လူနတ္နိဗၺာန္ သုံးတန္ေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးကို အမိအဖသည္ မျပဳႏုိင္၊ တစ္ပါးေသာေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္ လည္း မျပဳစြမ္းႏုိင္ကုန္၊ထုိလူနတ္နိဗၺာန္ သုံးတန္ေသာ ခ်မ္းသာမ်ိဳးကုိ ေကာင္းစြာထားအပ္ေသာ
စိတ္သည္သာလွ်င္ ထိုမိဖေဆြမ်ိဳးတုိ႔ထက္ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ ျပဳစြမ္းႏုိင္၏။
(ဓမၼပဒ)
လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း နွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္ခန္႔က ေသာေရယ်ျမဳိ႕ေတာ္၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအံံ့ၾသ ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခု။
ဓမၼစၾကာ တရားဦး ေဟာေတာ္မူဖုိ႔ရန္ ကာသိတုိင္းတြင္ အက်ဳံး၀င္သည့္ ဗာရာဏသီျပည္ မိဂ ဒါ၀ုန္ ေတာစခန္းသုိ႔ ငါဘုရား ၾကြေတာ္မူအံ့။ ပညာမ်က္စိ အကဏ္းသဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ ေလာက၌ ( ပညာအလင္းရဖုိ႔ရန္) အျမိဳက္စည္ႀကီးကုိ ငါဘုရားစတင္၍တီးခတ္ေတာ္မူအံ့။
မိဂဒါ၀ုန္အသြား လမ္းခရီးအၾကား၌ ေတြ႔ေသာ(ေနာင္အခါ ရဟႏၱာ ျဖစ္မည့္ ) ဥပက တကၠဒြန္း ကုိ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားျဖစ္ပါ၏၊ဘုရားရွင္သည္ သာသာနာေတာ္ကုိ ဓမၼစၾကာ စည္ေတာ္ ရြမ္း၍ စတင္ ဖြင့္လွစ္ေတာ္ မူခဲ့ေပ၏၊
ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ျဖင့္ အရိယာအျဖစ္ေရာက္ေအာင္ စတင္၍ စြမ္းေဆာင္ေတာ္မူခဲ့၏၊ထုိ႔ ေနာက္ အနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူ၍ အရိယာအျမင့္ဆုံးအဆင့္ “ ရဟ ႏ ၱာ ” အျဖစ္ သုိ႔ ျမွင့္တင့္ေတာ္ မူခဲ့၏၊
ထုိ႔ေနာက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက အရွင္ေကာ႑ည အရွင္၀ပၸ အရွင္ဘဒၵိယ အရွင္မဟာနာမ္ အရွင္အႆဇိ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တုိ႔ကုိ သာသနာအလင္း ကမၻာခ်ဥ္းေအာင္ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔ “ နဲနဲႏွင့္ က်ဲက်ဲ၀ုိင္း ” စနစ္ျဖင့္ တလမ္းတည္း နွစ္ပါးမသြားပဲတစ္ပါးတစ္ေနရာဆီ ၾကြခ်ီၾကရန္ လမ္းညြန္ ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
သာသနာျပဳရာ၌ ဘုရားရွင္သည္ ျခိမ္းေျခာက္ေသာ “ ဓား ” မုိး စနစ္ကုိလည္း မက်င့္သုံးခဲ့ေပ၊ ေသြးေဆာင္ေသာ “ ပစၥည္းေပး” စနစ္ကုိလည္း မက်င့္သုံးခဲ့ေပ။
