ဥပါသကာ ( ၂ )

ဥပါသကာျဖစ္ျပီးလွ်င္ ဥပါသကာသီလ၀ႏၱျဖစ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးျပန္၏၊သီလဟူသည္ ကုိယ္နွင့္ ႏႈတ္ ကုိ လြန္က်ဴးမႈအျပစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚ၍မလာရေအာင္ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္းပင္ျဖစ္၏၊ အနည္း ဆုံး ငါးပါးသီလျမဲေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းရ၏၊ ငါးပါးသီလကုိ ခါး၀တ္ပုဆုိး (ခါး၀တ္ အထည္) ကဲ့သုိ႔ လုံျခဳံေအာင္ ျမဲျမန္ေအာင္ ေစာင့္ထိမ္ဖို႔ အေရးၾကီးပါ၏၊ ထုိ႔ထက္ တတ္နုိင္လွ်င္ကား အာဇီ၀႒ မကသီလ ဥေပါသထသီလ ဆယ္ပါးသီလတုိ႔ကုိလည္း ေစာင့္ထိမ္းနုိင္ပါ၏၊

ငါးပါးသီလကုိ အေလးထားေစာင့္ထိမ္းအပ္ေသာေၾကာင့္ ဂရုဓမၼဟုလည္းေကာင္း၊ ေန႔ေန႔ညည  အျမဲေစာင့္ထိမ္းအပ္ေသာေၾကာင့္ နိစၥသီလဟူ၍လည္းေကာင္း အရိယာသူေတာ္စင္တုိ႔  အသက္ ထက္တန္ဖုိးထား၍ နွစ္သက္ျမတ္နုိးစြာ ေဆာက္တည္က်င့္သုံးအပ္ေသာေၾကာင့္ အရိယာကႏၱ သီလဟူ၍လည္းေကာင္းစသည္ျဖင့္ ေခၚဆုိၾကပါ၏၊

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ မိမိကုိယ္ကုိခံယူထားသူသည္ ဒုတိယအဆင့္အေနအားျဖင့္“ သူ႔ အသက္ သတ္ျဖတ္မႈ၊ သူတပါးပစၥည္းဥစၥာ မတရား ရယူမႈ၊ သူတပါးအိမ္ရာ လြန္က်ဴးမႈ၊တဖက္ သား  အက်ုိဳးစီးပြါးပ်က္စီးေအာင္ လိမ္ညာေျပာဆုိမႈ၊မူးယစ္ေသစာ ေသာက္စားမႈ ” ဟူေသာ  အကုသိုလ္အျပစ္ငါးခုကုိ မလြန္က်ဴးမိွေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းအပ္ပါ၏၊(အက်ယ္ကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အုတ္ျမစ္၌ ဖတ္ရႈနုိင္ပါ၏)။ယင္းငါးပါး လုံျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းမႈရွိေသာ သူေတာ္စင္သည္ ေဘး ေလးမ်ိဳးမွ လြတ္ကင္းခြင့္ ရရိွနုိင္ပါ၏၊

ေဘးေလးမ်ိဳးမွာ - ၁။ မိမိကုိယ္ကုိ စြပ္စြဲျခင္း၊ မေကာင္းမႈ ျပဳလွ်င္ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာသိ၏၊

ငါ မေကာင္းတာျပဳမွိျပီး ျပဳထားျပီးဟု လိပ္ျပာမသန္႔ျခင္း စိတ္မသန္႔ျခင္းသည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊
ယင္းကုိ အတၱာႏု၀ါဒေဘးဟု ေခၚဆုိ၏၊
၂။သူတပါးက စြပ္စြဲျခင္း၊ မေကာင္းျပဳျပီးလွ်င္ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာသိ၏၊ ထုိ႔ေနာက္ ကုိယ္ ေစာင့္နတ္ သိ၏၊ ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က သိလာ၏။ထုိသုိ႔ သိလာေသာအခါ ပတ္၀န္း က်င္က “ မေကာင္းျပစ္ လြန္က်ဴးထားသူကုိ - သူသတ္ သူခုိး စည္းမေစာင့္သူ လူလိမ္ မူးယစ္ ေဆးစဲြသူ ” ဟု စြပ္စြဲ ေျပာဆုိလာၾက၏၊ ယင္းကုိ ပရာႏု၀ါဒေဘးဟု ေခၚဆုိ၏၊
၃။ ျပစ္ဒါဏ္သင့္ျခင္း၊ ရာဇ၀တ္ေဘး ေျပးမလြတ္ ဆုိသည့္အတုိင္း မေကာင္းမႈအျပစ္ လြန္က်ဴး ထားသူကုိ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာရွိသူတုိ႔က ဖမ္းဆီး၍ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ညွဥ္းပမ္းျခင္း စသည္ ျပဳလုပ္တတ္၏၊ယင္းကုိ ဒ႑ေဘးဟု ေခၚဆုိ၏။
၄။ မေကာင္းေသာလားရာ ရွိျခင္း၊ အဓေမၼာ နိရယံ ေနတိ - ဆုိသည့္ အတုိင္း မေကာင္းျပစ္ မေကာင္း ကံ ရွိသူသည္ ေနာက္ဘ၀၌ အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ (ငရဲသုိ႔) က်ေရာက္ရပါ၏၊ယင္းကုိ ဒုဂၢတိေဘးဟု ေခၚဆုိပါ၏၊ သီလလုံျခဳံသူ မေကာင္းမႈဒုစရုိက္ မလြန္က်ဴးသူသည္ ယင္းေဘး ေလးပါးမွ လြတ္ကင္း၍ စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနနုိင္ပါ၏၊

