မာဂ႑ီမိဖုရားေခါင္ႀကီးသည္ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာသည့္( ေရႊလင္ပန္းနွင့္ အခ်င္းေဆး မင္းေမြးတဲ့ )ေရႊမင္းသမီး မဟုတ္၊ ပုဏၰားေသြးမွ ဆင္းသက္လာသည့္ ပုဏၰား မ်ိဳးသာ ျဖစ္၏၊သု႔ိေသာ္ သူသည္ သ႔ူေခတ္ သူ႔ခါက နတ္သမီးတမွ် အလွေသြး ၾကြယ္သူကေလးျဖစ္၍ ကာလသားတုိင္း ၾကိဳက္သည့္ “ နွင္းဆီခုိင္ ” ျဖစ္ခဲ့၏။ ျမိဳ႔မ်က္နွာဖုံးျဖစ္သည့္ ပုဏၰား သူေဌးသူၾကြယ္မ်ားက သူတုိ႔သားအတြက္ “ ေခြ်းမ ေလာင္း ” လာစပ္ၾက၏၊ သူူ႔မိဘမ်ားက အားလုံးကို “ ဟုတ္ကဲ့ သမီးေလးက အသက္ အရြယ္ ငယ္လြန္းပါေသးတယ္ ” ဟုပင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းႏွင့္အားလုံးကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့၏
သူတုိ႔သမီးနွင့္လုိက္ဖက္မည့္ သမက္ေခ်ာကုိ သူတုိ႔ ေန႔စဥ္ ရွာေဖြေနၾက၏၊ သူတုိ႔၌ ေရႊရွိ၏ ေငြရွိ၏ အသိုင္းအ၀ိုင္းရွိ၏ ပညာရွိ၏၊သူတုိ႔လုိေနသည္မွာေရႊမဟုတ္ေငြမဟုတ္ ပညာတတ္မဟုတ္ သမီးနွင့္ေရွ႕သြားေနာက္လုိက္ညီမည့္သမက္ေခ်ာေလး ျဖစ္၏၊သုိ႔မွ သာ “ ေနနွင့္လ - ေရႊနွင့္ျမ ” ဆုိသလုိ သမီးေလးနွင့္လို္က္ဖက္ညီေပမည္။
ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူသည့္ မဟာကရုဏာရွင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဗုဒၶသည္မာဂ႑ီတုိ႔ မိသားစုရွိရာ ကုရုတုိင္း ( မာဂ႑ီပုဏၰားႀကီး အဂိၢပရိစရဏ မီးလုပ္ ေကြ်းရာ)သုိ႔ သပိတ္သကၤန္းေဆာင္ယူေတာ္မူ၍ တစ္ပါးတည္းၾကြေတာ္မူ၏
သမက္ေခ်ာရွာေနေသာ မာဂ႑ီပုဏၰားႀကီး(အဖမာဂ႑ီ -အေမမာဂ႑ီ - သမီးနာမည္ လည္း မာဂ႑ီ ) ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို ေတြ႔ပါေလျပီး၊ သို႔ေသာ္ ဘုရားဟုသူမသိရွာ၊ သမဏတစ္ပါးဟုသာ သူသိ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အနားသြားကာက်ႏု္ပ္မွ လူမက နတ္တမွ် အလွေသြးၾကယ္တဲ့ သမီးငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္ . အသင္ သမဏလုိ ေခ်ာေမာလွပသူဟာ သမီးေလးနွင့္သာ ထုိက္တန္ပါတယ္၊ သမီးေလးဟာ လည္း အသင္သမဏနွင့္သာ ထုိက္တန္ပါတယ္၊ အသင္သမဏကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်းဖုိ႔ အတြက္ “ သမီးေခ်ာေလး ” ကုိ လက္ခံပါဟု အပ္နွင္းေလ၏၊ ျမတ္စြာဘုရွင္က “ ပယ္လည္းမပယ္လုိက္ လက္လည္းမခံလိုက္ ” စကားတစ္ခြန္းမွ် မဟလုိက္ေပ၊