အမွန္တရားကုိသာ ညႊန္ျပ၍ သာသာနာ ျပဳေတာ္မူခဲ့ေပသည္၊ ဘုရားရွင္သည္ နတ္ျပည္ကုိ ျပ၍ ေျမွာက္ျခင္းလည္း မဟုတ္၊ ငရဲကုိ ျပ၍ ေျခာက္ျခင္းလည္း မဟုတ္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပရန္အတြက္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာမွ ေျမွာက္စရာလည္း မလုိ၊ ေျခာက္စရာလည္း မလုိေပ၊ ထီးနန္းစည္းစိမ္ မိသားစု အေျခြအရံ မ်ား စြာကုိ စြန္႔လြႊတ္၍ အမွန္တရားကုိ ရွာေဖြခဲ့သူ ျဖစ္၏၊ အမွန္တရားကုိ တင္ျပခဲ့သူ ျဖစ္ပါ၏၊ အမွန္ တရားကို ေလာကထဲေရာက္ေအာင္ ခ်ျပသူသာ ျဖစ္ပါ၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား သည္အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း ညြန္ျပေတာ္မူျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ တနည္း အားျဖင့္ “ အပါယ္ သုဂတိ နိဗၺာန္ ” လမ္းျပ ေျမပုံအမွန္ကုိသာ ညႊန္ျပျခင္း ျဖစ္ပါ၏၊ ယုုံခ်င္ယုံ မယုုံခ်င္ေန. ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ မေလွ်ာက္ခ်င္ေန . ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ခြင့္ ျပဳထားပါ၏။
ဘုရားရွင္သည္ သူ႔ေဟာၾကားခ်က္တရားေတာ္ကုိ ေ၀ဘန္ခြင့္မရွိဟုလည္း ပိတ္ပင္မထား၊ ငါ ဘုရား၏တရားကုိ မယုံၾကည္သူ အပါယ္သြားမည္ဟုလည္း ျခိမ္းေျခာက္မထား၊အမွန္တရားကုိ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္ပုိင္ ဆုံးျဖတ္၍ ယုံၾကည္ရန္ ခြင့္ျပဳထားပါ၏၊ ယင္းကုိ “ကာလာမ သုတၱန္ ” ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္လည္း သိသာနုိင္ပါ၏၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိေသာ အာဏာရွင္ဘုရင္မင္းမ်ား၊ အလွည့္က်မင္းျပဳၾကေသာ လိစၦ၀ီ မင္းမ်ား၊ေ၀ဒက်မ္း တဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ေျမာက္သည့္ ေ၀ဒပညာရွင္မ်ား သူေဌး သူၾကြယ္မ်ား အႏုပညာရွင္မ်ားအျပင္ ကြ်န္အမႈလုပ္ လူတန္းစားမ်ားသည္ပင္ အသိႏွင့္ယွဥ္ေသာ ယုံၾကည္ ခ်က္ျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိး ကုိးကြယ္လာၾကေပသည္။ ဗုဒၶသာသနာကို ကုိးကြယ္ ၾကျခင္းသည္ ေၾကာက္၍ကိုးကြယ္ရျခင္းမဟုတ္ ၾကည္ညိဳ၍ ကိုးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
