ပုဏၰာေထရီ ( ၂ )

တစ္ေန႔၊ ထုိတစ္ေန႔ေပါ့ ၊ က်မဘ၀ကုိ ေျပာင္းလြဲေစေသာေန႔လို႔ အစက မထင္မွတ္မိဘူး၊ ေနာက္ျပန္စဥ္း စားၾကည့္ေတာ့မွ အဲဒီေန႔ဟာ က်မဘ၀ကို ေျပာင္းလြဲေစေသာ ေန႔ဆိိုတာ က်မသိလာရတာပါ။
အခ်ိန္ကာလအားျဖင့္ ေအးခ်မ္းေသာ ေဆာင္းလရာသီ၊ေငြႏွင္းမႈံ ျဖဴလြလြေလးမ်ားက ေနရာအႏ႔ွံ တဖြါး ဖြါးက်၍ မင္းမူေနခ်ိန္၊ ေအးခ်မ္းလွစြာေသာ ေ၀လီေ၀လင္း နံနက္ခင္း ..။

က်မ ေရအုိးေလးခါးေစာင္းတင္ျပီးေတာ့ ေရခပ္ဖုိ႔ရာ ျမစ္ဆိပ္ဆီသို႔ ခပ္သုပ္သုပ္ေလး လွမ္းလာ ေနမွိတယ္၊ မ်က္ဆိပ္ေရာက္တယ္ဆုိရင္ပဲ ေရအုိးေလးထဲ ေရးထဲ့အျပီး လွည့္ျပန္မည္အလုပ္ ေမးရုိက္သံ သဲ့သဲ့ကုိ အမွတ္မထင္ၾကားမွိလုိက္ပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ အသံၾကားရာ လွမ္းၾကည့္လုိက္ ေတာ့ ေ၀ဒပညာရွိ ပုဏၰားႀကီးကုိ အမွတ္မထင္ ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္၊ ပုုုုဏၰားႀကီးဟာ ေရထဲမွာ ငုပ္လုိက္ ေပၚလုိက္ ပါးစပ္ကလည္း ဂါထာမႏၱာန္မ်ားကုိ တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေနလုိက္္၊ ခဏ ၾကာေတာ့ ကမ္းေပၚတက္လာပါတယ္၊ ခႏၶာကုိယ္ တစ္ခုလုံးလဲ စုိရႊဲေနပါတယ္၊ ဦးေခါင္းဆံပင္မွ ေရစက္ေလးမ်ားလဲ တစက္္ခ်င္း စီးက်ေနပါတယ္၊ ပုုဏၰားႀကီးရဲ႕ တုန္တုန္ခုိက္ခုိက္နဲ႔ တီးခပ္ လိုက္တဲ့ ေမးရိုးရုိက္သံ သဲ့သဲ့နွင့္ ေစာင္းသံယဲ့ယဲ့ေလးကုိ က်မၾကားေနရပါတယ္။

က်မ ပုဏၰားႀကီးကုိ သိပ္သနားသြားမွိတယ္၊ က်မလို ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ ခံနုိင္ရည္ရွိသူေတာင္မွ ေဆာင္း တြင္းရဲ႕ အေအးဒါဏ္ကုိ ၾကိတ္မွိတ္ သိခံေနရတယ္၊ ကြ်န္ဘ၀ အရွင္သခင္ရဲ႕ မ်က္နွာကို ၾကည့္ေနရလို႔သာ ေစာေစာစီးစီး မထခ်င္ေသာ္လည္းထ၊မခပ္ခ်င္ေသာ္လည္းခပ္ေန ရတယ္၊ကြ်န္ဆုိေတာ့ ကြ်န္တာ၀န္ ေက်ပြန္ရမယ္၊ က်မ တာ၀န္ေက်မွ သူတုိ႔ရဲ႕ ျငဴစူမူ ႀကိမ္း ေမာင္းမႈမွ ကင္းေ၀းမည္ မဟုတ္ပါလား။ ပုုဏၰား ႀကီးရဲ႕ ဥပဓိၾကည့္ရတာ ပညာတတ္ထဲက ျဖစ္ရမယ္၊ သူဘာေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး ေရငုတ္ေစာင္းတီး (က်မနားမလယ္တဲ့) မႏၱာန္ေတြ ျငီးးျပေနရတာပါလိမ့္“ မသိ ေမး၊ မစင္ ေဆး ” တဲ့၊ ေမးၾကည့္မွ ဟုတ္တယ္ သူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ သေဘာအမွန္ုကုိ ေမးၾကည့္မွ သိႏုိင္မယ္၊