သုိ႔ေသာ္ ပုဏၰားႀကီးကေတာ့ အိမ္သုိ႔ အျမန္သုပ္ေျခတင္ ေျပးေလျပီး၊အိမ္ေရာက္ ေတာ့ ပုေဏၰးမႀကီးကုိ “ သမီးေလးအတြက္ လက္တြဲေဖၚ ဘ၀ၾကင္ဖက္ မိမိတုိ႔အတြက္ သမက္ေခ်ာေခ်ာေလး ” ေတြ႔ခဲ့ျပီမုိ႔ ေရမုိးခ်ိဳး န႔ံသာလိမ္း အလွဆင္ေပးဖုိ႔ အျမန္ ျပင္ဆင္ခုိင္းေလေတာ့၏။
မာဂ႑ိီသည္ ယေန႔ ခါတုိင္းထက္ေခ်ာ ခါတုိင္းထက္ပင္ ပိုလွေနသည္ဟုထင္ရ၏္၊ ယေန႔ အလွဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားျခင္းလည္းျဖစ္္၏၊အသစ္စက္စက္ျဖစ္ေသာ လက္၀တ္ရတနာ ေရႊခ်ည္ျဖင့္ရုပ္လုံးေဖၚထားသည့္ ပိုးခ်ည္အ၀တ္ ေရႊဘယက္စိတ္နား ကပ္ ေရႊလက္ေကာက္ ေရႊၾကယ္သီး ေရႊေျခနင္းတုိ႔ျဖင့္ သူ၏အလွသည္ ေရႊေပၚ ျမတင္သကဲ့သုိ႔ လွခ်င္းတုိင္းလွ ေနေတာ့၏။စႏၵကူးနွစ္လိမ္းၾကံထားသည္မုိ႔ ကုိယ္သင္း ရနံ႕သည္လည္း သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ေလးရွိလွ၏။
သမီးေခ်ာေလးကုိ “ ေခြ်းမအျဖစ္ ” လာစပ္သူအားလုံးကို ျငင္းပယ္ခဲ့ေသာ မာဂ႑ီ ပုဏၰားႀကီးသည္ ယခုေတာ့ သူကိုယ္တုိင္က သမက္ေခ်ာေလးကိုေတြ႔လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ပဲ ( သမက္အျဖစ္ ) ေၾကာင္းလမး္ခဲ့သတဲ့၊ ယင္းသတင္းသည္ တစ္ျမိဳ႔လုံး တခဏေလးပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕သြားေတာ့၏၊ အင္း မာဂ႑ီပုဏၰားႀကီးက ကုိယ္တုိင္ရွာ ကုိယ္တိုင္စပ္သူဆုိေတာ့
ေတာ္ေတာ္ ေခ်ာတဲ့ သူပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ အင္း မာဂ႑ီသူငယ္မေလးက နတ္သမီးလုိေခ်ာ သူ ေလးဆုိေတာ့ သူ႔တုိ႔မွန္းတဲ့ ဖမ္းတဲ့ သမက္ေလးဟာလည္း နတ္သားေလးလိုု ေခ်ာ ေမာသူပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ဘယ္ေလာက္ေခ်ာ ဘယ္ေလာက္လွသူျဖစ္မလဲသြားၾကည့္ၾကစုိ႔၊ဤ သို႔ ျဖင့္ ၾကီးငယ္ရြယ္လတ္ လူအုပ္ႀကီး သည္ မာဂ႑ီ တုိ႔ေနာက္ မွလုိက္ပါသြားၾက၏
ဘုရားရွင္သည္ “ ပဒေစတိယ ” ေျခရာေတာ္ကို ခ်ထားခဲ့၍ တစ္ျခားတစ္ေနရာမွ ေစာင့္ ေနေတာ္မူ၏၊ ေျခရာေတာ္သည္ ေျခလွမ္းတုိင္းမထင္၊ ဘုရားရွင္က အဓိ႒ာန္မွသာထင္ ၏၊ ရည္ရြယ္သူသာျမင္၏၊ ဆင္ ျမင္မ်ား နင္းမိေသာ္လည္း မပ်က္၊ နာဂစ္ေလ နီၾကမ္း တုိက္ခပ္ေသာ္မွ ပ်က္စီးျခင္းမရွိႏုိင္၊အျခား မည့္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ်လည္း မပ်က္ စီးႏုိင္ေခ်။ဤသည္မွာ ေျခရာေတာ္၏ထူး ျခားမႈပင္ ျဖစ္၏၊