ဤသည္မွာ သာသနာျဖန္႔ျခင္း ျပန္႔ျခင္းႏွင့္စပ္၍ သိမွတ္ဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ပါ၏၊ယင္းပဥၥ၀ဂီၢငါးပါးမွ စတင္၍ ျပန္႔နွံ႔ခဲ့ေသာ သာသနာေတာ္သည္ ေသာေရယ်ျမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေရာက္ရွိလာ ျပီျဖစ္ပါ၏၊
ေသာရယ်သူေဌးသားသည္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနွင့္အတူ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ား ျခံရံလွ်က္ ေရခ်ိဳးသြား ရန္ ယဥ္ငယ္ေလးျခင့္ေရခ်ိဳးဆိပ္သုိ႔ ခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ ခပ္ေမာ့ေမာ့ ခပ္ေသာ့ေသာ့ေလး သြားေန ၏။အရွင္ကစၥည္းမေထရ္သည္ ေသာရျမိဳ႔သုိ႔ဆြမ္းခံၾကြရန္ ျမိဳ႕ျပင္္တစ္ေနရာ သစ္ပင္ေအာက္၌ သကၤန္းရုံေနေတာ္မူ၏၊ထုိအခုိက္ထုိေနရာသုိ႔ေသာရယ် သူေဌးသားတုိ႔အုပ္စု ေရာက္သြားၾက၏။
ေသာေရယ် သူေဌးသားသည္ အရွင္ကစၥည္း မေထရ္ျမတ္ကုိ ၾကည့္၍ “ မသင့္မတင့္နွလုံးသြင္း မိေလ၏။ အရွင္ျမတ္သည္ ဥပဓိသမၸတိၱလည္း ျပည့္စုံ၏၊အသားအေရကလည္း ေရႊအဆင္းကဲ့သုိ႔ ၀ါ၀င္းအိစက္ေန၏၊ ဘာသာေရးတစ္ေယာက္ အျမင္ျဖင့္ၾကည့္ရလွ်င္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဥပဓိပုိင္ ရွင္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္၏၊ သမဏာနဥၥဒႆနမဂၤလာ ကုသုိလ္တရား တုိးပြါးေၾကာင္း အက်ိဳး မ်ား ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္၏၊
သို႔ေသာ္ ေသာေရယ်သည္ ယင္းသို႔ မေတြး ၊ အရွင္ျမတ္ကို ၾကည့္၍ “ ဤအရွင္ဟာ ငါ့ရဲၾကင္ ယာျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ၾကင္ယာရဲ႕အဆင္းဟာ ဤရဟန္းေတာ္ အဆင္းကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ ” ဟု ေဖာက္ျပန္ေသာစိတ္ ေဖာက္ျပန္ေသာ အေတြးကုိ ေတြးမွိေလ၏။
ကံတရားသည္ ဆန္းၾကယ္ေပစြ၊ ယင္းစိတ္ ယင္းအေတြး ျဖစ္လုိက္သည္နွင့္တစ္ ျပဳိင္နက္ထဲမွာ ပင္ေသာေရယ်သည္ အမ်ိဳးသားဘ၀မွ အမ်ိဳးသမီးဘ၀သို႔ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း ေျပာင္းလဲသြား ေတာ့၏၊ယင္းအျဖစ္ကုိ က်န္သူငယ္ခ်င္း မသိ၊က်န္အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားလည္း မသိၾကေပ၊သိသည္ ကား ကာယကံရွင္ ေသာေရယ် တစ္ေယာက္ထဲပင္။
စိတ္ေဖါက္ျပန္မႈေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ခုလုံးေဖါက္ျပန္သြားျခင္းျဖစ္၏။ရွက္တတ္သူအဖုိ႔ေတာ့ မ်က္နာ ပင္ ျပ၀ံံ့စရာ မရွိေတာ့ေပ၊ မသင့္ေသာအေတြး ေဖါက္ျပန္ေသာဘ၀ သူတုိ႔ မရိပ္မွိခင္ ငါဆင္း သြားမွ ျဖစ္မယ္ . ဤသို႔ေတြး၍ ယဥ္ငယ္မွဆင္း၍ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ေခ်ဦးတည့္ရာ သြားေန မွိ၏။