ထုိ႔ျပင္ သီလနွင့္ျပည့္စုံသူသည္ “ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြားေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာအစုကုိ ရျခင္း၊ ေကာင္းသတင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္း၊ ပရိသတ္အလယ္ သြားလာေသာအခါ မရြံမေၾကာက္ ရဲ၀ံ့စြာ သြားလာနုိင္နုိင္ျခင္း၊ စိတ္သန႔္ အတိတ္သန႔္သည္ျဖစ္၍ မေတြမေ၀ ေသရျခင္း၊ေနာက္ဘ၀၌ နတ္ရြာနတ္ျပည္ သုဂတိ၌ျဖစ္ရျခင္း ” ဟူေသာ ေကာင္းက်ိဳးတရားမ်ားကိုလည္း ရရွိနုိင္ပါ၏။

ထုိ႔မွ်မကေသး သီလကုိ “ ကုသုိလ္အားလံုးတုိ႔၏ အစဟုလည္းေကာင္း။ စ်ာန္မဂ္ဖုိလ္ တရားတုိ႔၏ တည္ရာဟုလည္းေကာင္း၊ သမထ၀ိပႆနာတုိ႔၏ မိခင္ဟုုလည္းေကာင္း၊ ပီတိ ပါေမာဇၨတုိ႔၏ျဖစ္ ေၾကာင္းဟုလည္းေကာင္း၊လာဘ္ - နတ္ - ခ်မ္းသာ သုံးျဖာတုိ႔ ရေၾကာင္းဟု လည္းေကာင္း၊မိတ္ေဆြေကာင္း ရေၾကာင္းဟုလည္းေကာင္း၊စသည္ျဖင့္သီလအက်ိဳးကုိ မ်ားစြာ ပင္ ေဟာၾကားထားပါ၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသားတုိင္းသည္ပင္ ပစၥည္းဥစၥာကုန္စရာမလုိပဲ မိမိနွင့္ ေလာက ေဘးကင္း ၾကာင္း ျငိမ္းခ်မ္းေၾကာင္းျဖစ္ေသာ သီလကုိ အထူးပင္ ေစာင့္ထိမ္း အပ္ပါ၏၊
“ သီလရတနာ ျမတ္တန္းဆာကား သတၱ၀ါခပင္း မင္းဆင္းရဲသား မပုိင္းျခားဘူး၊ ေလးပါးမ်ိဳးႏြယ္ ႀကီးငယ္မဆုိ ရြယ္ပ်ိဳရြယ္ရင့္ ဆင္တုိင္းတင့္၏ - မဃေဒ၀ ” ။

