သူမ၏စိတ္အစဥ္သည္ အတိတ္သို႔ ပ်ံ႕လြင့္ေနဆဲ..၊သုိ႔ေသာ္သူမ၏မ်က္၀န္းအစုံကား လွည္းယဥ္ ေပၚ၌ ထုိင္လုိက္လာေသာ အမ်ဳိးသား တစ္ေယာက္ကုိ မမိွတ္မသုံစုိက္ၾကည့္ေန၏။ထုိသူကား အျခားမဟုတ္၊သူမ၏ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေသာေရ ယ်ျမဳိ႔မွ သူေဌးသားေလး ျဖစ္၏၊ ေသာေရယ် ျမိဳ႕ေန သူေဌးသားသည္ ကုန္ေရာင္းကုန္၀ယ္ ကိစၥျဖင့္ လွည္းငါးရာကုိဦးစီးလွ်က္ တကၠသိုလ္ ျပည္သုိ႔ လာေနျခင္းျဖစ္၏။ ေသာေရယ်သူေဌးမ ကေလး၏ အိမ္ေတာ္သည္ ျမိဳ႔၀င္လမ္းနား ေဘးမွာျဖစ္၍ ေလညွင္းခံ ေလသားတခါးဖြင့္ခုိက္ သူ႔ကုိ ျမင္လုိက္ျခင္း ျဖစ္၏၊ သူမသည္ အိမ္ေဖၚမေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေခၚ၍ လွည္းယဥ္ေပၚမွ အမ်ိဳးသားကို အိမ္ေတာ္သုိ႔ ဖိတ္ေခၚဖုိ႔ ေစလႊတ္လုိက္၏၊
ေသာေရယ်ျမိဳ႕မွလာေသာ ကုန္သည္ သူေဌးသားေလးသည္ အံအားသင့္ေန၏၊ သူကုိ သူမသိ သည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ခမ္းခမ္းနားနား ျပင္ဆင္၍ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာျဖင့္ ဧည့္ခံေနေသာေၾကာင့္
ျဖစ္၏၊ သူသည္ ရင္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အံအားသင့္မႈကုိ မ်ိဳသိပ္မထားနုိင္ေတာ့၍ သူေဌး ကေတာ္ သူမကုိ ေမးျမန္းမိေတာ့၏
ညီမ(ယဥ္ေက်းသူတုိ႔အသုံးျဖစ္၏)ညီမကုိ အကုိတို႔ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ညီမက အကုိ
တုိ႔ကုိ ခမ္းခမ္းနားနားဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ဧည့္ခံေကြ်းေမးေနလုိက္တာ၊ တကယ္မိတ္ေဆြရင္းေတြကုိ ေကြ်းေမြးဧည့္ခံေနတာ ၾကေနတာပဲ၊ညီမက အကုိတို႔ကုိ သိလို႔လား။သူမသည္ ျပဳံးေန၏၊ ( ေအာ္ သူ ငါ့ကုိ မမွတ္မိပဲကုိး ၊ စိတ္ထဲကေန ေကာက္ခ်က္ျချခင္းျဖစ္၏)။အကုိတုိ႔ကုိ ညီမ သိတာေပါ့။ အကုိတုိ႔က ေသာေရယ် ျမိဳ႕သားေတြ မဟုတ္လား။ အဲ ဟုတ္ပါ တယ္၊အကုိတုိ႔က ေသာေရယ် ျမိဳ႕သားေတြပါ၊ ေသာေရယ်ျမိဳ႔မွာ သူေဌးႀကီး ( ဦးသီလာ ) ႏွင့္ သူေဌးကေတာ္( ေဒၚ၀ဏၰ )တုိ႔ ေကာ ေနေကာင္းၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ေနာက္ျပီးသူတုိ႔ ေခြ်းမေလး( မစႏၵာ)နွင့္သူတုိ႔ ေျမးေလး နွစ္ ေယာက္ေကာ ေနေကာင္းၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ဟုတ္ကဲ့ သူတုိ႔အားလုံး ေနေကာင္းၾက ပါတယ္၊ေအာ္ ဒါန႔ဲ ညီမက သူတုိ႔ကုိ သိေနတယ္ေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့ သိတာေပါ့၊ ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ သိပ္ခ်စ္ျပီးသိပ္အလုိလုိက္တဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္လည္း ရွိေသးတယ္ေလ၊အဲဒီသားေလ း ေကာ အခုဘယ္မွာေနလဲ ၊ အဲဒီ ျမိဳ႕မွာပဲလား။