သူ႔ကို သူ႔အသိုင္းက ဘယ္သူမွ မမွတ္မိေတာ့၊ သူကုိ ျမင္လုိက္၏၊ သုိ႔ေသာ္ သူမွန္းေတာ့ မသိ လုိက္ၾကေပ၊မသိလုိက္ၾက၍လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းနွင့္ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူေပ်ာက္ ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ၾက၏၊ မေတြ႔၊ သူတုိ႔ ျမင္လုိက္ပါလွ်က္ မေတြ႔လုိက္ၾကျခင္း ျဖစ္၏၊
ရွာ၍ မေတြ႔ေသာအခါ သူေရခ်ိဳးျပီး အေရးႀကီး အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိလို႔ အျမန္ျဖစ္သြားတာ ျဖစ္မည္ ဤသို႔ ေတြးလုိက္ၾက၏၊ ဤအေတြးသည္ သူတုိ႔၏စိတ္ကုိ ေပ့ါပါးသြားေစ၏၊ သူတုိ႔ ေရခ်ိဳးၾက၏။ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ အိမ္သုိ႔ ျပန္သြားၾက၏၊
မင့္တုိ႔ သခင္ေလး ေသာေရယ် ဘယ္မွာလဲ . ေသာေရယ်၏ မိဘမ်ားက ဆီးၾကိဳ၍ ေမလုိက္ ေသာေမးခြန္းျဖစ္၏၊ မိဘဟူသည္ သားသမီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးႀကီး ကေလးေလး လိုပင္ ျမင္ေန သူျဖစ္၏၊ ဘယ္သြားသြား ေသာကျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသူ ျဖစ္၏၊ဤသည္ မွာလည္း သားသမီး အေပၚထားေသာ မိဘတို႔၏ေမတၱာ မိဘတုိ႔၏ သံေယာဇဥ္ပင္ ျဖစ္၏၊
သခင္ေလး ေရခ်ိဳးအျပီး အေရးႀကီးကိစၥရွိဳလို႔ အိမ္ျပန္သြားတယ္ မွတ္ေနတာ. ဒါဆုိ သခင္ေလး မေရာက္ေသးဘူးေပါ့၊သူတုိ႔၏ အသံမ်ား တုန္ယင္ေန၏၊ သူတုိ႔နွင့္အတူသြားသူ ျပန္မလာတာ ျပန္မပါတာ သူတုိ႔မွာလည္း တာ၀န္ မကင္းဘူး မဟုတ္ပါလား။သူတုိ႔ အသံမ်ား တုန္ေနၾက၏၊ သူတုိ႔ထက္ သခင္ေလး ေသာေရယ်၏မိဘမ်ား၏ ရင္မ်ားက ပုိ၍ပုိ၍ တုန္ေနပါ၏၊
ဒါ.. ဒါဆုိ သာေလး တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနျပီးလား ၊ ဘုရား ဘုရား သားေလး ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ေသာေရယ်၏ မိဘမ်ားသည္ သူ ခ်ိဳးတတ္သည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္မ်ား သူ သြား တတ္သည့္ေနရမ်ားသုိ႔ လူစုခဲြ၍ သားေပ်ာက္ ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ရေတာ့၏၊ မိဘမ်ား၏ ႏွလုံးအိမ္၌ သားသံေယာဇဥ္မွ ေပါက္ဖြါးလာေသာေသာကအပူ မီးေတာက္မီလွ်ံတုိ႔သည္ (ႏွစ္လုံးသားကုိ ညွစ္၍ညွစ္၍ တဖ်စ္ဖ်စ္ ) ေလာင္ကြ်မ္းေနေလျပီ။ အခုိးမထြက္ေသာ မီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ား ေပတကား။