ပုဏၰားၾကီးသည္ ယခင္ေတြ႔ခဲ့သည့္ေနရာသို႔ ၾကည့္၏ မေတ႔ြ ၊ သို႔ေသာ္ ေျခေတာ္ရာကို သူျမင္ေနရ၏၊ ပုေဏၰးမႀကီးကို ျပလုိက္၏ ဒါ . ခုနင္က ျမင္ေတြ႔ခဲ့တဲ့ သမက္ေလာင္း ေလးရဲ႕ “ ေျခရာ ” ပဲ။
ပုေဏၰးမႀကီးသည္လည္း ေဗဒင္ပညာကို တဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ကြ်မ္းသူ ျဖစ္၏ ထုိ႕ေၾကာင့္ေျခရာကို အကဲခပ္ၾကည့္၏“ ဤေျခရာမ်ိဳးသည္ ေလာဘရွိသူ၏ ေျခရာနွင့္ လည္းမတူ ေဒါသ ေမာဟရွိသူတုိ႔၏ အရိပ္လကၡဏာလည္းမထင္ ကိေလသာကင္းတဲ့ သူရဲ႕ ေျခရာပဲ ျဖစ္တယ္ ” ။
ပုဏၰားႀကီးကလက္မခံလုိေသးသျဖင့္ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ လိုက္ရွာၾကည့္၏ထုိအခါ တစ္ေန ရာ၌သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေသာရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားကုိျမင္သြား၏၊ပုေဏၰးမႀကီး ငါေျပာ တဲ့သူဟာ အဲဒီ “ သမဏ ” ပဲ ။ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရားရွင္နား ကပ္ကာ “သမီးေခ်ာေလးကို ဘ၀လက္တြဲေဖၚအျဖစ္လက္ခံဖုိ႔ ” အပ္နွင္းေလေတာ့၏။
ထုိအခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက “ အညစ္အေၾကးကင္းစင္ျပိီး နုနယ္ေၾကာ့ရွင္းယမင္း ရုပ္ကေလးကဲ့သို႔ လွခ်င္တုိင္းလွေနေသာ မာရ္နတ္မင္း၏ သမီးပ်ဳိ ေလးမ်ားျဖစ္သည့္ - တဏွာ - အရတီ - ရဂါ - တုိ႔ လာေရာက္ ဖ်ားေယာင္းစဥ္ကပင္ ကိေလသာျဖင့္ ေပ်ာ္ပါး လိုစိတ္ မျဖစ္ခဲ့။ အညစ္အေၾကး ရြံရွာဖြယ္တုိ႔ျဖင့္ျပည့္ေနသည့္ သင္သမီးကို ေျခဖ်ားျဖင့္ ပင္ တုိ႔ထိျခင္းငွာ အလုိမရွိေပ ” ဟု ျငင္းပယ္ေတာ္မူလုိက္၏၊
ယင္းေဒသနာ (ယင္းစကား)အဆုံး၀ယ္ မာဂ႑ီပုဏၰးႀကီးတုိ႔ ဇနီးေမာင္နွံနွစ္္ေယာက္ လုံး ခႏၶာကုိယ္၏ အျပစ္ အညစ္အေၾကးမ်ားကို ရႈဆင္ျခင္ၾက၍အနာဂါမ္ တည္သြား ၾက၏။ သူတို၏ႏွလုံးသား၌ “ ျဖဴစင္သည့္ ဓမၼ ” ကိန္းသြားေလျပီး၊သုိ႔ေသာ္ ( ဆက္ရန္ )
သုိ႔ေသာ္ …. လွတုန္း ပတုန္ အလွမာန္ဖုံးေနတဲ့အရြယ္္ လူထုပရိသတ္အလယ္၌ သူ႔ကို အလုိမရွိလွ်င္အလုိမရွိပါဟု ျငင္းပယ္လွ်င္ ျငင္းပယ္ခြင့္ရွိသည္မုိ႔ ဘာမွ မေျပာလုိ ေသာ္လည္း “ အညစ္အေၾကးတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ သူ႔ကုိ ေျခဖ်ားျဖင့္ပင္ မထိလို ” ဟု ေျပာၾကားလုိက္ျခင္းသည္ သူ႔ကို သက္သက္မဲ့ ႏွိမ္လြန္းသည္ဟု ထင္ကာသူ၏နွလုံး သား ၌ ေဒါသ အာဃာတ အမုန္း မီးေတာက္မီးလွ်ံ တုိ႔ သည္ အရိွန္ျပင္းစြာျဖင့္ တဟုန္း ဟုန္း စတင္ေတာက္ေလာင္ကြ်မ္းေလေတာ့၏၊