အဲဒီ သားအေၾကာင္းေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ ညီမရယ္၊ အကုိနွင့္အတူ လွည္းယဥ္ေလးစီးျပီး ျမစ္ဆိပ္ ေရကစားသြားတာ၊ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိေပ်ာက္သြားတယ္ကုိ မသိပါဘူး၊ျမစ္ဆိပ္အနွ႔ံ သူသြား တတ္တဲ့ေနရာအနွံ႔လူစုခြဲျပီး လုိက္ရွာၾကတာ ရွာလုိ႔ မေတြ႕ေတာ့ပါဘူးညီမရယ္။
ေသာေရယ်ျမိဳ႕မွလာေသာ ကုန္သည္ သူေဌးသားေလးသည္ အံအားသင့္ေန၏၊ သူကုိ သူမသိ သည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ခမ္းခမ္းနားနား ျပင္ဆင္၍ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာျဖင့္ ဧည့္ခံေနေသာေၾကာင့္
ျဖစ္၏၊ သူသည္ ရင္ထဲမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အံအားသင့္မႈကုိ မ်ိဳသိပ္မထားနုိင္ေတာ့၍ သူေဌး ကေတာ္ သူမကုိ ေမးျမန္းမိေတာ့၏
ညီမ(ယဥ္ေက်းသူတုိ႔အသုံးျဖစ္၏)ညီမကုိ အကုိတို႔ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ညီမက အကုိ
တုိ႔ကုိ ခမ္းခမ္းနားနားဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ဧည့္ခံေကြ်းေမးေနလုိက္တာ၊ တကယ္မိတ္ေဆြရင္းေတြကုိ ေကြ်းေမြးဧည့္ခံေနတာ ၾကေနတာပဲ၊ညီမက အကုိတို႔ကုိ သိလို႔လား။သူမသည္ ျပဳံးေန၏၊ ( ေအာ္ သူ ငါ့ကုိ မမွတ္မိပဲကုိး ၊ စိတ္ထဲကေန ေကာက္ခ်က္ျချခင္းျဖစ္၏)။အကုိတုိ႔ကုိ ညီမ သိတာေပါ့။ အကုိတုိ႔က ေသာေရယ် ျမိဳ႕သားေတြ မဟုတ္လား။ အဲ ဟုတ္ပါ တယ္၊အကုိတုိ႔က ေသာေရယ် ျမိဳ႕သားေတြပါ၊ ေသာေရယ်ျမိဳ႔မွာ သူေဌးႀကီး ( ဦးသီလာ ) ႏွင့္ သူေဌးကေတာ္( ေဒၚ၀ဏၰ )တုိ႔ ေကာ ေနေကာင္းၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ေနာက္ျပီးသူတုိ႔ ေခြ်းမေလး( မစႏၵာ)နွင့္သူတုိ႔ ေျမးေလး နွစ္ ေယာက္ေကာ ေနေကာင္းၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ ဟုတ္ကဲ့ သူတုိ႔အားလုံး ေနေကာင္းၾက ပါတယ္၊ေအာ္ ဒါန႔ဲ ညီမက သူတုိ႔ကုိ သိေနတယ္ေပါ့။ ဟုတ္ကဲ့ သိတာေပါ့၊ ေနာက္ျပီး သူတုိ႔ သိပ္ခ်စ္ျပီးသိပ္အလုိလုိက္တဲ့ သားေလးတစ္ေယာက္လည္း ရွိေသးတယ္ေလ၊အဲဒီသားေလ း ေကာ အခုဘယ္မွာေနလဲ ၊ အဲဒီ ျမိဳ႕မွာပဲလား။
အဲဒီ သားအေၾကာင္းေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ ညီမရယ္၊ အကုိနွင့္အတူ လွည္းယဥ္ေလးစီးျပီး ျမစ္ဆိပ္ ေရကစားသြားတာ၊ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိေပ်ာက္သြားတယ္ကုိ မသိပါဘူး၊ျမစ္ဆိပ္အနွ႔ံ သူသြား တတ္တဲ့ေနရာအနွံ႔လူစုခြဲျပီး လုိက္ရွာၾကတာ ရွာလုိ႔ မေတြ႕ေတာ့ပါဘူးညီမရယ္။