အခ်ိန္ကုန္၍ ရွာေဖြသူလူကား စုံေပျပီ၊ လုိေနသည္ကား သားေလး သခင္ေလး ေသာေရယ်။
မိဘမ်ား၏ မ်က္၀န္းအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား စီးၾကေန၏၊ မ်က္ရည္ႏုေတာ့မဟုတ္၊ အပူေၾကာင့္ တလိမ့္လိမ့္ စီးက်ေနေသာ မ်က္ရည္ၾကမ္းမ်ား၊ ထုိ႔ေနာက္ တစ္႐ႈိက္႐ႈိက္ ငုိသံမ်ား …၊
ေသာေရယ်၏ ၾကင္ယာႏွင့္ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ား ထုိ႔ေနာက္ အလုပ္ေကြ်းမ်ား၏မ်က္၀န္း၌ လည္း သနားစဖြယ္ မ်ည္ရည္စမ်ား တလိမ့္လိမ့္ စီးက်လွ်က္… သူတုိ႔လည္း ေသာက ကုိယ္စီႏွင့္ပါတကား။
ေကာင္းသစ္
ဓမၼစၾကာ တရားဦး ေဟာေတာ္မူဖုိ႔ရန္ ကာသိတုိင္းတြင္ အက်ဳံး၀င္သည့္ ဗာရာဏသီျပည္ မိဂ ဒါ၀ုန္ ေတာစခန္းသုိ႔ ငါဘုရား ၾကြေတာ္မူအံ့။ ပညာမ်က္စိ အကဏ္းသဖြယ္ျဖစ္ေနေသာ ေလာက၌ ( ပညာအလင္းရဖုိ႔ရန္) အျမိဳက္စည္ႀကီးကုိ ငါဘုရားစတင္၍တီးခတ္ေတာ္မူအံ့။
မိဂဒါ၀ုန္အသြား လမ္းခရီးအၾကား၌ ေတြ႔ေသာ(ေနာင္အခါ ရဟႏၱာ ျဖစ္မည့္ ) ဥပက တကၠဒြန္း ကုိ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားျဖစ္ပါ၏၊ဘုရားရွင္သည္ သာသာနာေတာ္ကုိ ဓမၼစၾကာ စည္ေတာ္ ရြမ္း၍ စတင္ ဖြင့္လွစ္ေတာ္ မူခဲ့ေပ၏၊
ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ျဖင့္ အရိယာအျဖစ္ေရာက္ေအာင္ စတင္၍ စြမ္းေဆာင္ေတာ္မူခဲ့၏၊ထုိ႔ ေနာက္ အနတၱလကၡဏသုတ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူ၍ အရိယာအျမင့္ဆုံးအဆင့္ “ ရဟ ႏ ၱာ ” အျဖစ္ သုိ႔ ျမွင့္တင့္ေတာ္ မူခဲ့၏၊
ထုိ႔ေနာက္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက အရွင္ေကာ႑ည အရွင္၀ပၸ အရွင္ဘဒၵိယ အရွင္မဟာနာမ္ အရွင္အႆဇိ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တုိ႔ကုိ သာသနာအလင္း ကမၻာခ်ဥ္းေအာင္ ျဖန္႔ေ၀ဖုိ႔ “ နဲနဲႏွင့္ က်ဲက်ဲ၀ုိင္း ” စနစ္ျဖင့္ တလမ္းတည္း နွစ္ပါးမသြားပဲတစ္ပါးတစ္ေနရာဆီ ၾကြခ်ီၾကရန္ လမ္းညြန္ ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
သာသနာျပဳရာ၌ ဘုရားရွင္သည္ ျခိမ္းေျခာက္ေသာ “ ဓား ” မုိး စနစ္ကုိလည္း မက်င့္သုံးခဲ့ေပ၊ ေသြးေဆာင္ေသာ “ ပစၥည္းေပး” စနစ္ကုိလည္း မက်င့္သုံးခဲ့ေပ။
