အလင္း စ.ေသာေန႔ . ၂

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ လင္းလြန္းပင္ရင္းမွ တဖန္ အဇပါလ ေညာင္ပင္ရင္းသို႔ျပန္ၾကြေတာ္မူ၏၊ တစ္ပါး တည္း ကိန္းေအာင္းေနေသာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားအား “ မိမိသည္ ခဲယဥ္းသျဖင့္ သိထားအပ္ေသာ သစၥာ တရား၀ိမုတၱိတရား အမတတရားသည္ကား သိမ္ေမြ႔၏၊နက္နဲ၏၊ ခက္ခဲ၏၊ျမင္နုိင္ခဲ၏၊ ပညာရွိတုိ႔၏အရာသာ

ျဖစ္၏၊ အေတြးအေခၚသမားတုိ႔အရာမဟုတ္၊ေလာကီသားတုိ႔သည္ကား ပုထုဇဥ္ပီပီေလာကီသုခကာမသုခ၌

အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾက၏၊ေလာဘနွင့္ေပ်ာ္ျခင္းသည္သံသရာအစုံလမ္းကုိ ေမွ်ာလုိက္ေနျခင္း

ျဖစ္၏း၊သံသရာအစုံလမ္းကို ေမွ်ာလုိက္ေနသူမ်ားသည္ အားစုိက္ရေသာ သံသရာ အဆန္လမ္းကုိ စိတ္၀င္ စားၾကမည္ မဟုတ္ေခ်။

မိမိ တရားေဟာေသာ္လည္း သူတုိ႔ သိနုိင္ၾကမည္မဟုတ္၊ မသိႏုိ္င္လွ်င္ တရား ေဟာရက်ိဳး နပ္မည္မဟုတ္၊ ပင္ပမ္းရုံသာ ရွိေပလိမ့္မည္၊ ဤသို႔ အၾကံျဖစ္ေတာ္ မူ၍ တရားေဟာမႈ၌စိတ္မညြတ္ပဲ ေနေတာ္မူ၏၊ထိုအခါ သဟမၸတိျဗဟၼာႀကီးသည္ ဘုရားရွင္၏ စိတ္အၾကံကို သိရွိရကားေလာကႀကီးပ်က္စီးေပေတာ့မည္၊ ေလာက၌ မမွန္ေသာ အယူအဆမ်ားလည္း ထြန္းကားလွ်က္ရွိ၏၊ ယင္းအယူတုိ႔သည္ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ညႊန္ျပပါ သည္ဆုိေသာ္လည္းပဲလမ္းမွန္မ်ားမဟုတ္ၾက၊ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းမဟုတ္ၾက၊တစ္ခ်ိဳ႕အယူအဆမ်ား

သည္ မလြတ္ေျမာက္သည့္အျပင္ အပါယ္ဆင္းရဲသုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းစဥ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနေပ၏။

ေလာက၌ ကိေလသာနည္းေသာ ပညာမ်က္လုံးအားေကာင္းသူမ်ားလည္းရွိပါ၏၊ ထုိသူတုိ႔သည္ လမ္းစေတြ႔ လွ်င္ လမ္းမွန္ကုိ ေလွ်ာက္မည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾက၏၊ ေနနွင့္ေတြ႔လွ်င္ ပြင့္လန္းၾကမည့္ ပဒုမၼာၾကာမ်ား ၊ လေရာင္ နွင့္ေတြ႔လွ်င္ပြင့္လမ္းၾကမည့္ ကုုမုျဒာၾကာမ်ားႏွင့္ အလားတူေသာ တရားေရာင္ျခည္နွင့္ထိေတြ႔ခြင့္ရလွ်င္ မဂ္ပန္း ဖုိပန္း ပြင့္လမ္းၾကလွ်က္ ကြ်တ္တမ္း၀င္မည့္ သူေတာ္စင္မ်ား ဤေလာက၌ အမ်ားအျပားပင္ ရွိေနပါ၏၊ထုိသူတုိ႔သည္ တရားနာခြင့္မွ ဆုံးရႈံးလွ်င္ မဂ္ဖုိလ္မွ ဆုံးရႈံးၾကေပေတာ့မည္၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိသူ တုိ႔သည္အဆုံးမထင္ေသာ သံသရာရင္ျပင္ကုိ ဆက္ေလွ်ာက္ေနၾကရေပအုံးမည္။

သူတုိ႔ရထုိက္သည့္အခြင့္အေရးဆုံးရႈံးမည့္ေဘးမွ လြတ္ရေအာင္ ရွင္ေတာ္ဘုရားအား သြားေရာက္၍ေလွ်ာက္ ထားမွ ျဖစ္ေပေတာ့မည္ဟု အက်ိဳးေဆာင္စိတ္ဓါတ္အျပည့္အ၀ျဖင့္ ျဗဟၼျပည္မွသည္ ဘုရားရွင္ သီးတင္း သုံးရာ အဇပါလေညာင္ပင္ရင္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အေၾကာင္းစုံ ရွင္းျပကာ တရားေဟာေတာ္မူပါရန္ သုံးၾကိမ္ တုိင္တုိင္ပင္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလ၏၊