( သူသည္ ေျပာရင္း ေျပာရင္းပင္ အသံ နိမ့္၀င္သြားသည္ကုိ သူမ သတိထားမိလိုက္၏၊ ေအာ္ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ငါ့အေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးရွာသားပဲကုိ အတိတ္အေၾကာင္း ေရာက္သြားတာနဲ႔ မ်က္ နွာေလးကုိငယ္သြားတာပဲ၊ သူမစိတ္ထဲကေနေျပာေနျခင္းျဖစ္၏) ဒါနဲ႔သူမိဘေတြကုိ အေၾကာင္း ၾကားေတာ့ သူမိဘေတြလည္း ငုိယုိျပီး သူသြားေနၾကအိမ္ သူသြားတတ္သည့္ေနရာ သူသြား တတ္ သည့္ေရခ်ိဳးဆိပ္ အနွံ႔ လူစုခြဲျပီး လုိက္ရွာၾကပါတယ္၊ ဘယ္လုိမွ ရွာမေတြ႔ေတာ့တဲ့ အဆုံး သူတုိ႔သားေလး ေရႏွစ္ေသတယ္လုိ႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်ျပီး မတကဘတ္ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းမ်ား ေတာင္ ဆက္ကပ္ၾကပါတယ္၊ အကုိ႔ကုိ ျမင္ေတြ႔တုိင္း မင့္သူငယ္ခ်င္း တုိ႔သားေလးကုိ သိပ္ သတိယတာပဲလုိ႔ အခု ခ်ိန္ထိ ေျပာေနရွာတုန္းပါပဲ၊အကုိနွင့္သူသားေလးက ငယ္ငယ္ေလးထဲက ဆုိးတူ ေကာင္းဘက္ေန အတူတူေနလာၾကတာေလ၊လက္တြဲ မျဖဳတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။
အကုိ႔သူငယ္ခ်င္း သူေဌးသားေလးဆုိတာ က်မပါပဲ၊
မထင္မွတ္ေသာ စကားကို ၾကားလုိက္ရေသာေၾကာင့္ ကုန္သည္ သူေဌးသားေလးသည္ ဘာျပန္
ေျပာရမွန္း မသိ ျဖစ္သြား၏၊ ေနာက္မွ . မျဖစ္နုိင္တာ မေျပာပါနွင့္ ညီမ၊ အကုိ႔သူငယ္ခ်င္းက နတ္သားတစ္ေယာက္လို ေခ်ာတဲ့ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပါ၊ ညီမက မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ ေလ၊ ဘယ္လုိလုပ္ သူ ( အကုိ႔သူငယ္ခ်င္း) ျဖစ္နုိင္မွာလဲ။ သူ႔အသံသည္ မာန္ေၾကာင့္ မာသလုိ လုိ ျဖစ္သြား၏၊ သုိ႔ေသာ္ သူေဌးကေတာ္ေလးသည္ မာေၾကာေသာ အသံကုိ သတိမထားမိ သည့္ဟန္ျဖင့္အကုိ ယုံတာ မယုံတာ ထားပါေတာ့ေလ၊ ဒါေပမဲ့ က်မဟာ အမွန္တကယ္ သူေဌး သားေလးျဖစ္တဲ့ သူပါပဲ။ ဒါဆုိ ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိ ေယာက္်ားေလးဘ၀ကေန မိန္း မသား ဘ၀ ေရာက္သြားရတာလဲ ျဖစ္စဥ္ကုိေျပာျပေလ၊ဒါဆုိအကုိေလး ယုံႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔က က်မကုိ ဘ၀မေျပာင္းပဲနွင့္ ခႏၶာေျပာင္းေပးလုိက္တဲ့ေန႔ပါပဲ၊ က်မတုိ႔ လွည္းယဥ္ ေလးစီးျပီး ျမစ္ဆိပ္ ေရခ်ဳိးသြားၾကေတာ့ လမ္းနေဘး သစ္ပင္ေအာက္မွာ သကၤန္းရုံေနတဲ့ အရွင္ကစၥည္းမေထရ္ျမတ္ကုိ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္ေလ၊ အဲဒါေကာ မွတ္မိေသးလား၊ မွတ္မိပါတယ္ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိပါတယ္၊ အကုိေတာင္ လွည္းယဥ္ေပၚကေန လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီ ရွိခုိး မွိပါေသးတယ္၊က်မဟာ အဲဒီတုန္းက အရွင္ကစၥည္းမေထရ္ျမတ္ကုိ ၾကည့္ျပီး “ လူငယ္ပီပီ ေဖါက္ျပန္တဲ့ အေတြးေတြးမွိလုိက္တယ္ေလ ” ဤမေထရ္ဟာ င့ါၾကင္နာဖက္ ၾကင္ေဖၚျဖင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ငါ့ၾကင္ယာ၏ အသားအေရဟာ ဤမေထရ္အသားအေရလုိ ၀ါ၀င္း ေနရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ေတြးမွိ လုိက္တယ္၊အဲဒီအေတြးေလး ေတြးမိွလိုက္သည္နွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ က်မဟာ အသက္ရွင္လွ်က္ကေန ဒီဘ၀ ေျပာင္းသြားေတာ့တာပါပဲ။
စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ အမ်ိဳးသမီးဘ၀ ေျပာင္းသြားတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အရွက္၊ ဘယ္ ေလာက္ ရွက္လုိက္မလဲ၊ မ်က္နွာမျပ၀ံ့ေလာက္ေအာက္ ရွက္သြားမိွတယ္ေလ၊ မေတြးသင့္တာ ေတြးမွိတဲ့အရွက္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အမ်ိဳးသမီးဘ၀ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အရွက္၊ အဲဒီ
အရွက္ေတြေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေျပာပဲ ေခ်ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္သြားရင္းကေန ဒီျမိဳ႕ ဒီေဒ သမွာ ဒီဘမ်ိဳး ေရာက္လာေတာ့တာပါပဲ။ သူမသည္ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္း ရင္ဖြင့္လုိက္ရ၍ စိတ္ထဲ မွာေပါ့ပါးသလုိ ျဖစ္သြား၏။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္အထိ ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္သူ႔မွ ဖြင့္မေျပာျပခဲ့၊ ဒီေန႔ေတာ့ မိမိရဲ႕ ေကာင္းတူဆုိးဘက္ ငယ္သူခ်င္းမုိ႔ ရင္ဖြင့္လုိက္ျခင္း ျဖစ္၏၊ ဤသို႔ ရင္ဖြင့္ လုိက္ျခင္းသည္ သူမဘ၀အတြက္ လြတ္ေျမာက္မႈ “ လမ္းစ ” ပြင့္သြားျခင္း ျဖစ္ေတာ့၏၊
သူငယ္ခ်င္းဟာ မၾကံစည္ေကာင္းတဲ့ ၀န္ေလးတဲ့အၾကံကုိ ၾကံမွိတာကုိး၊( ကုန္သည္ သူေဌးသား ေလးသည္ သူမကုိ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ ယုံၾကည္သြားေသာေၾကာင့္ ညီမလုိ႔ မသုံးေတာ့ပဲ သူငယ္ ခ်င္းလုိ႔ သုံးေနျခင္း ျဖစ္၏၊) ဘာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီတုန္းကအဲဒီအျဖစ္ကုိ မေျပာတာလဲ၊ ထားပါ ေတာ့ေလ၊ ဒါနဲ႔အရွင္ျမတ္ကုိေကာ(မၾကံစီသင့္တာၾကံစီမွိတဲ့အတြက္)သိခံဖုိ႔ရန္ေတာင္းပန္ျပီးျပီးလား၊မေတာင္း ပန္ရေသးပါဘူး။အခုအရွင္ျမတ္ဘယ္မွာသီတင္းသုံးေနတယ္ဆုိတာေကာသူငယ္ခ်င္းသိသလား။