အမွန္တရားကုိသာ ညႊန္ျပ၍ သာသာနာ ျပဳေတာ္မူခဲ့ေပသည္၊ ဘုရားရွင္သည္ နတ္ျပည္ကုိ ျပ၍ ေျမွာက္ျခင္းလည္း မဟုတ္၊ ငရဲကုိ ျပ၍ ေျခာက္ျခင္းလည္း မဟုတ္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပရန္အတြက္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာမွ ေျမွာက္စရာလည္း မလုိ၊ ေျခာက္စရာလည္း မလုိေပ၊ ထီးနန္းစည္းစိမ္ မိသားစု အေျခြအရံ မ်ား စြာကုိ စြန္႔လြႊတ္၍ အမွန္တရားကုိ ရွာေဖြခဲ့သူ ျဖစ္၏၊ အမွန္တရားကုိ တင္ျပခဲ့သူ ျဖစ္ပါ၏၊ အမွန္ တရားကို ေလာကထဲေရာက္ေအာင္ ခ်ျပသူသာ ျဖစ္ပါ၏၊ထုိ႔ေၾကာင့္ ရွင္ေတာ္ ျမတ္ဘုရား သည္အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အမွန္ကုိ အမွန္အတုိင္း ညြန္ျပေတာ္မူျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။ တနည္း အားျဖင့္ “ အပါယ္ သုဂတိ နိဗၺာန္ ” လမ္းျပ ေျမပုံအမွန္ကုိသာ ညႊန္ျပျခင္း ျဖစ္ပါ၏၊ ယုုံခ်င္ယုံ မယုုံခ်င္ေန. ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ မေလွ်ာက္ခ်င္ေန . ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ခြင့္ ျပဳထားပါ၏။
ဘုရားရွင္သည္ သူ႔ေဟာၾကားခ်က္တရားေတာ္ကုိ ေ၀ဘန္ခြင့္မရွိဟုလည္း ပိတ္ပင္မထား၊ ငါ ဘုရား၏တရားကုိ မယုံၾကည္သူ အပါယ္သြားမည္ဟုလည္း ျခိမ္းေျခာက္မထား၊အမွန္တရားကုိ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္ပုိင္ ဆုံးျဖတ္၍ ယုံၾကည္ရန္ ခြင့္ျပဳထားပါ၏၊ ယင္းကုိ “ကာလာမ သုတၱန္ ” ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္လည္း သိသာနုိင္ပါ၏၊
ထုိ႔ေၾကာင့္ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိေသာ အာဏာရွင္ဘုရင္မင္းမ်ား၊ အလွည့္က်မင္းျပဳၾကေသာ လိစၦ၀ီ မင္းမ်ား၊ေ၀ဒက်မ္း တဖက္ကမ္းခပ္ တတ္ေျမာက္သည့္ ေ၀ဒပညာရွင္မ်ား သူေဌး သူၾကြယ္မ်ား အႏုပညာရွင္မ်ားအျပင္ ကြ်န္အမႈလုပ္ လူတန္းစားမ်ားသည္ပင္ အသိႏွင့္ယွဥ္ေသာ ယုံၾကည္ ခ်က္ျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိး ကုိးကြယ္လာၾကေပသည္။ ဗုဒၶသာသနာကို ကုိးကြယ္ ၾကျခင္းသည္ ေၾကာက္၍ကိုးကြယ္ရျခင္းမဟုတ္ ၾကည္ညိဳ၍ ကိုးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
ဤသည္မွာ သာသနာျဖန္႔ျခင္း ျပန္႔ျခင္းႏွင့္စပ္၍ သိမွတ္ဖြယ္ရာမ်ား ျဖစ္ပါ၏၊ယင္းပဥၥ၀ဂီၢငါးပါးမွ စတင္၍ ျပန္႔နွံ႔ခဲ့ေသာ သာသနာေတာ္သည္ ေသာေရယ်ျမိဳ႕ေတာ္ဆီသို႔ပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေရာက္ရွိလာ ျပီျဖစ္ပါ၏၊