( အမွန္အားျဖင့္ ခႏၶာထဲ၌ ျမတ္နုိ္းစရာ မက္ေမာစရာ ဘာတစ္မွ မရွိေပ၊ ဒြါရကုိး၀မွ ယုိက်လာေသာ အညစ္အေၾကးမ်ားကို္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ပင္ ကိုယ္တိုင္ ျမင္နုိင္သိနုိင္ ပါ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ “အညစ္အေၾကး ရြံရွာဖြယ္တုိ႔ျဖင့္ျပည့္ေနသည္ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူျခင္းသည္ အရွိအတုိ္္င္း အမွန္အတုိင္း မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ျခင္း ျဖစ္၏၊ သုိ႔ေသာ္ မုန္းစရာကို ခ်စ္စရာဟုု ျမင္၍ ရြံစရာကုိ ျမတ္နုိ္းစရာ ဟုထင္ေနေသာ မာဂ႑ီအဖုိ႔ေတာ့ လက္မခံနုိင္ျဖစ္ေန၏)
ထုိ႔ေၾကာင့္ အရွိအတိုင္း အမွန္အတုိင္း ျမင္ႏုိင္္ၾကေသာ မိဘနွစ္ပါးမွာ အနာဂါမ္တည္ၾက ၍ “ ႏွလုံးသား၌ ဓမၼ ” ကိန္းသြားေသာ္လည္း သမီးေလး မာဂ႑ီအဖုိ႔မွာေတာ ့ “ ႏွလုံး သားမွာ ဓမၼ မကိန္းပဲ ယင္းအစား ေဒါသ အာဃာတ ” အမုန္းတရားသာ ခုိင္ျမဲစြာ ေနရာ ယူသြားေလေတာ့၏္။ ဓမၼကုိ အတူတူ နာၾကားခြင့္ရေသာ္လည္း နွလုံးသြင္းမႈ အေပၚမူတည္၍ “အရႈံး - အျမတ္ ” ထြက္သြား ျခင္းျဖစ္၏ မိဘနွစ္ပါးသည္ သမီးေခ်ာ ေလး မာဂ႑ီကုိ သူ႔ညီ ( မာဂ႑ီေလး၏ ဦးေလးထံ ) အျပီးအပ္နွံ၍ သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္ေရာက္ကာနိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳသြားၾက၏၊မာဂ႑ီသည္ စိတ္ထဲ၌ ဆုံးျဖတ္ ခ်က္ကို ခုိင္မာစြာ ခ်ထားလိုက္၏အမွီေကာင္း႐၍ ပါ၀ါျမင့္ ေသာထုိတစ္ေန႔ ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ “ သမဏ” ရယ္ … ။
မာဂ႑ီေလးသည္ အရြယ္ေကာင္းသည့္အျပင္ အလွမွာသရဖူေဆာင္းသူေလးမုိ႔တျခား သူနွင့္ မထုိက္တန္၊ ဘုရင္မင္းတုိ႔နွင့္သာ ထုိက္တန္သည္ဟု သူ႔ဦးေလးကေတြးမွိ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာသမၺီျပည့္ရွင္ ဘုရင္ဥေတနကုိ သူကိုယ္တုိင္ပင္ သြားေရာက္၍ တူမေခ် ာေလးကုိ “ ဣတၳိရတနာ အျဖစ္ ” ဆက္သေလေတာ့၏၊