အရွင္ကစၥည္း မေထရ္ျမတ္ ဒီတကၠသုိလ္ျပည္မွာ သီတင္းသုံးေနပါတယ္၊အကယ္၍ ဒီလမ္းမွာ ဆြမ္းခံၾကြလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်မ ဆြမ္းေလာင္းလွဴခ်င္ပါတယ္။
ကုန္သည္ သူေဌးသားေလးသည္ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ဘ၀မွန္ ျပန္ေရာက္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္ေစာေန၏
စိတ္ေလာေန၏၊ ထုိ႔ေၾကာင္း စိတ္ျမန္ကုိယ္ျမန္ျဖင့္ “ သူငယ္ခ်င္း မင့္က လွဴတန္းဖြယ္ရာဆြမ္း ေဘာဇဥ္မ်ားကို အရန္သင့္ ျပင္ထားေပေတာ့ ၊ ငါ အခုပဲ အရွင္ကစၥည္းမေထရ္ျမတ္ သီတင္းသုံး ေနတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ကုိသြားျပီး ဆြမ္းစားပင့္ခဲ့မယ္ ” ေျပာျပီးသည္နွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ထဲပင္အရွင္ ကစၥည္းမေထရ္ျမတ္သီတင္းသုံးေသာ ေက်ာင္းေတာ္ဆီသုိ႔ သုတ္ေခ်တင္၍ သြားေလျပီ။
ကုန္သည္ သူေဌးသားေလးသည္ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔သြားရင္း စဥ္းစားေနမိွ၏၊ အင္း သူ႔မိဘေတြ သာဒီအေၾကာင္းသိရင္ ဘယ္လိုမ်ားေနလိမ့္မလဲ၊ ေနာက္ျပီး သူ႔ၾကင္ယာ သူ႔သားေလးေတြ သူတုိ႔တေတြေကာ ဘယ္လုိမ်ားေနလိမ့္မလဲ မသိ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အသက္ရွင္လွ်က္ ျပန္ေတြ႔ၾက တယ္ဆုိရင္သူတုိ႔လဲ ၀မ္းသာၾကမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ေလ၊ အင္း သူငယ္ခ်င္း သူ႔အျဖစ္ ကလည္း ငိုရမလုိရယ္ရမလုိပါလား၊မၾကံသင့္တာကုိမ်ား ၾကံႀကီးစီရာ ၾကံမွိေတာ့ မျဖစ္သင့္တာ ေတြ ျဖစ္ကုန္ရတယ္၊ အကယ္၍မ်ား ငါႏွင့္မေတြ႔ျဖစ္လွ်င္ သူ႔တစ္သက္ ဒီအတုိင္းပဲ သြားေတာ့ မယ္ထင္တယ္၊ ကံသီေပလုိ႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ မေထရ္ျမတ္ကို ေတာင္းပန္ျပီးရင္ေတာ့ အရင္ အတုိင္းျဖစ္ပါေစလုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ရေတာ့မွာပဲေလ…ဤသုိ႔ ေတြးရင္း သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း စဥ္းစား ရင္း စဥ္းစားရင္းျဖင့္ အရွင္ကစၥည္းမေထရ္သီတင္းသုံးေနေသာ ေက်ာင္းတုိက္၏ မုခ္ဦးနားသုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိလာေပျပီ၊
ေကာင္းသစ္
No comments:
Post a Comment