ေသာရယ်သူေဌးသားသည္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းနွင့္အတူ အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ား ျခံရံလွ်က္ ေရခ်ိဳးသြား ရန္ ယဥ္ငယ္ေလးျခင့္ေရခ်ိဳးဆိပ္သုိ႔ ခပ္ေက်ာ့ေက်ာ့ ခပ္ေမာ့ေမာ့ ခပ္ေသာ့ေသာ့ေလး သြားေန ၏။အရွင္ကစၥည္းမေထရ္သည္ ေသာရျမိဳ႔သုိ႔ဆြမ္းခံၾကြရန္ ျမိဳ႕ျပင္္တစ္ေနရာ သစ္ပင္ေအာက္၌ သကၤန္းရုံေနေတာ္မူ၏၊ထုိအခုိက္ထုိေနရာသုိ႔ေသာရယ် သူေဌးသားတုိ႔အုပ္စု ေရာက္သြားၾက၏။
ေသာေရယ် သူေဌးသားသည္ အရွင္ကစၥည္း မေထရ္ျမတ္ကုိ ၾကည့္၍ “ မသင့္မတင့္နွလုံးသြင္း မိေလ၏။ အရွင္ျမတ္သည္ ဥပဓိသမၸတိၱလည္း ျပည့္စုံ၏၊အသားအေရကလည္း ေရႊအဆင္းကဲ့သုိ႔ ၀ါ၀င္းအိစက္ေန၏၊ ဘာသာေရးတစ္ေယာက္ အျမင္ျဖင့္ၾကည့္ရလွ်င္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဥပဓိပုိင္ ရွင္ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္၏၊ သမဏာနဥၥဒႆနမဂၤလာ ကုသုိလ္တရား တုိးပြါးေၾကာင္း အက်ိဳး မ်ား ေၾကာင္းပင္ ျဖစ္၏၊
သို႔ေသာ္ ေသာေရယ်သည္ ယင္းသို႔ မေတြး ၊ အရွင္ျမတ္ကို ၾကည့္၍ “ ဤအရွင္ဟာ ငါ့ရဲၾကင္ ယာျဖစ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ၾကင္ယာရဲ႕အဆင္းဟာ ဤရဟန္းေတာ္ အဆင္းကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲ ” ဟု ေဖာက္ျပန္ေသာစိတ္ ေဖာက္ျပန္ေသာ အေတြးကုိ ေတြးမွိေလ၏။
ကံတရားသည္ ဆန္းၾကယ္ေပစြ၊ ယင္းစိတ္ ယင္းအေတြး ျဖစ္လုိက္သည္နွင့္တစ္ ျပဳိင္နက္ထဲမွာ ပင္ေသာေရယ်သည္ အမ်ိဳးသားဘ၀မွ အမ်ိဳးသမီးဘ၀သို႔ ခ်က္ျခင္းလက္ငင္း ေျပာင္းလဲသြား ေတာ့၏၊ယင္းအျဖစ္ကုိ က်န္သူငယ္ခ်င္း မသိ၊က်န္အသုိင္းအ၀ုိင္းမ်ားလည္း မသိၾကေပ၊သိသည္ ကား ကာယကံရွင္ ေသာေရယ် တစ္ေယာက္ထဲပင္။
စိတ္ေဖါက္ျပန္မႈေၾကာင့္ ဘ၀တစ္ခုလုံးေဖါက္ျပန္သြားျခင္းျဖစ္၏။ရွက္တတ္သူအဖုိ႔ေတာ့ မ်က္နာ ပင္ ျပ၀ံံ့စရာ မရွိေတာ့ေပ၊ မသင့္ေသာအေတြး ေဖါက္ျပန္ေသာဘ၀ သူတုိ႔ မရိပ္မွိခင္ ငါဆင္း သြားမွ ျဖစ္မယ္ . ဤသို႔ေတြး၍ ယဥ္ငယ္မွဆင္း၍ ခပ္သုတ္သုတ္ေလး ေခ်ဦးတည့္ရာ သြားေန မွိ၏။
သူ႔ကို သူ႔အသိုင္းက ဘယ္သူမွ မမွတ္မိေတာ့၊ သူကုိ ျမင္လုိက္၏၊ သုိ႔ေသာ္ သူမွန္းေတာ့ မသိ လုိက္ၾကေပ၊မသိလုိက္ၾက၍လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းနွင့္ သူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္းက လူေပ်ာက္ ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ၾက၏၊ မေတြ႔၊ သူတုိ႔ ျမင္လုိက္ပါလွ်က္ မေတြ႔လုိက္ၾကျခင္း ျဖစ္၏၊
