္ ေသာမနႆဓာတ္ ေဒါမနႆဓာတ္ ဥေပကၡာဓာတ္ အ၀ိဇၨာဓာတ္ဟူေသာ ဓာတ္ေျခာက္ပါး၊ စကၡဳဓာတ္ ရူပဓာတ္ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတ္
စေသာ ဓာတ္ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး၊သစၥာေလးပါးစသည္တုိ႔ကုိ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါ၏၊
၃။ဓာတုကထာက်မ္း .. ယင္းက်မ္း၌ “ သဂၤေဟာ အသဂၤေဟာ ။ ပ။ ၀ိပၸယုေတၱန သဂၤဟိတံအသဂၤ
ဟိတံ ” ဟု နယမာတိကာ ( ၁၄ ) ခုထား၍ ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္ သစၥာ ဣေျႏၵ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သတိ
ပ႒ာန္စသည္တုိ႔ကုိ အေမးအေျဖျပဳကာ ေဟာၾကားေတာ္မူပါသည္၊
ဥပမာ “ ရူပကၡႏၶာကုိ ခႏၶာ ဘယ္နွစ္ပါး၊ အာယတန ဘယ္နွစ္ပါး ဓာတ္ဘယ္နွစ္ပါးျဖင့္ ေရတြက္အပ္ပါ သနည္းဟုေမး၍ ရူပကၡႏၶာကုိ ခႏၶာ တစ္ပါး၊ အာယတန တဆယ့္တစ္ပါး၊ ဓာတ္တစ္ဆယ့္တစ္ပါးျဖင့္ သိမ္းၾကံဳးေရတြက္အပ္ေၾကာင္း ေျဖဆုိထား၏ ဆက္လက္၍ ခႏၶာေလးပါး၊ အာယတန တစ္ပါး၊ ဓာတ္ ခုနစ္ပါးျဖင့္ မေရတြက္အပ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျဖဆုိ ေဟာၾကား ထားပါ၏။
ဆက္ရန္ . ေကာင္းသစ္..
No comments:
Post a Comment