အုုိပုဏၰားႀကီး က်မဟာ အရွင္သခင္ေတြရဲ႕ ေအာ္ေငါက္မွာ ေၾကာက္ရလိ႔ု ေစာေစားစီးစီး ေရခပ္ဆင္းလာ ရပါတယ္၊ အရွင္ ပုဏၰားႀကီးကေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိ ေၾကာက္လုိ႔ ေစာေစာ စီးစီးေရခ်ိဳးျပီး ေစာင္းတီး မႏၱာန္ ေတြ ျငီးေနရတာပါလဲ၊ အိမ္က အဖြါးႀကီးကုိ ေၾကာက္ရလုိ႔မ်ား လားပုုဏၰားႀကီးရဲ႕၊
သယ္ . သေပါက္မေလး ထင္ရာေတြေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔၊ ဘယ္ကလာ အိမ္က အဖြါးႀကီးကုိ ေၾကာက္ရမွာလဲ၊မႏၱာန္ရြတ္ဖတ္ ကုသုိလ္ဓါတ္ေတြ တုိးေအာင္လုပ္ေနတာ၊ေနာက္ျပီးအကုသုိလ္  အညစ္အေၾကး ေတြ ေဆးေၾကာေနတာေလ၊ ၾကီးႀကီးငယ္ငယ္ မည္သူမဆုို မေကာင္းမႈေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ျပဳထားထား အစိရ၀တီျမစ္ေရနွင့္ ေဆးေၾကာလို္က္ရင္ အကုသုိလ္ မွန္သမွ် အကုန္ေပ်ာက္ျပီ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ သြားတယ္၊ ဒါကုိ “ ဥကသုဒၶိ - ေရေဆးက်င့္စဥ္ ” လုိ႔ေခၚတယ္၊ ခႏၶာကုိယ္ေရေဆးလုိက္လို႔ မေကာင္းမႈမွ စင္ၾကယ္သြားေတာ့ မေကာင္းက်ိဳးေတြ လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ ကေလးမေလးလည္း အညစ္အေၾကး ေတြ ေျပာင္ခ်င္ရင္ ေရးဆင္း ခ်ိဳုးလုိက္ေလ၊ ( ဥဒကသုဒၶိ - က်င့္စဥ္ကုိ လက္ခံသူမ်ားသည္ ေန႔ခင္းျပဳသမွ် အကုသုိလ္ကုိ ညေနခ်မ္းအခါ ေရခ်ိဳး၍ ေဆးေၾကာပစ္၏၊ ညခ်မ္းအခါ လြန္က်ဴးေသာ အကုသိုလ္ကို လည္း နံနက္အခါ ေရခ်ိဳး၍ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆးေၾကာေလ့ရွိၾက၏၊)

ေတာ္ပါျပီး ပုဏၰားႀကီးရယ္ အလုိလုိမွ ခ်မ္းရတဲ့အထဲ၊ ေရမ်ားခ်ိဳးလိုက္လုိ႔ကေတာ့ ေအးစိမ့္ လြန္းလုိ႔ လူပါ ေရခဲတုန္းျဖစ္သြားမွာ စုိးရတယ္၊ဒါနဲ႔ မသိလုိ႔ ေမးပါရေစ ပုဏၰားႀကီး ဒီ “ ဥဒက သုဒၶိ ” က်င့္စဥ္ကုိ ဘယ္ဓမၼဆရာကမ်ား ေဟာလုိက္တာပါလဲ၊ သူ႔ေဟာၾကား ခ်က္အတုိင္း ဆုိရင္ေတာ့ ေရထဲမွာ အျမဲစိမ္ေနတဲ့ ဖားေတြငါးေတြ လိပ္ေတြ နဂါးေတြ မိေခ်ာင္းေတြ ေရေနသတၱ၀ါ မွန္သမွ်ဟာ ေသျပီးရင္ ေနာက္ဘ၀ နတ္ျပည္ခ်ည္း အားလုံး ေရာက္ၾကမွာ ေပါ့ေနာ္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ စား၀တ္ေနေရးအရ လုိင္စင္ရ မရ ႏြားသတ္သမားေတြ ၀က္သတ္ သမားေတြ သုိးဆိတ္သတ္တဲ့သူေတြ၊ ေရလုပ္သားေတြ ငွက္မုဆုိး သားမုဆုိးေတြ ၊ ခုိး၀ွက္ သတ္ျဖတ္ေနတဲ့သူအားလံုးဟာလည္း ေဟာဒီအစိရ၀တီျမစ္ေရကုိ ခ်ိဳးလိုက္တာနဲ႕ မေကာင္း မႈမွန္သမွ် အကုန္ ပေပ်ာက္စင္ၾကယ္သြားမွာေပါ့ေနာ္၊ဒါဆုိ သူတုိ႔လည္းေသရင္ နတ္ျပည္ ေရာက္မွာေပါ့၊ေနာက္ျပီးစဥ္းစရာတစ္ခု ရွိေသးတယ္ပုဏၰားႀကီးရဲ႕၊ ေဟာဒီအစိရ၀တီျမစ္ေရဟာ မေကာင္းမႈေတြကို ေမွ်ာပစ္လုိက္တယ္ဆုိရင္ ေကာင္းမႈေတြလည္း ဘာတစ္ခုမွ က်န္မွာ မဟုတ္ ေတာ့ဘူး၊အကုန္လုံး ေျပာင္သြားေတာ့မွာပဲေနာ္၊ ဒါဆုိ ေကာင္းက်ဳိးေတြ ဘယ္ရႏုိင္ပါေတာ့မလဲ၊