အသက္ကုိ “ ဇီ၀ ” ဟုေခၚ၏၊ ယင္းအသက္ မတရားသျဖင့္ ရွင္သန္ျခင္းကို မိစၦာဇီ၀ဟုေခၚ၍ တရားသျဖင့္ ရွင္သန္ျခင္းကုိ သမၼာအာဇီ၀ဟု ေခၚဆုိပါ၏၊။တတိယအဆင့္အေနအားျဖင့္  ဥပါသကာဟူသည္ “ သမၼာအာဇီ၀ - တရားသျဖင့္ အသက္ရွင္သန္ဖုိ႔လည္း လုိအပ္ျပန္ပါ၏၊ တရားသျဖင့္ ရွန္သန္ဖုိ႔အတြက္ “ အဓမၼ - မတရားမႈ ” ကုိေရွာင္ၾကဥ္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏၊ ထုိေရွာင္ ၾကင္ဖြယ္ရာတုိ႔တြင္ “ လက္နက္ကုန္သြယ္ ေရာင္း၀ယ္ျခင္း၊ လူသတၱ၀ါကုိ ကုန္သြယ္ေရာင္း ၀ယ္ျခင္း (လူကုန္ကူးျခင္း)၊အသားကုိ ကုန္သြယ္ေရာင္း ၀ယ္ျခင္း၊ (ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း မ်ား)၊ ေသအရက္(မူးယစ္မွန္သမွ် ) ကုိ ကုန္သြယ္ ေရာင္း၀ယ္ ျခင္း၊အဆိပ္ (ပုိးသတ္ေဆး စသည္) ကုိ ကုန္သြယ္ေရာင္း၀ယ္ျခင္း ” တုိ႔ ပါ၀င္ပါ၏၊ယင္းလုပ္ငန္းတုိ႔ျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းကုိ “ မိစၦာဇီ၀ - မတရားသျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းဟု ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ေဟာၾကားထားေတာ္မူပါ၏၊ ထုိ႔ျပင္ ဒုစရုိက္လြန္က်ဴး၍ ရေသာ စီးပြါးျဖင့္ အသက္ရွင္သန္ေနသူသည္လည္း မိစၦာဇီ၀ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဥပါသကာ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားသူသည္ ယင္းမိစၦာဇီ၀ မတရားေသာ အသက္ ေမြး၀မ္းေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ရာသက္ပန္ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏၊
ဥပါသကာအျဖစ္ ခံယူထားပါလွ်က္ “ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား မရွိ၊ ေစာင့္ထိမ္းမႈ သီလမရွိ၊ ေကာတုဟလ မဂၤလာကုိ ယုံၾကည္၏၊ မဂၤလာကုိ ယုံၾကည္၍ ကံကုိ မယုံၾကည္၊ သာသနာ ေတာ္၏အျပင္ဘက္၌ အလွဴခံကုိရွာမီွး၍ သာသနာ့အျပင္ဘက္၌ ေကာင္းမႈကုိ ေရွးဦးစြာ ျပဳ၏ ”၊
ထုိသူမ်ိဳးကုိ “ ဥပါသကာ ဒြန္းစ႑ား ၊ဥပါသကာ ညစ္၊ ဥပါသကာ အည့ံစားဟု ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားက ေဟာၾကားထားေတာ္မူပါ၏။

ထုိ႔ေနာက္ “ ရတနာသုံးပါး ကံ ကံ၏အက်ဳိးကုိသာ ယုံၾကည္ျခင္း၊ ငါးပါး ရွစ္ပါး ဆယ္ပါးစေသာ အက်င့္ သီလႏွင့္ျပည့္စုံျခင္း၊ ကာမဂုဏ္နွင့္စပ္ေသာ အာရုံေခၚ ျမင္ၾကားနံ ေတြ႔ထိမႈတုိ႔ကုိစြဲသိ၍
ေကာတုဟလမဂၤလာအယူကုိ မစြဲမယူျခင္း၊ ျမင္ၾကားနံေတြ႔ထိေသာ မဂၤလာမႈကုိ မယုံၾကည္မူ ၍ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကံတရားကုိသာ ယုံၾကည္ျခင္း၊ ဘုရားအဆုံးအမေခၚ သာသနာေတာ္ တြင္း၌သာ ေရွးဦးစြာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ ျပဳလုပ္ရွာမွီးျခင္း ” ဟူေသာ အဂၤါငါးရပ္နွင့္ ျပည့္စုံ ေသာ  ဥပါသကာကုိ ဥပါသကာရတနာဟုလည္းေကာင္း ဥပါသကာ ပဒုမၼာဟုလည္းေကာင္း ဥပါသကာ ပု႑ရိကဟုလည္းေကာင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ဥပါသကာ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားသူမွန္သမွ်သည္ အထက္ပါ ေဖၚျပခဲ့ေသာ ဥပါသကာ ေကာင္းျခင္းဂုဏ္တုိ႔နွင့္ ျပည့္စုံေအာင္ က်င့္သံုး ေနထုိင္နုိင္ၾကပါေစဟု
ဆႏၵျပဳ တုိက္တြန္းအပ္ပါ၏ .. ျပီးပါျပိီ။ ေကာင္းသစ္။