ဥေတနမင္းသည္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္၏၊ ပုထုဇဥ္သည္ ကိေလသာမကင္းေသးသူျဖစ္၏၊ ကိေလသာ မကင္းသူသည္ အာရုံနွင့္ေတြ႔လွ်င္ “ အမ်က္ (သို႔မဟုတ္ )ရမၼက္တစ္ခုခု ေတာ့ ျဖစ္တတ္၏၊ ယခုမာဂ႑ီေလးက လွပသူေလးမုိ႔ ဘုရင္မင္း အတြက္ေတာ့ မက္စရာ ျဖစ္သြား၏။ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ သူ႔အတြက္ ရံေရႊေတာ္ငါးရာပါအပ္နွင္း၍ မိဖုရား ေခါင္ၾကီးအျဖစ္ တင္ေျမွာက္လုိက္ေလေတာ့၏။သူမွန္းေသာအမွီ ရျပီမုိ႔ သူ႔ဘ၀သည္ လည္း ပါ၀ါျမင့္ေသာ ဘ၀သုိ႔ ေနခ်င္းည ခ်င္းပင္ ေရာက္သြားေလေတာ့၏။ဘုရင္ဥေတ နမင္းႀကီး၌ “ ၀ါသုလဒတၱ - မာဂ႑ီ - သာမာ၀တီ ” ဟူေသာ မိဖုရားေခါင္ႀကီး သုံးဦး ရွိ၏၊ အလွည့္က် အေဆာင္ေျပာင္းကာ စံျမန္းေလ့ရွိ၏။
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ေကာသမၺီျပည္ သူေဌးႀကီးသုံးဦးတုိ႔၏ ပင့္ေလွ်ာက္ ခ်က္အရ ေကာသမၺီရွိ “ ေဃာသိတာရုံေက်ာင္း . ကုကၠဳဋာရုံေက်ာင္းပါ၀ါရိကာရုံေက်ာင္း တုိ႔၌ တလွည့္စီ သီတင္းသုံးစံေနေတာ္မူ၏
ခုဇၨဳတၱရာသည္ သုမနပန္းသည္ထံမွ အျမဲတန္း ပန္း၀ယ္ေနသူ ျဖစ္၏၊တစ္ေန႔ သုမန ပန္းသည္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားဆြမ္းဆက္ကပ္သည္နွင့္ ၾကံဳေတြ႔ေန၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သုမနပန္းသည္က တရားနာျပီးမွ ျပန္ဖုိ႔တားထား၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူမႈေရးအရ မျပန္ေသးပဲ တရားနာခ်ိန္ထိ ေစာင့္ဆုိင္းေနရင္း ဘုရားရွင္၏ တရားကုိ နာယူျဖစ္သြား၏။ေဒသနာအဆုံး ေသာတာပန္ တည္သြား၏၊
ဥေတနဘုရင္မင္းသည္ သာမာ၀တီအတြက္ ပန္းဖုိး တစ္ေန႔ “အသျပာ ရွစ္က်ပ္ ” ထုတ္ ယူခြင့္ ျပဳထား၏၊ ခုဇၨဳတၱရာသည္ ယခင္ေန႔မ်ားကဆုိလွ်င္ ပန္းကိုေလးက်ပ္ ဖုိးပဲ၀ယ္ယူ ဆက္သ၏၊က်န္ေလးက်ပ္ကုိမူ သူပုိင္အျဖစ္ ျဖတ္ယူထား၏ယေန႔ေတာ့ ဘုရား ရွင္၏ တရားနာယူကာ ေသာတာပန္ ျဖစ္သြားျပီးမုိ႔ “ ငါးပါးသီလကိုယ္က်င့္တရား ” ခုိင္ျမဲသြား ေလျပီ၊ေသာတာပန္သည္ ငါးပါးသီလကုိအသက္ထက္ တန္ဘုိးထား၏ အသက္ထြက္ ခ်င္ထြက္ သီလေတာ့ဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္မွ အပ်က္မခံ ေတာ့ေပ။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ခါတုိင္းလို ေလးက်ပ္ကုိ မိမိအတြက္ ျဖတ္မယူေတာ့ပဲ “ အသျပာရွစ္က်ပ္ ဖုိးလုံး အကုန္၀ယ္၍ မိဖုရားေခါင္ႀကီး သာမာ၀တီကို ဆက္သေလ၏။မိဖုရား ေခါင္ ၾကီးသည္ အံအားသင့္ေန၏၊ ပန္းေတြခါတုိင္းထက္ မ်ားလြန္းေန၍ျဖစ္၏၊ ဒီေန႔ ခါတုိင္း ထက္ ပန္းေတြမ်ားေနပါလား၊ ဘုရင္ႀကီးက ပန္းဖုိးမ်ားတုိးေပးလုိ႔လားဟု ေမးလုိက္၏၊ တုိးမေပးပါ သခင္မ၊ ဒါဆုိ..