က်မ ယုတၱိေဘဒနည္းကုိ ေျပာျပမယ္၊ က်မဟာ မိန္းမသားဆုိေတာ့ ပုိျပီးေတာ့ အသန္႔အျပန္႔ ၾကိဳက္ပါ တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္ သန္႔ရွင္းေအာင္ ေရခ်ိဳးျဖစ္တယ္၊ အဲဒီအခါ သတိထားမိတာက ေရဟာ အညစ္အေၾကးကိုသာ ေရြးျပီး ေျပာင္စင္ေစတာ မဟုတ္ဘူး၊ က်မ ခႏၶာကုိယ္ မွာ ေခ်ဆုံးေခါင္းဆုံး လိမ္းက်ံထားတဲ့ ခပ္သင္းသင္းေလး “ ေမြးပ်ံ႕ေန ” တဲ့ သနပ္ခါးေလးေတြကုိလည္း သူက ေျပာင္စင္ ေအာင္ ေဆးေၾကာသြားတယ္ ဆုိတာပါပဲ၊ အညစ္အေၾကးနွင့္အကုသုိလ္ သနပ္ခါးနွင့္ကုသုိလ္ ႏႈိင္းျပရရင္ က်မရဲ႕ ယုတိၱေဘဒ ဥပမာဟာ မရုိင္းေလာက္ပါဘူးေနာ္ ပုဏၰားႀကီး။ အဲဒီလုိဆုိရင္ ပုဏၰားႀကီးဟာ ေဟာဒီ အစိရ၀တီျမစ္ေရကုိ ခ်ုဳိးလုိက္လုိ႔ အကုသုိလ္သာမက ကုသုိလ္ေတြပါ ေျပာင္သြားေတာ့မွာေပါ့၊ဒါဆုိ ပုဏၰား ႀကီးမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္လည္း ဘာတစ္ ခုမွမက်န္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္ သင့္ပါ တယ္ေနာ္၊၊က်မရဲ႕ ယုတိၱေဘဒကုိ စဥ္းစားၾကည့္ပါအုံး ေ၀ဒပညာ တဖက္ကမ္းခပ္တတ္တဲ့ ပုဏၰားႀကီးရဲဲဲဲ႕။
တကယ္ေတာ့ မေကာင္းက်ိုဳးကုိ မလုိလားရင္ “ မေကာင္းမႈျဖစ္တဲ့ အျပဳအမူ အေျပာအဆုိ အၾကံ အစည္ေတြကုိ ” ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ေရွာင္ၾကင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေဆာင္းရာသီရဲ႔ အေအးဟပ္မႈနဲ႔ အစိရ ၀တီျမစ္ေရရဲ႕ အေအးဓာတ္တုိ႔ျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ မညွင္းဆဲပါေတာ့နွင့္ ပုဏၰာၾကီးရယ္။

