၀ါဆို ၀ါကပ္ျခင္း

ဗိမိၺသာရမင္းသည္ ဘုရားရွင္ကုိ ဘုရားမျဖစ္ခင္ကပင္ ေလးစားၾကည္ညိဳသူျဖစ္၏၊ ဘုရားမျဖစ္ခင္ ကပိလ ၀တ္ မင္းေနျပည္ေတာ္ကုိ စြန္႔၍ ေတာထြက္လာရာ ေ၀ဘာရေတာင္ေျခ ေခတၱနားေနခုိက္ သူ႔နုိင္ငံကုိ တစ္ ၀က္ ခြဲေပးမည္ဟု မင္းစည္းစိမ္ျခင့္ ဖိတ္မာန္ခဲ့ဘူး၏ဘုရားအေလာင္းေတာ္က မင္းစည္းစိမ္ မမက္၍ ဘုရားျဖစ္ရန္  ေတာထြက္လာခဲ့သည္ဟုျပန္လည္ ေျဖၾကားေသာအခါ ဗိမိၺသာရ ဘုရင္မင္းျမတ္က “ သမၼာ သမၺဳဒၶ - ဘုရား ” ျဖစ္လွ်င္သူ႔နုိင္ငံ သူတုိင္းျပည္သုိ႔ အရင္ဆုံးၾကြေရာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူ ပါရန္ ေလွ်ာက္ ထား လိုက္၏

သူ႔နုိင္ငံ သူ႔တုိင္းျပည္ဟူသည္ “ေ၀ဘာရေတာင္ ေ၀ပုလႅေတာင္ ပ႑၀ေတာင္ ဂိဇၥ်ကူဋ ေတာင္ ဣသိ ဂိလိ ေတာင္ ”ဟူေသာ ေတာင္ငါးလုံး ၀န္းရံေနသည့္ ရာဇဂဟေခၚ ရာဇျဂိဳဟ္္မည္ မင္းေနျပည္ျဖစ္ပါ၏ ဘုရားရွင္ သည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ ရွဥ့္္နက္တုိ႔ကုိ အစားေၾကြးရာျဖစ္ေသာ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသုံးေတာ္ မူေနခုိက္ျဖစ္၏၊ ထုိအခ်ိန္က ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိရန္ သတ္မွတ္ခ်က္ ပညတ္ခ်က္ မရွိေသးေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ဥတုသုံးလီ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေတာ္ မူၾက၏၊

မုိးရာသီ မုိးဥတုသည္  ေတာင္သူဦးၾကီးမ်ား ေကာက္ပဲသီးနွံစုံကုိ အဓိကအားထား၍ စုိက္ပ်ိဳးရာ အခ်ိန္ျဖစ္၏၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေတာင္သူဦးၾကီးမ်ား၏ စုိက္ခင္းမ်ားကုိ ျဖတ္ေက်ာ္၍ ခရီးသြားရ၏၊ ထုိအခါ ျမက္ပင္ မ်ားအျပင္ သီးႏံွပင္ေလးမ်ား နင္းမိ၍ ေၾကမြကုန္သည္လည္း ရွိ၏။ သစ္ပင္မ်ားသည္ သိတတ္သည့္ နာမ္ သက္မရွိေသာ္လည္း ရုပ္သက္ကား ရွိ၏ဟု တစ္ခ်ိဳ႔ လူမ်ားက ထင္ျမင္ယူဆၾက၏၊

ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဒသစာရီ ႀကြခ်ီေသာအခါ ျမက္ခင္း စုိက္ခင္းမ်ားကို ျဖတ္သမ္း၍ သြားရသည့္အခါလည္း ရွိ၏၊ ထုိအခါ လူမ်ားက ရုပ္သက္ရွိေသာ ျမက္သစ္ပင္တုိ႔ကုိ ညွဥ္းဆဲကာ ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေစသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆလွ်က္ မုိးလရာသီအတြင္း ခရီးေဒသစာရီ ၾကြခ်ီမႈကုိ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ ေ၀ဘန္ၾက၏၊

တစ္ျခားဘာသာ တိတိၳတုိ႔ေသာ္မွလည္း မုိးတြင္းကာလမွာ ကုိယ့္ေနရာ ကုိယ့္ေဒသ၌ စြဲျမဲစြာ ေနထုိင္ၾက၏၊ ငွက္မ်ားေသာ္မွ မုိးရာသီဆုိလွ်င္ သစ္ပင္ထက္မွာ အသိုက္အအုံမ်ားလုပ္၍ မိမိတို႔အသုိက္မွာ အတည္ တက် ေနၾကေသး၏၊ သာကီ၀င္မင္းသား အမည္ခံ ဘုရားသားေခၚ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ေဆာင္း ေႏြ မုိး ဥတု သုံးလီ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေနၾက၏ - ဟု လူအမ်ား ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ေသာ စကားကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၾကားသိ ၾက၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေလွ်ာက္ထားၾက၏၊သုိ႔ျဖစ္၍ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သင့္ေလွ်ာ္သည့္တရား စကား မ်ားဟာၾကားျပီးေနာက္ မိမိတပည့္သားရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ဖုိ႔ရန္ အမိန္႔ရွိခြင့္ျပဳ  ေတာ္မူလုိက္၏။