ဘာျဖစ္လို႔ ပန္းေတြကခါတုိင္းထက္ မ်ားေနရတာလဲ၊ ဘုရင္ႀကီးက သခင္မအတြက္ ေန႔တုိင္း ပန္းဖုိးရွစ္က်ပ္ေပးပါတယ္၊ အဲဒါ . က်မက က်မအတြက္ေလးက်ပ္ကို ျဖတ္ယူထားျပီးေလးက်ပ္ဖုိးပဲ ပန္း၀ယ္ျပီး သခင္မကိုဆက္ခဲ့ ပါတယ္၊ ဒိီေန႔ေတာ့ မယူေတာ့ပဲရွစ္က်ပ္ဖုိးလုံးအကုန္ ၀ယ္ခဲ့လုိ႔ပါ သခင္မ .၊
မိမိဖုိ႔္ေပးေသာ ပန္းဖုိးရွစ္က်ပ္ကို မိမိလူယုံေတာ္က ေန႔စဥ္ တစ္၀က္ျဖတ္ ယူထားသည္ ဟု သိပါက အမွန္အတုိင္းဆုိလွ်င္ စိတ္တုိစရာပင္ျဖစ္၏ ခုိးယူထားသည့္ေငြမ်ားကို ျပန္ေတာင္းခ်င္စရာျဖစ္၏၊သို႔ေသာ္ သမာ၀တီမိဖုရားၾကီးသည္ သေဘာထားၾကီး၍ စိတ္ ထားျဖဴစင္သူျဖစ္၏၊သူ႔ရံေရႊေတာ္မ်ားကုိအၾကင္နာတရားေမတၱာတရားျဖင့္ဆက္ ဆံသူ ျဖစ္၏ငါမိဖုရားေခါင္ႀကီးဟူ၍ မာန္တက္ျခင္း ေမာက္မာျခင္း အေပၚစီးက ဆက္ဆံျခင္း ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ေပ၊ ေနာင္လည္းရွိလိ္မ့္မည္ မဟုတ္ေပ၊ထုိ႔ေၾကာင့္ ရံေရႊ ေတာ္ မ်ားက သူတုိ႔ မိဖုရားေခါင္ႀကီးကုိခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသ ရွိၾက၏၊သူတုိ႔သခင္မအတြက္ဆုိ ဘာလုပ္ရလုပ္ရဘာေပးဆပ္ဆပ္ရ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾက၏၊အသက္စြန္႔ရမည္ဆုိလွ်င္ ေတာင္ ေနာက္တြန္႔သူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ၊အဲဒိီေလာက္ခ်စ္၍ အဲဒီေလာက္ေလးစားၾက ၏၊အခ်င္းခ်င္းအညမည စည္းစည္းလုံးလုံးေနၾက၏ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္စည္းလုံး ျခင္းမဟုတ္ ေမတၱာတရားျဖင့္ စည္းလုံးေနၾကသူမ်ားျဖစ္၏
အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ စည္းလုံးျခင္းည္ “ ဟန္ ” ျဖစ္၏၊ေမတၱာျဖင့္ စည္းလုံး ျခင္းသည္ သာ “ အမွန္ ” စည္းလုံးျခင္းျဖစ္၏။မိဖုရားေခါင္ႀကီးသည္ သူ႔လူ ယုံေတာ္ ခုဇၨဳတၱရာကို ဒီေန႔မွ ဘာစိတ္ကူးေျပာင္းသြား၍ မယူေတာ့တာ ပါလိမ့္လုိ႔ ေတြးမိ၏ ေတြးမိ၍လည္း ေမးမိေတာ့၏ေၾသာ္ .. ဒါဆုိ ဒီေန႔မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္ျပီး ရွစ္က်ပ္ဖုိး လုံး ၀ယ္ခဲ့ရတာလဲ၊သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္၏ တရားဓမၼကို နာၾကားခဲ့ရလို႔ပါ၊
