မုဆုိး၏ ဆြမ္းတစ္နပ္ ၂

ထုိရဟန္းေတာ္အား မိမိမွတစ္ပါး အားကုိးစရာမရွိသည္ကုိျမင္ေတာ္မူ၏။  ထုိ႔ေၾကာင့္ေက်ာင္းစဥ္
လွည့္လည္ၾကည့္ရႈ႕သည္ပုံစံမ်ိဳးျဖင့္ေက်ာင္းစဥ္လွည့္ရင္းမီးတင္ကုဋ္သို၀င္ေတာ္မူလွ်က္ေရေႏြး
အုိးကုိေဆးေၾကာ၍  ကိုယ္တုိင္ပင္ ေရျဖည့္ကာ မီးဖုိေပၚပင္တင္၍ ေရေႏြးအပြက္ကို ေစာင့္ရင္း မီးတင္း ကုတ္အတြင္းမွာပင္ ေနေတာ္မူ၏။

ေရေႏြးပြက္ေသာအခါနာမက်န္းျဖစ္ေနေသာအရွင္တိႆမေထရ္ထံသိုၾကြေတာ္မူ၍ေရေနြးျဖ့င့္
ေရခ်ိဳးေပးရန္ ( ေရေႏြးျဖင့္ ေရပတ္တုိက္ေပးရန္ ) အရွင္ျမတ္ ေလ်ာင္းေနေသာကုဋင္ကိုု ခ်ီမရန္ ကုိင္ေတာ္မူ၏၊ထုိအခါ  ရဟန္းေတာ္မ်ား ေရာက္လာ၍ မဟာကရုဏာရွင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား တပည့္ေတာ္မ်ား ကုဋင္ကုိ  သယ္ေပးပါ့မည္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားကာ လူနာကုဋင္ကုိ မီးတင္း ကုတ္အနားသို႔ သယ္ယူလာၾက၏၊
ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ အုိးတစ္ခုထဲ၌ ေရေႏြးကုိ ထည့္ေစ၍ နာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ အရွင္ တိႆ မေထရ္ျမတ္၏ ခႏၶာကုိယ္မွ အေပၚရုံသကၤန္းဧကသီကုိယူ၍ ေရေႏြးျဖင့္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေစ ၏ ထုိ႔ေနာက္ ေနပူ၌ လွမ္းေစ၏။အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေသြးျပည္ အလိမ္းလိမ္းကပ္ေန ေသာ အရွင္တိႆ၏ကုိယ္ကုိေရြေနြး ပူျဖင့္ ေရပတ္တုိက္ေပးၾက၏၊ ခဏအၾကာ အေပၚရုံ ဧကသီ ေျခာက္ေသာအခါ၌ဧကသီကုိ ၀တ္ရုံ၍ ခါး၀တ္သင္းပုိင္ကို ေရေနြးျဖင့္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ ေစျပန္၏၊ခႏၶာကုိ ေရမ်ားေျခာက္ေသြ႔သြားခ်ိန္ ေနပူလွမ္းထားေသာ သင္းပုိင္သည္လည္း ေျခာက္ေသြ႔ျပီျဖစ္၍ တစ္ထည္ကုိ၀တ္ တစ္ထည္ကို ရုံေစ၍ ေညာင္ေစာင္း ေပၚ၌ ေလွ်ာင္းေန၏။

ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ မဟာကရုဏာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ုိင္း၀န္းျပဳစုမႈေၾကာင့္ အရွင္တိႆ မေထရ္ျမတ္၏ ခႏၶာကုိယ္သည္လည္း သန္႔ရွင္းေနေတာ့၏၊ အ၀တ္သကၤန္းသည္ လည္းသန္႔ရွင္း ေပေတာ့၏၊ ခႏၶာကုိယ္နွင့္ အ၀တ္သန္႔ရွင္းလာျပီျဖစ္၍ အရွင္တိႆမေထရ္ျမတ္၏စိတ္သည္ လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျဖစ္လာေတာ့၏။ထုိအခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက အရွင္ တိႆမေထရ္၏ ေခါင္းရင္းမွေန၍ ေဖၚျပပါ ဂါထာကုိေဟာၾကားေတာ္မူ၏။
    “ ဤခႏၶာကုိယ္သည္ (စိတ္) ၀ိညာဥ္ကင္းခဲ့ေသာ္ အသုံးမက်ေသာ ထင္းတုံးကဲ့သုိ႔ စြန္႔ပစ္
     အပ္သည္ျဖစ္၍ မၾကာမီသာလွ်င္ ေျမေပၚ၌ အိပ္ရလိမ့္တကား ” ။

ေဒသနာေတာ္အဆုံး၌ ( အသံေနာက္ဥာဏ္ေရာက္ေအာင္ သတိအသိကပ္ကာ နာရင္းရႈမွတ္ေန သည္ျဖစ္၍ ) ပဋိသမိ ၻေလးပါးနွင့္တကြ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ ရဟႏ ၱာ အျဖစ္သို႔ဆုိက္ ေရာက္ ေတာ္မူ၏။ အနီး၌ ရွိၾက ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ပါရမီဓါတ္ခံအား ေလွ်ာ္စြာ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ စသည္ ဆုိက္ေရာက္ေတာ္မူၾက၏။