ရွာ၍ မေတြ႔ေသာအခါ သူေရခ်ိဳးျပီး အေရးႀကီး အေၾကာင္းတစ္ခုခုရွိလို႔ အျမန္ျဖစ္သြားတာ ျဖစ္မည္ ဤသို႔ ေတြးလုိက္ၾက၏၊ ဤအေတြးသည္ သူတုိ႔၏စိတ္ကုိ ေပ့ါပါးသြားေစ၏၊ သူတုိ႔ ေရခ်ိဳးၾက၏။ထုိ႔ေနာက္ေတာ့ အိမ္သုိ႔ ျပန္သြားၾက၏၊
မင့္တုိ႔ သခင္ေလး ေသာေရယ် ဘယ္မွာလဲ . ေသာေရယ်၏ မိဘမ်ားက ဆီးၾကိဳ၍ ေမလုိက္ ေသာေမးခြန္းျဖစ္၏၊ မိဘဟူသည္ သားသမီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကီးႀကီး ကေလးေလး လိုပင္ ျမင္ေန သူျဖစ္၏၊ ဘယ္သြားသြား ေသာကျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသူ ျဖစ္၏၊ဤသည္ မွာလည္း သားသမီး အေပၚထားေသာ မိဘတို႔၏ေမတၱာ မိဘတုိ႔၏ သံေယာဇဥ္ပင္ ျဖစ္၏၊
သခင္ေလး ေရခ်ိဳးအျပီး အေရးႀကီးကိစၥရွိဳလို႔ အိမ္ျပန္သြားတယ္ မွတ္ေနတာ. ဒါဆုိ သခင္ေလး မေရာက္ေသးဘူးေပါ့၊သူတုိ႔၏ အသံမ်ား တုန္ယင္ေန၏၊ သူတုိ႔နွင့္အတူသြားသူ ျပန္မလာတာ ျပန္မပါတာ သူတုိ႔မွာလည္း တာ၀န္ မကင္းဘူး မဟုတ္ပါလား။သူတုိ႔ အသံမ်ား တုန္ေနၾက၏၊ သူတုိ႔ထက္ သခင္ေလး ေသာေရယ်၏မိဘမ်ား၏ ရင္မ်ားက ပုိ၍ပုိ၍ တုန္ေနပါ၏၊
ဒါ.. ဒါဆုိ သာေလး တစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္ေနျပီးလား ၊ ဘုရား ဘုရား သားေလး ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။ ေသာေရယ်၏ မိဘမ်ားသည္ သူ ခ်ိဳးတတ္သည့္ ေရခ်ိဳးဆိပ္မ်ား သူ သြား တတ္သည့္ေနရမ်ားသုိ႔ လူစုခဲြ၍ သားေပ်ာက္ ရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ရေတာ့၏၊ မိဘမ်ား၏ ႏွလုံးအိမ္၌ သားသံေယာဇဥ္မွ ေပါက္ဖြါးလာေသာေသာကအပူ မီးေတာက္မီလွ်ံတုိ႔သည္ (ႏွစ္လုံးသားကုိ ညွစ္၍ညွစ္၍ တဖ်စ္ဖ်စ္ ) ေလာင္ကြ်မ္းေနေလျပီ။ အခုိးမထြက္ေသာ မီးေတာက္ မီးလွ်ံမ်ား ေပတကား။
အခ်ိန္ကုန္၍ ရွာေဖြသူလူကား စုံေပျပီ၊ လုိေနသည္ကား သားေလး သခင္ေလး ေသာေရယ်။
မိဘမ်ား၏ မ်က္၀န္းအိမ္မွ မ်က္ရည္မ်ား စီးၾကေန၏၊ မ်က္ရည္ႏုေတာ့မဟုတ္၊ အပူေၾကာင့္ တလိမ့္လိမ့္ စီးက်ေနေသာ မ်က္ရည္ၾကမ္းမ်ား၊ ထုိ႔ေနာက္ တစ္႐ႈိက္႐ႈိက္ ငုိသံမ်ား …၊
ေသာေရယ်၏ ၾကင္ယာႏွင့္ရင္ေသြးငယ္ေလးမ်ား ထုိ႔ေနာက္ အလုပ္ေကြ်းမ်ား၏မ်က္၀န္း၌ လည္း သနားစဖြယ္ မ်ည္ရည္စမ်ား တလိမ့္လိမ့္ စီးက်လွ်က္… သူတုိ႔လည္း ေသာက ကုိယ္စီႏွင့္ပါတကား။
ေကာင္းသစ္
No comments:
Post a Comment