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ မုိးနတ္ျဗဟၼာ၏ တရားေဟာရန္ ေတာင္းပန္မႈကုိ အသိအမွတ္ျပဳျပီးလွ်င္ သတၱ ၀ါတုိ႔ အေပၚ သနားျခင္းျဖစ္ေပၚလွ်က္ ဗုဒၶစကၡဳျဖင့္ ေလာကကုိ ၾကည့္ရႈေတာ္မူ၏(ဗုဒၶစကဳၡ ဟူသည္ - သတၱ ၀ါတုိ႔၏ ဣေျႏၵအႏု အရင့္ကုိ သိေသာ ဣျႏၵိယ ပေရာပရိယတိၱဥာဏ္၊ သတၱ၀ါတုိ႔၏စိတ္ဓာတ္ကိန္း၀ပ္ရာ အာ သယႏွင့္အႏုသယကိေလသာတုိ႔ကုိသိေသာအာသယာႏုသယဥာဏ္တုိ႔တည္း)

ထုိအခါ ေရ၌ထင္ထင္ ၾကာပန္းပင္မ်ားကဲ့သုိ႔ေသာ ကြ်တ္ထုိက္ မကြ်တ္ထုိက္ဣေျႏၵအႏုအရင့္ သိလြယ္သူ ခက္ခဲသူမတူကြဲျပား ျခားနားေသာ သတၱ၀ါတု႔ိကုိဥာဏ္ေတာ္၌ထင္ ေကာင္းစြာျမင္ေတာ္မူ၏။ထုိသုိ႔ျမင္ေတာ္ မူေသာအခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သဟမၸတိျဗဟၼာအား“ ျဗဟၼာ ေလ့လာအပ္ျပီးေသာ တရားျမတ္ကုိ ပင္ပမ္းရုံသာ အမွတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ လူတုိ႔အား မေဟာခဲ့ျပီ၊ (တရားမေဟာရန္ အၾကံျဖစ္ခဲ့ျပီ)၊ ပညာတည္းဟူ 

ေသာ နားႏွင့္ျပည့္စုံသူတု႔ိသည္ ယုံၾကည္ျခင္း သဒၶါတရားကုိ ေစလႊတ္ၾကကုန္ေလာ၊ ထုိသူတုိ႔အတြက္ အျမိဳက္နိဗၺာန္တံခါးကုိ ငါဘုရား ဖြင့္အပ္ျပီ ” ဟုမိန္႔ေတာ္မူလိုက္၏။

ထုိ႔ေနာက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ သိလြယ္ ျမင္လြယ္မည့္သူကုိ စဥ္းစားေတာ္ မူေသာ အခါ ပထမ ဦးစားေပးအေနျဖင့္ ကာလမအႏြယ္ဖြား အာဠာရရေသ့ကုိေဟာရန္ အၾကံျဖစ္ေတာ္မူ၏ ၊ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ 

ျဖန္႔က်က္၍ၾကည့္ေတာ္မူလုိက္ေသာအခါလြန္ခဲ့ေသာခုနစ္ရက္ခန္႔ကကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း  ျမင္ေတာ္မူရ၏

အာဠာရေသ့သည္ အကယ္၍ ဘုရားရွင္၏တရားေတာ္ကုိ နားၾကားခြင့္ရလုိက္သည္ရွိေသာ္ အမွန္ပင္ သစၥာ တရားကုိ ထုိးထြင္းသိ၍ ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ခြင့္ရရွိေပလိမ့္မည္၊ ယခုေသာ္ တရားနာၾကားခြင့္မွ မရရွိ လုိက္ေသာေၾကာင့္ သံသရာမွာအတုိင္းအဆမသိေမ်ာရေပလိမ့္ဦးေတာ့မည္။ ထုိေၾကာင့္ဘုရားရွင္သည္ 

ေရႊႏႈတ္ ေတာ္မွ ထုတ္၍ပင္ “ ကာလာမအႏြယ္ျဖစ္ေသာ အာဠာရေသ့သည္ အဆုံးရႈံးႀကီး ဆုံးရႈံးသြားေပျပီ ” ဟု ကရုဏာစြက္၍ ျမြက္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

ဒုတိယဦးစားေပးအေနျဖင့္ ရာမ၏သားျဖစ္ေသာ “ ဥဒကရေသ့” ကို စဥ္းစားေတာ္မူျပန္၏၊ ဥဒကရေသ့သည္ ကိေလသာနည္း၏၊ ပညာဥာဏ္ႀကီးမား၏။ သစၥာတရားကုိ သိလြယ္ျမင္လြယ္ေပလိမ့္မည္ဟု စဥ္းစားမိ၍ ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ၾကည့္ျပန္ေတာ္မူေသာအခါ ယမန္႔ေန႔ညက ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း သိရွိလုိက္၏။ ထုိအခါ ရာမ၏သားျဖစ္ေသာ ဥဒကရေသ့သည္လည္း တရားနာယူခြင့္မရလုိက္ရကားသစၥာတရားမကုိ သိခြင့္မရ လုိက္ေသာေၾကာင့္ အတုိင္းအဆမရွိေသာ သံသရာေရယဥ္ေၾကာ နစ္ေျမာရဦးမည္ျဖစ္ရကား “ ဥဒကရေသ့ ” သည္လည္း အဆုံးရႈံးျခင္းႀကီး ဆုံးရႈံးရေလျပီတကား ” ဟု မိန္႔ျမြက္ေတာ္မူလုိက္ျပန္၏၊

ထို႔ေနာက္ေတာ့ အဘယ္သူသည္ သစၥာတရား အမတတရားကုိ သိလြယ္ျမင္လြယ္သူ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္းဟု စဥ္းစားျပန္ေသာအခါ…
                                             ဆက္ရန္ . ေကာင္းသစ္..