ပုဏၰားႀကီး ေတြေ၀သြား၏။ သူ ယုတိၱေဘဒကုိ စဥ္းစားေန၏၊ စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားေနရင္းမွ အလင္းတန္း တစ္ခု သူ႔ ဥေဏွာက္ထဲသုိ႔ စီး၀င္သြား၏၊ ဟုတ္တယ္ ကေလးမေလးေျပာတာ သဘာ၀က်တယ္၊ အကု သုိလ္ကုိ ေရႏွင့္ေဆးလို႔ ေျပာင္တယ္ဆုိတာ မျဖစ္နုိင္တဲ့ “ ဒႆန ” တစ္ခုပဲ။ ငါဟာ ကေလးမေလး ေတြးတဲ့ ယုတိၱေဘဒနည္းကုိ မေတြးမိွဘူး၊ က်မ္းစားထဲက အတုိင္းပဲ ယုံၾကည္ျပီး က်င့္ေနမွိတယ္၊ ပညာဟာ သင္ယူဖုိ႔သက္သက္သာ မဟုတ္ပဲ၊ ေတြးေခၚ ဖုိ႔လည္းပါတယ္ဆုိတာ ငါသတိမထားမိွလိုက္တာပဲ၊ ေ၀ဘန္စဥ္းစားမႈကင္းစြာ က်မ္းစာထဲက အတုိင္း ယုံၾကည္ရမယ္ဆုိရင္ ဒါေဘာင္ခပ္ထားတာပဲ။ ေဘာင္ ခပ္ ထားတယ္ဆုိမွေတာ့ စဥ္းစားေတြးေခၚခြင့္ကုိ ပိတ္ပင္လုိက္တာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ယေန႔ေတာ့ “ ေဘာင္ခပ္ မႈ ” ရဲ႕ ေနွာင္ၾကိဳးမွ ငါလြတ္ေျမာက္ျပီ၊ ဒါ ကေလးမေလးရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ပဲ၊သူမဟာ အမွန္ကုိ ညြန္ျပတဲ့ ငါ့ဆရာျဖစ္သြားျပီး၊ ဆရာျဖစ္သြားျပီးဆုိေတာ့ ဆရာစားေပးရမွာေပါ့၊ ပုဏၰားႀကီးသည္ အပိုပါလာေသာ အေပၚရုံျခဳံထည္ကုိ လက္ကကုိင္ျပီး ေတာ့ ကြ်န္မေလး ပုဏၰဘက္လွည့္ကာ “ လမ္းမွားေလွ်ာက္ေနတဲ့ ငါ့ကုိ ျမင့္ျမတ္ျဖဴစင္တဲ့ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ညႊန္ျပတဲ့သင့္ကုိ ဆရာစားအျဖစ္ ဒီ အေပၚရုံျခဳံထည္ကုိ ေပးပါ၏၊ လက္ခံယူပါ ” ဟု အေပၚရုံျခဳံထည္ကုိ လွမ္းေပး လုိက္ေလ၏၊

က်မေလ ၀မ္းသာလုိက္တာ၊ အေပၚရုံျခံဳထည္ ေပးလုိ႔ ၀မ္းသာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊တကယ့္ေ၀ဒ  ပညာရွင္ႀကီးက ကြ်န္ျဖစ္တဲ့ က်မရဲ႕စကားကုိ အမ်ိဳးဇာတ္မခြဲျခားပဲ လက္ခံသေဘာေပါက္သြား လုိ႔  ၀မ္းသာလုိက္တာလု႔ိ ေျပာတာပါ၊ ပုဏၰားဆုိတာ ဇာတ္ျမင့္သူလုိ႔ သူတုိ႔ကိုသူတုိ႔ ယူဆထား ၾကတယ္၊ က်မတို႔ ကြ်န္ေတြကုိေတာ့ ဇာတ္အနိမ့္ဆုံးလို႔ သူတို႔က သတ္မွတ္ထားၾကတာ၊အခု ေတာ့ အမွန္တရားကုိ ျမတ္နုိးတတ္တဲ့ ပညာရွင္ပီပီ သူ႔ကုိ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ညႊန္ျပေပးလို႔ ဆရာစားအျဖစ္ အေပၚရုံျခံဳထည္ က်မကုိ ေပးေနျပီေလ၊ က်မ အ၀တ္အစား အၾကြား မမက္ပါ ဘူး  ဒါေၾကာင့္  ပုဏၰားႀကီးကုိ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။

                                                      (ဆက္ရန္) ေကာင္းသစ္