( မိဖုရားေခါင္ႀကီးသည္ အျမင္ကို ေျပာင္းလြဲေစေသာ ဓမၼ၊ စိတ္ထားကို ေျပာင္းလဲေစ ေသာဓမၼ၊အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရဲေသာသတိၱကုိ ေမြးဖြါးေပးလုိက္ေသာဓမၼ၊ မေကာင္း တဲ့ အျပဳအမူနွင့္အေျပာအဆုိကုိ ထိမ္းခ်ဳပ္နုိင္စြမ္းရွိေသာ ဓမၼ၊ယင္းဓမၼကုိ နာယူ ခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာ၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔တေတြကုိ ျပန္လည္ေဟာျပဖုိ႔ ေျပာျပဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္၏၊
တရားသိသူမုိ႔ တရားကုိ ေလးစား၏၊ တရားေလးစား၍လည္း ဒီပုံစံအတုိင္း မေဟာနုိင္၊ သူ႔ကိုေရးခ်ိဳးေပးဖုိ႔ ေျပာ၏ သူတုိ႔သည္ ခုဇၨဳတၱရာကုုိ နံ႔သာေရျဖင့္ ေရခ်ိဳးေပး၏ အ၀တ္စားအသစ္မ်ား ဆင္ေပးၾက၏၊ခုဇၨဳတၱရာသည္ ေနရာထုိင္ခင္းေလးခင္းထုုိင္ကာ ဆန္းၾကယ္သပ္ယပ္ေသာ ယပ္ေတာင္တစ္ေခ်ာင္းကိုင္လွ်က္ “ ဘုရားရွင္ဆီမွ မိမိနာ ယူခဲ့သည္ တရားကုိ တစ္လုံး တစ္ပါဒမွ မက်န္ရေအာင္ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ” မိဖုရားႀကီး နွင့္ရံေရႊေတာ္မ်ားကုိ ေျပာျပေလေတာ့၏ ၊ ေဟာျပေနေတာ့၏၊
တရားဆုံးသည္နွင့္တစ္ျပိဳင္နက္သူတုိ႔လည္းခုဇၨဳတၱရာကဲ့သုိ႔ပင္“ဒိ႒ိ ၀ိစိကိစ ၦာသီလဗၺတ ပရာမာသ ဣႆာ မစၦရိယ” တရားဆုိးမ်ားကိုပယ္ခြါသူမ်ား ျဖစ္သြားေတာ့၏၊ သူတုိ႔အတြက္ အပါယ္တံခါးသည္ “ထာ၀ရ ” ပိတ္သြားေလျပီး။
ထုိေန႔မွစ၍ အ၀တ္အစားသစ္မ်ားကိုု ေန႔စဥ္ ျပင္ဆင္ေပးၾက၍ သူတုိ႔၏ “ ဓမၼဆရာ ” “ ဓမၼမိခင္ ”အျဖစ္ ခုဇၨဳတၱရာကုိ အသိအမွတ္ျပဳလို္က္ၾက၏။ခုဇၨဳတၱရာသည္ အရင္လုိ သုမနပန္းသည္ထံသြား၍ ပန္း၀ယ္စရာမလုိေတာ့၊ သို႔ေသာ္ ရွင္ေတာ္ဘုရား တရားပဲြြ ရွိသည့္ေနရာတုိင္းသုိ႔သြား၍ တရားနာယူကာသာမာ၀တီမိဖုရား ေခါင္ႀကီး နွင့္ရံ ေရႊ ေတာ္မ်ားကို ေန႔တုိင္းပင္ ျပန္လည္၍ ေဟာျပရေသာ ပိဋကသုံးပုံေဆာင္ “ အမ်ိဳး သမီးဓမၼကထိက ” အျဖစ္ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားေတာ့၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားက အမ်ိဳးသမီးဓမၼကထိက တုိ႔တြင္အသာဆုံး အျမတ္ဆုံးျဖစ္သည့္ “ ဧတဒဂ္ ” ဘဲြ႕ထူးကုိ ခုဇၨဳတၱရာအားေပးအပ္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏
သူတုိ႔တစ္ေတြသည္ တရားျမင္သူမ်ား ျဖစ္သြားၾကေလျပီး၊ သို႔ေသာ္ဘုရားမျမင္ ဘူး ၾကေသးခ်၊ထုို႔ေၾကာင့္ဘုရားရွင္ကို ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ ပူေဇာ္ခြင့္ရရန္ ဓမၼမိခင္အရာ၌ ထားေသာ
ခုဇၨဳတၱရာကုိ ပူဆာၾက၏၊ မိမိတုိ႔သည္ မင္းအိမ္၌ ေနၾကရသူေတြမုိ႔ အျပင္ထြက္ဖုိ႔ မလြယ္၊ အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္သြားဖုိ႔လည္း မျဖစ္နုိင္၊ျဖစ္နုိင္ေခ် စဥ္းစားရလွ်င္ မိမိတုိ႔ တုိက္ခန္းနံရံကုိ အေပါက္ေလးမ်ား “ ေဖါက္ ” ၍ယင္းအေပါက္မွပင္ ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ ပူေဇာ္ၾကဖုိ႔ ဓမၼမိခင္မွ အၾကံေပး၏။ယင္းသို႔ျဖင့္ သူတုိ႔သည္ နံရံမ်ားကို အေပါက္ေဖါက္ကာ ဘုရားရွင္ၾကြလာေတာ္မူသည့္အခ်ိန္ နံရံေပါက္မွေန၍ ဘုရားရွင္ ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ ပူေဇာ္ၾကရေတာ့၏။
တစ္ေန႔ေတာ့ မာဂ႑ီမိဖုရားသည္ အပ်င္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူတုိ႔နန္းမေဆာင္သို႔ ေရာက္လာ၏။ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္ရင္းမွ နံရံေပါက္မ်ားကို ျမင္ေတြ႔သြား၏၊ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးၾကည့္ေသာအခါ ( မာဂ႑ီမိဖုရား ဘုရားအေပၚ ရန္ျငိဳထားေနသူ ဟု မသိၾက၍ ) ဤအေပါက္မွေန ဘုရားရွင္ကုိ ဖူးေမွ်ာ္ ပူေဇာ္ၾကေၾကာင္း ေျပာလုိက္ ၾက၏၊မာဂ႑ီနွလုံးသား၌ ကိန္းေနသည့္ အမုန္းတရားသည္ “ ၀ုန္း ” ခနဲ ထေတာက္
ေတာ့၏၊ငါ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ “ ထုိတစ္ေန႔ ” ယေန႔ေတာ့ ေရာက္လာျပီေပါ့ သမဏရယ္..
မာဂ႑ီသည္ ဘုရားရွင္ကို အမုန္းၾကီးမုန္းေန၏၊ ထုိအမုန္းသည္ ဘုရားရွင္ကုိၾကည္ညိဳ ေနၾကေသာ သာမ၀တီတုိ႔အေပၚပါ ကူးစက္သြားေတာ့၏၊သမဏေရာ - သမဏကို ကိုးကြယ္ေနေသာ အုပ္စုေရာ သိၾကေသးတာေပါ့မာဂ႑ီသည္ ဘုရင္ဥေတနဆီ သြားေလျပီ၊ ေကာင္းေသာ သြားျခင္းေတာ့ မဟုတ္ ၊ သူ၏ ရန္ျငိဳးေခ်လွမ္းကုိ အေကာင္အထည္ေဖၚဖုိ႔ ပထမဆုံး ေျခလွမ္းအျဖစ္ စတင္ ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းျဖစ္၏ ၊ (ဆက္ရန္) ေကာင္းသစ္
No comments:
Post a Comment