အရွင္တိႆမေထရ္ျမတ္သည္အရဟတၱဖုိလ္ဆုိက္ေရာက္၍မၾကာျမင့္မီမွာပင္၀ိပါက္နာမကၡႏၶာ
ကဋတၱာရုပ္အၾကြင္းအက်န္မရွိေသာအႏုပါဒိေသသပရိနိဗၺာန္စ၀င္ေတာ္မူသြား၏။ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရား သည္ အရွင္ တိႆမေထရ္၏အေလာင္းေတာ္ကုိ အဂိၢစ်ာပနေခၚမီးသျဂိဳဟ္ျခင္းအမႈ ျပဳေတာ္ မူေစ၍ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ လူနတ္အမ်ား ကုသုိလ္ပြါးေစရန္အတြက္ “ ဓါတု ေစတီ ” တည္ေတာ္မူရန္ ညႊန္ၾကား ေတာ္မူ၏။( သမၼာသမၺဳဒၶ - ပေစၥကဗုဒၶ - ရဟႏ ၱာ - စၾကာ၀ေတးမင္း တုိ႔သည္ေစတီတည္ထုိ္က္သူမ်ား ျဖစ္ပါ၏။ )

ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ အရွင္တိႆမေထရ္၏ လာရားဂတိ ျဖစ္ရာဘုံဘ၀ကို ဘုရားရွင္အား ေမးျမန္းၾက၏။ဘုရားရွင္က အရွင္တိႆမေထရ္သည္ “ ကံ ကိေလသာ ” မရွိေတာ့ျပီျဖစ္၍  လားစရာဂတိ ဘုံဘ၀ မရွိေတာ့၊ တဏွာမရွိရာ ခႏၶာမရွိရာ နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳသြား ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ မိန္႔ၾကား ေတာ္မူ၏။ရဟန္းေတာ္မ်ားကဆက္လက္၍ အရဟတၱဖုိလ္ ေပါက္နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္ေသာမေထရ္ျမတ္ ျဖစ္ပါလွ်က္“ အဘယ့္ေၾကာင့္  ျပည္နာ ေပါက္ျခင္း၊ အရိုးမ်ား အက္ကြဲျခင္း၊နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ ျပဳနုိင္ျခင္းမ်ား ” ျဖစ္ရ ပါသနည္းဟု မိမိတုိ႔ မျမင္ရမျမင္နုိင္ေသာ အရွင္တိႆမထရ္၏ အတိတ္အေၾကာင္းကုိ ေမးေလွ်ာက္ၾက၏ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ ဘုရားသည္ အရွင္တိႆမေထရ္၏အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္း ကုိျပန္ေျပာင္း၍ ေဟာၾကား ေတာ္မူ၏။

ဤဘဒၵကမၻာမွာပင္“ကႆပရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားလက္ထက္ေတာ္”ကာလ.အရွင္တိႆေလာင္း
လ်ာသည္ ငွက္မုဆိုးျဖစ္၍ ငွက္မ်ားကုိ ဖမ္းဆီး၍ ေရာင္းခ်ကာမိမိအသက္ကုိ ဆက္ခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့၏(သူတစ္ပါး အသက္ျဖင့္   မိမိအသက္ ဆက္သူမ်ားသည္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း မစင္ၾကယ္သူမ်ား ျဖစ္ၾက၏၊) ငွက္ မ်ားမ်ားရေသာေန႔၌ ေရာင္းလည္းေရာင္း မိမိအတြက္လည္း ခ်က္စား၏။ေရာင္းခ်၍ မကုန္ေသာအခါ ငွက္မ်ားကုိ မေျပးနုိင္ မပ်ံနုိင္ေအာင္ ေျခေထာက္ မ်ားေတာင္ပန္မ်ားကုိ ရုိက္ခ်ိဳး၍ စုပုံထား၏၊ ( ငွက္ကုိုတစ္ ခါတည္း အေသသတ္ပါက ေနာက္ ေန႔၌ ပုပ္ပြသြားလွ်င္ ေရာင္းမရမည္စုိးေသာေၾကာင့္ အေသမသတ္ပဲ မေျပးနုိင္မပ်ံနုိ္င္ေအာင္ ေျခေထာက္မ်ား ေတာင္ပံမ်ားကုိ ရုိက္ခ်ိဳး၍ စုပုံထားျခင္းျဖစ္၏)

တစ္ေန႔ အရသာရွိလွေသာ ရသေဘာဇဥ္ကုိ ခ်က္ျပီးခ်ိန္ -အိမ္ေပါက္၀၌ ရဟႏ ၱာ အရွင္ျမတ္ တစ္ပါး ဆြမ္းရပ္ ေနသည္ကုိ(အရွင္တိႆမေထရ္ေလာင္းလ်ာ) ငွက္မုဆုိး သည္လွမ္းျမင္ လုိက္၏၊ သင္းပုိင္သကၤန္း တို႔ကုိ   အ၀န္းညီစြာ ၀တ္ရုံ၍ စကၡဳေျႏၵခ်ကာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖင့္ သပိတ္ပုိက္လွ်က္ ဆြမ္းရပ္ေနသည္ကုိ ျမင္ရေသာအခါ အလြန္ၾကည္ညိဳသြား၏။