၀ါဆုိရမည့္ ရက္လတုိ႔ကုိ အတိအက် မသိၾကေသး၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေလွ်ာက္ ထားရာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔၌ ပုရိမ၀ါဆို ၀ါကပ္ၾကရန္၊ထုိ႔ေန႔၌ အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ၀ါ မဆုိျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ( ၁) ရက္ေန႔၌ပစိၦမ၀ါဆုိ ၀ါကပ္ရန္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ၏။(ပစၦိမ၀ါဆုိ ၀ါကပ္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာ ကထိန္ရာသီလြန္မွ ၀ါကြ်တ္ၾက၍ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံခြင့္ကား မရ ရွိနုိင္ေတာ့ေပ)။  

၀ါဆုိျခင္းဟူသည္ “ ဣမသၼႎ ၀ိဟာေရ ဣမံ ေတမာသံ ၀ႆံ ဥေပမိ - မိမိ သီတင္းသုံးေသာ ေက်ာင္းတုိက္ အရာမ္အတြင္း၌ ဤမုိးလရာသီ ၀ါတြင္းသုံးလပါတ္လုံး (၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ တစ္ရက္ေန႔မွစ၍ သီတင္းကြ်တ္ လျပည့္ေန႔ထိ ) အတည္တက် သီတင္းသုံးေနထုိင္ပါ့မည္ ” ဟု အဓိ႒ာန္ ေဆာက္တည္ျခင္းျဖစ္၏၊

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိေသာ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔၌ ၀ါဆုိပန္းမ်ား ဆက္ ကပ္  လွဴဒါန္းျခင္း၊ ၀ါမဆုိမီနွင့္ ၀ါတြင္းကာလမ်ား၌ ၀ါဆုိသကၤန္းမ်ားဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္း လူ႔ရြာနတ္ဌာန္ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္မည့္အေၾကာင္း ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ၾကေပသည္။ ၀ါဆုိသကၤန္း ဆက္ကပ္

လွဴဒါန္းသည့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကုိ ဒုတိယဘ၀၌ အပါယ္မလားနုိင္ေသာေၾကာင့္ ေသာတာပန္နွင့္အလား

တူသည္ဟုပင္ မိန္႔ဆုိထားပါ၏

ေယသံ ပန ကုလာနံ တီဏိ သရာဏာနိ ပၪၥ သီလာနိ ဧကံ သလာကဘတၱံ၊ ဧကံ ပကၡိယဘတၱံ၊ ဧကံ ၀ႆာ၀ါသိကံ၊ ဧကာ ေပါကၡရဏီ၊ ဧေကာ အာ၀ါေသာ၊ ဧ၀ရူပါနိ နိဗဒၶပုညာနိ အတၳိ၊ ေတသမၸိ ဂတိ နိဗဒၶါ၊ ေသာတာပႏၷသဒိသာေန၀ တာနိ ကုလာနိ။

 အၾကင္အမ်ိဳးေကာင္းသား သူေတာ္ေကာင္းတို႔အား သရဏဂံုသံုးပါးတည္ျခင္း၊ ငါးပါးသီလ လုံျခဳံစြာ  ေစာင့္ထိမ္းျခင္း၊ စာေရးတံဆြမ္းလွဴဒါန္ျခင္း၊၊  လဆန္းပကၡ လဆုတ္ပကၡ၌ ဆြမ္းလွဴဒါန္းျခင္း၊  ၀ါဆို သကၤန္း လွဴဒါန္းျခင္း၊ ေရတြင္းေရကန္ လွဴဒါန္းျခင္း၊  ေက်ာင္းအေဆာက္အဦ လွဴဒါန္းျခင္း - ဟူေသာ နိဗဒၶကုသိုလ္ တို႔ ရွိကုန္၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္တို႔၏လည္း လားရာဂတိသည္ ၿမဲ၏။ ထိုအမ်ိဳးေကာင္းသား သူေတာ္ေကာင္း မ်ားသည္ ေသာတာပန္ႏွင့္တူကုန္၏ - ဟု  အဂၤုတၱိဳရ္၊ န၀ကနိပါတ္၊ သဥပါဒိေသသသုတ္ အ႒ကထာ၌ မိန္႔ဆုိထားပါ၏၊

    

                                                                                      ေကာင္းသစ္