မိမိသည္(ဘုရားသာသနာၾကဳံေတြ႔ေနပါလွ်က္ဘ၀ေပးအေျခအေနစားတ္ေနေရးအရေက်ာင္းကန္
ဘုရားနွင့္ေ၀းကြာကာငွက္မ်ားကုိသတ္ျဖစ္တ္၍အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳလာခဲ့သည္မွာနွစ္မ်ား လည္းမနည္းေတာ့။လွဴဖြယ္ပစၥည္း အလွဴခံ သဒၶါတရား ဤသုံးပါးစံုမွ ဒါနျပဳျဖစ္သည္တဲ့၊ ယခု ေတာ့လွဴဖြယ္အလွဴခံ သဒၶါတရား သုံးပါးလုံး စုံညီေနေပျပီး၊ အတိတ္က ဒါနနည္းခဲ့၍ ယခုဘ၀ မဲြရသည္၊ယခု မရွိ၍ မလွဴျဖင္လွ်င္ ေနာင္ဘ၀ သံသရာတုိ႔၌လည္း ရွိလာလိမ့္မည္ မဟုတ္ ေတာ့။ မရွိုလု႔ိ မလွဴ မျဖစ္ေစပဲ ရွိတာေလးထဲက ခြဲလွဴမည္ဟု စိတ္ဆုံးျဖတ္ လုိက္၏၊ ထုို႔ေနာက္ အရွင္ျမတ္၏ လက္မွ သပိတ္ေတာ္ကုိ ယူခဲ့၍ အရံသင့္ က်က္ျပီး သားျဖစ္ေသာ ရသေဘာဇဥ္ကို သပိတ္အျပည့္ထည့္၍ အရွင္ျမတ္၏ လက္ေတာ္သို႔ ရုိရုိေသေသ ဆက္ကပ္ျပိီးလွ်င္“ ေျခ လက္ နွဖူး တေတာင္ ဒူး ” ဟူေသာ ထိျခင္းငါးပါး (တည္ျခင္းငါးပါး ) ႏွင့္ ရွိခုိး ဦးခ်ျပီး၍ ဆုေတာင္းေလ၏

( ေကာင္းသစ္ )

ငွက္မုဆုိး ေတာင္းလုိက္သည့္ ဆုမွာ ရိုးရုိးေလးပင္ ျဖစ္၏၊“ အရွင္ျမတ္တုိ႔ သိအပ္ေသာအသိ၏ အထြဋ္ အထိပ္သို႔ ေရာက္ရပါလုိ၏ ”တဲ့။ အမွန္အားျဖင့္ နိဗၺာန္ကိုသာ ဆုေတာင္း လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါ၏။ ရဟႏ ၱာ အရွင္ျမတ္ကလည္း “ ဧ၀ံ ေဟာတု - ေတာင္းသည့္အတုိင္း ျပည့္ေစ သတည္း ” ဟုဆုေပးလုိ္က္၏။အရွင္ တိႆ မေထရ္သည္ ငွက္မုဆုိး ျဖစ္စဥ္ဘ၀က ငွက္မ်ားကုိ ဖမ္းဆီး၍ ေျခေထာက္မ်ားေတာင္ပံမ်ားကုိ ရုိက္ခ်ိဳး ဖ်က္ဆီးခဲ့သည့္ အကု သိုလ္ကံေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္မွာ ျပည္တည္နာမ်ား ေပါက္ျခင္း၊ အရုိးမ်ား ကြဲအက္ျခင္း ဒုကၡကို ခံစားရျခင္း ျဖစ္၏။ကိေလသာ အာသေ၀ါ ကင္းေသာ ရဟႏ ၱာအရွင္ျမတ္ကုိ “ ဆြမ္းတစ္နပ္ ” ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း၍ နိဗၺာန္ကုိ ဆုေတာင္း ( ဆုပန္ ) ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္ျခင္းျဖစ္၏ဟု အတိတ္ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာင္း ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ပါ၏။

အရွင္တိႆမေထရ္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကုိ ဖတ္႐ႈၾကျပီးလွ်င္ “ ေကာင္းကံ ဆုိးကံတုိ႔ကုိ - မိမိသာ ျပန္လည္၍ စံစား ခံသြားၾကရမည္ကုိ ” သတိေကာင္းစြာ မူၾကလွ်က္္ အသိရွိေသာ ဘ၀မွာ အက်င့္လုိက္နုိင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ မေကာင္းမႈမ်ား ေရွာင္ရွား - ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေဆာင္ထားၾကျပီးလွ်င္ အရဟတၱဖုိလ္ေပါက္ နိဗၺာန္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳနိင္ၾကပါေစဟု … ျပီးပါျပီ